Dzielnik normalny
Z Wikipedii
Dzielnik normalny (podgrupa normalna, niezmiennicza) – podgrupa pewnej grupy umożliwiająca badanie struktury całej grupy poprzez grupy ilorazowe bez skupiania się na dobrze znanej podgrupie (dzielniku normalnym, który zostaje „zwinięty” do elementu neutralnego).
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech będzie grupą, zaś jej podgrupą. Podgrupę H nazywamy podgrupą normalną grupy G, jeśli warstwy lewo- i prawostronne podgrupy H wyznaczane przez każdy jeden element grupy G są sobie równe:
- .
Fakt, że jest podgrupą normalną w G oznacza się . Zbiór wszystkich podgrup normalnych grupy G oznaczamy . Dla ustalonej podgrupy symbolem oznacza się zbiór wszystkich podgrup normalnych grupy G zawierających podgrupę H.
[edytuj] Uwaga
Oczywiście oraz , te podgrupy normalne nazywamy dzielnikami trywialnymi. Grupę, która nie ma właściwych (posiada wyłącznie trywialne) dzielników normalnych nazywamy grupą prostą.
[edytuj] Stwierdzenie
Następujące zdania są równoważne:
- H jest podgrupą normalną w G,
- ,
- ,
- ,
- ,
- .
[edytuj] Spostrzeżenie
Z definicji normalizatora oraz twierdzenia o izomorfizmie wynika, że jeśli , to jest jądrem pewnego homomorfizmu α.
[edytuj] Wnioski
- Jeśli G jest przemienna, to każda podgrupa jest normalna.
- Jeżeli | G:H | = 2, to H jest podgrupą normalną w G (istnieją wyłącznie dwie warstwy lewostronne jak i prawostronne: izomorficzne z H oraz z , stąd , co oznacza, że H jest normalna).
[edytuj] Bibliografia
- A. Bojanowska, P. Traczyk, Algebra I, Skrypt WMIM, 2005;
- Cz. Bagiński, Wstęp do teorii grup, SCRIPT, 2005, ISBN 83-904564-9-4.