Gaz doskonały
Z Wikipedii
Gaz doskonały – zwany gazem idealnym jest to abstrakcyjny, matematyczny model gazu, spełniający następujące warunki:
- brak oddziaływań międzycząsteczkowych z wyjątkiem odpychania w momencie zderzeń cząsteczek
- objętość cząsteczek jest znikoma w stosunku do objętości gazu
- zderzenia cząsteczek są doskonale sprężyste
- cząsteczki znajdują się w ciągłym chaotycznym ruchu
Założenia te wyjaśniły podstawowe właściwości gazów. Po odkryciu własności cząstek w mechanice kwantowej, zastosowano te założenia też do cząstek kwantowych. Powyższe założenia prowadzą do następujących modeli:
- Klasyczny gaz idealny,
- Gaz Fermiego, będący zastosowaniem modelu do fermionów, np. elektronów w metalu
- Gaz bozonów, będący zastosowaniem modelu do bozonów, np. fotonów.
[edytuj] Klasyczny gaz doskonały
Gaz taki w mechanice klasycznej opisuje równanie Clapeyrona (równanie stanu gazu doskonałego), przedstawiające zależność między ciśnieniem gazu (p), jego objętością (V), temperaturą (T) i licznością (n) wyrażoną w molach:
-
gdzie R jest stałą gazową
lub
-
gdzie k jest stałą Boltzmanna.
Gaz doskonały to model, słuszny w pełni jedynie dla bardzo rozrzedzonych gazów. Wzrost ciśnienia powoduje, że zmniejszają się odległości między cząsteczkami oraz powoduje pojawianie się oddziaływań międzycząsteczkowych. Oddziaływania te występują też blisko temperatury skraplania. W bardzo wysokich temperaturach zderzenia przestają być sprężyste. Model ten może być jednak stosowany w praktyce do niemalże wszystkich gazów w warunkach normalnych. Dla gazów rzeczywistych przy dużych gęstościach i ciśnieniach niezbędne jest stosowanie równań uwzględniających te efekty (zob. równanie Van der Waalsa i wirialne równanie stanu).
[edytuj] Wartości funkcji stanu
- Entropia - wzór Sackura-Tetrode
[edytuj] Inne związki dla gazu doskonałego
- zależnoś między pojemnościami cieplnymi
- wartość pojemności cieplnej przy stałej objętości
gdzie:
- k - stała Boltzmanna
- N - liczba cząstek w gazie