Charon (księżyc)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

**Charon**
Fotografia wykonana przez kosmiczny teleskop Hubble'a
Odkrycie
Odkrywca	James W. Christy
Data odkrycia	22 czerwca 1978
Orbita
Min. odległość od Plutona	19.405 km
Maks. odległość od Plutona	19.830 km
Mimośród	0,0002
Okres orbitalny	6^d9^h18^min
Nachylenie do ekliptyki	99,089°
Budowa
Średnica	1.186 km
Masa	1,90×10²¹ kg
Średnia gęstość	2,24 g/cm³
Grawitacja na powierzchni	0,368 m/s²
Okres rotacji	6^d9^h18^min
Nachylenie osi do orbity	nieznane
Albedo	0,37
Atmosfera	brak
Obserwacje
Średnia jasność obs.	16,8^m

Charon (Pluton I) – naturalny satelita Plutona, odkryty 22 czerwca 1978 r. przez Jamesa Christy'ego.

[edytuj] Nazwa

Nowo odkryty księżyc otrzymał początkowo tymczasowe oznaczenie S/1978 P1. W 1985 r. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła nadane mu przez odkrywcę imię mitologicznego przewoźnika dusz – Charona. Christy zmienił jednak jego wymowę – w języku angielskim początkowe 'Ch' brzmi tak, jak w imieniu żony astronoma – Charlene.

[edytuj] Orbita

Charon obiega Plutona po niemal kołowej orbicie o promieniu ok. 19.400 km. Jedno okrążenie trwa ok. 6,39 dnia – tyle samo, co okres rotacji tej planety karłowatej, dlatego obydwa ciała są stale zwrócone do siebie tymi samymi stronami.

[edytuj] Budowa

Średnica Charona (1.172 km) jest tylko dwa razy mniejsza od Plutona, a jego masa jest siedem razy mniejsza niż jego masa. Te stosunkowo niewielkie różnice sprawiały, że Pluton i Charon są czasami nazywane podwójną planetą karłowatą.

Ze względu na małe rozmiary i ogromną odległość od Słońca, niewiele wiadomo na temat budowy i składu chemicznego Charona. Przypuszcza się, że jest on pokryty warstwą lodu wodnego o temperaturze ok. -230°C. Wiosną 1996 r. za pomocą Teleskopu Hubble'a udało się wykonać zdjęcia, na których można rozróżnić pewne szczegóły powierzchni obydwu ciał.