Dariusz Dziekanowski

Z Wikipedii

Dariusz Dziekanowski
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Dariusz Paweł Dziekanowski
Data urodzenia	30 września 1962
Miejsce urodzenia	Warszawa, Polska
Pseudonim	Dziekan
Pozycja	napastnik
Wzrost	182
Waga	77
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1973-1979 1979-1983 1983-1985 1985-1989 1989-1992 1991-1994 1993-1994 1993-1994 1994-1996 1995-1997	Polonia Warszawa Gwardia Warszawa Widzew Łódź Legia Warszawa Celtic F.C. Bristol City FC Legia Warszawa TSV Alemannia Aachen 1900 1.FC Köln Polonia Warszawa	57 (20) 95 (44) 48 (10) 43 (7) 6 (1) 12 (2) 0 (0)
Reprezentacja narodowa
1981-1990	Reprezentacja Polski	63 (20)

Dariusz Paweł Dziekanowski, pseud. Dziekan (ur. 30 września 1962 w Warszawie), polski piłkarz i trener.

Jako piłkarz najczęściej występował na pozycji napastnika, ewentualnie grał jako pomocnik. Karierę piłkarską rozpoczął jako zawodnik Polonii Warszawa, w której grał w latach 1973-1979. W pierwszej lidze zadebiutował jako zawodnik Gwardii Warszawa, w barwach której występował w latach 1979-1983. Jako jeden z najbardziej utalentowanych młodych piłkarzy początku lat 80. trafił w 1983 do Widzewa Łódź za sensacyjną wówczas kwotę 21 milionów złotych. Nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei i w 1985 powrócił do Warszawy. W barwach łódzkiej drużyny zdobył Puchar Polski w 1985.

Najlepszy okres jego kariery wiąże się w występami w drużynie Legii Warszawa, do której przeszedł w 1985 z Widzewa. W barwach Legii zdobył Puchar Polski w 1989 oraz wywalczył Wicemistrzostwo Polski w 1986. W 1988 z 20 bramkami zdobył tytuł króla strzelców ligi. W 1989 przeniósł się do szkockiego zespołu Celtic F.C., gdzie mimo kilku dobrych występów ostatecznie nie spełnił oczekiwań. Rozegrał tam 48 ligowych spotkań i strzelił 10 bramek. W 1992 przeniósł się do angielskiej drużyny Bristol City, w której występował do 1993.

W rundzie jesiennej sezonu 1993-1994 rozegrał 6 meczów w barwach Legii, jednak nie mógł dojść do porozumienia z trenerem Pawłem Janasem i opuścił warszawski zespół. Dzięki tym kilku występom w Legii mógł znaleźć się na liście Mistrzów Polski sezonu 1993-1994. W 1994 był zawodnikiem niemieckiej drużyny TSV Alemannia Akwizgran, a w latach 1994-1995 FC Köln. Wiosną 1996 powrócił do Polonii Warszawa i pomógł wywalczyć jej awans do pierwszej ligi. W barwach Polonii rozegrał jeszcze kilka meczów w rundzie jesiennej sezonu 1996-1997, po czym zakończył karierę piłkarską.

W reprezentacji Polski rozegrał w latach 1981-1990 63 mecze i strzelił 20 bramek. W 1986 brał udział w Mistrzostwach Świata w Meksyku. Największe sukcesy reprezentacyjne odnosił jednak jako junior: w latach 1980-1981 dwukrotnie zdobywał tytuł Wicemistrza Europy do lat 18.

Był jednym z najlepszych polskich i europejskich piłkarzy lat 80.. Jednocześnie jest uważany za nie do końca spełniony talent, który mimo swych umiejętności nie osiągnął tego, czego się po nim spodziewano i który przedwcześnie zakończył karierę reprezentacyjną.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako komentator w telewizji i prasie sportowej. Od 2002 pracował w Polskim Związku Piłki Nożnej jako selekcjoner reprezentacji juniorów a od 11 lipca 2006 jest asystentem Leo Beenhakkera w reprezentacji seniorskiej.

[edytuj] "Sprawa Dziekanowskiego"

Historia zakończenia kariery przez Dariusza Dziekanowskiego wiąże się z wyrzuceniem go w 1996 roku z klubu Polonii Warszawa, w której grał wtedy już ze statusem amatorskim, a nie profesjonalnego zawodnika. Zawodnik podczas zgrupowania na Litwie nadużywał alkoholu, i klub postanowił podziękować mu za współpracę. Dziekanowski nie zgadzał się z tą decyzją, i zaskarżył sprawę do sądu o wypłacenie rekompensaty. Sąd przyznał mu rację, ustalając wysokość pensji (Dziekanowski nie miał z klubem podpisanego kontraktu) i wskazując, że zaległe pieniądze wraz z odsetkami powinien wypłacić mu ówczesny właścicel klubu, spółka KP Polonia, której właścicielem był Janusz Romanowski. Wyrok sądu zapadł w czasie, gdy spółka KP Polonia nie była już właścicielem klubu piłkarskiego, który przejęła nowa spółka, KSP Polonia. Spółka KP Polonia była w tym momencie niewypłacalna, aczkolwiek na poczet ewentualnych wypłat długów została przez syndyka zabezpieczona nieruchomość. Wypłata jednak nie doszła do skutku, sprawę przeciągały odwołania do kolejnych instancji sądu.

"Sprawa Dziekanowskiego" powróciła w sezonie ligowym 2006/2007. W tym czasie Polonia Warszawa rozgrywała mecze w drugiej lidze (jako spadkowicz), Dariusz Dziekanowski został natomiast asystentem trenera kadry, Leo Beenhakkera, i zwrócił się do PZPN o uregulowanie sprawy sprzed 10 lat (suma, jakiej żądał wynosiła 300 tys. złotych). Polonia, mimo, iż spadła z I ligi musiała się ubiegać o licencję I-wszo ligową (proces ubiegania rozpoczynał się jeszcze przed końcem poprzedniego sezonu). Wydział Licencji PZPN jako jeden z warunków przyznania licencji postawił wymóg uregulowania zaległości finansowych wobec Dziekanowskiego (przez spółkę KSP Polonia, choć sąd uznał, że nie jest ona dłużnikiem wobec Dziekanowskiego), a przedstawiciele klubu obiecali sprawę uregulować. Okazało się jednak, ze oprócz wyroku sądu powszechnego nastąpiło również przedawnienie sprawy przed Wydziałem Dyscypliny PZPN, co więcej Polonia ostatecznie spadła do drugiej ligi, i władze klubu odstąpiły od wypłaty zaległości (formalnie taka wypłata byłaby w tym momencie działaniem na szkodę spółki). Wydział Dyscypliny postanowił jednak ukarać drugoligowca za "wyłudzenie licencji na grę w I lidze", odejmując drużynie 6 punktów na starcie rozgrywek i nakładając karę finansową. Klub odwołał się od tej decyzji, która została cofnięta ze względu na błędy formalne. Ostatecznie jednak, Wydział Dyscypliny PZPN 5 kwietnia 2007 roku nałożył karę ponownie, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności, w trybie tajnym (co było niezgodne proceduralnie), i bez możliwości złożenia wyjaśnień przez władze klubu. Co więcej klub wcześniej (w okresie, gdy formalnie kary nie było) rozpoczął negocjacie z Dariuszem Dziekanowskim, który wstępnie obiecał odpowiedzieć na propozycje zamknięcia sprawy, ostatecznie jednak nie podjał negocjacji pozostawiając sprawę organom PZPN.