Filip Orleański, hrabia Paryża

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ludwik Filip Albert Burbon-Orleański, Hrabia Paryża

Ludwik Filip Albert Burbon-Orleański, Hrabia Paryża, pretendent jako Filip VII Burbon (24 sierpnia 1838 – 8 września 1894) - starszy syn Ferdynanda Filipa Orleańskiego i Hélène Mecklemburg-Schwerin, starszy brat Roberta, księcia Chartres. Wnuk Ludwika Filipa I - króla Francuzów, i Marii Amelii Burbon, księżniczki Obojga Sycylii. Po śmierci swojego ojca w 1842, otrzymał tytuł Prince Royale i został następcą tronu.

Po abdykacji jego dziadka w 1848, starano się osadzić na tronie francuskim, a regencję złożyć w ręce jego matki, ale plany te spełzły na niczym. Filip razem z resztą swojej rodziny zamieszkał w Wielkiej Brytanii, a we Francji proklamowana II republikę.

Młody Filip Orleański

Spis treści

1 Życie po abdykacji dziadka
2 Potomstwo
3 Nadzieja na przywrócenie monarchii
- 3.1 Zobacz też

[edytuj] Życie po abdykacji dziadka

Filip został historykiem, dziennikarzem, a nawet dobrowolnie służył razem ze swoim młodszym bratem - Robertem, księciem Chartres, jako oficer w amerykańskiej wojnie secesyjnej. Był kapitanem i przez prawie rok służył pod generałem Georgem McClellanem, w Armii Potomacu. Opuścił armię po klęsce Peninsular Campaign. Później opisał tą wojnę.

[edytuj] Potomstwo

W 1864 poślubił swoją kuzynkę - Marię Izabelę Orleańską (1848–1919), infantkę hiszpańską. Była ona córką infantki Luisy Fernandy Hiszpańskiej i Antoniego, księcia Montpensier (1824–1890) - najmłodszego syna Ludwika Filipa I i Marii Amelii Burbon. Para ta miała 8 dzieci:

Amélie Orleańską (1865–1951), od 1886 żonę Karola I Portugalskiego,
Louis-Philippe Robert, księcia Orleanu (1869–1926),
Hélène Orleańską (1871–1951), od 1895 żonę Emmanuela Filiberta, drugiego księcia Aosty,
Charles Orleański (1875–1875),
Isabelle Orleańską (1878–1961), od 1899 żonę swojego brata ciotecznego Jana Orleańskiego, księcia de Guise,
Jacques Orleańskiego (1880–1881),
Louise Orleańską (1882–1958), od 1907 żonę Karola Burbon-Sycylijskiego, babcię Jana Karola I, króla Hiszpanii (poprzez swoją córkę Marię Mercedes Burbon-Sycylijską),
Ferdinand Orleański, książę Montpensier (1884–1924), od 1921 męża Marii Isabelle Gonzales de Olañeta et Ibaretta, trzeciej markizy Valdeterrazo.

[edytuj] Nadzieja na przywrócenie monarchii

W 1873, przewidując restaurację monarchii przez Zgromadzenie Narodowe (po upadku Napoleona III, Filip wycofał swoje pretensje do tronu Francji na rzecz pretendenta legitymistów - Henryka, hrabiego de Chambord. Francuzi zrozumieli, że Filip zostanie w takim razie następcą Chamborda, w razie jego bezpotomnej śmierci i tym samym zjednoczy dwie różne linie pretendentów powstałe po 1830 roku. Jednak Chambord odmówił uznania trójkolorowej flagi Francji i nadzieje na restauracje monarchii znowu spełzły na niczym. W 1883 Chambord zmarł i tym samym wygasła linii francuskich Burbonów, Filip odziedziczył po nim pretensje do tronu jako król Filip VII z dynastii Orleańskiej. Sprzeciwili się temu Karlistowscy pretendenci do tronu Hiszpanii - potomkowie w prostej linii króla Ludwika XIV.

Filip mieszkał w Sheen House, w Sheen, w Wielkiej Brytanii. Zmarł w Stowe House, w 1894.