Grzymiszew
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°02'00" N 018°22'00" E
| Grzymiszew | |
| Województwo | wielkopolskie |
| Powiat | turecki |
| Gmina | Tuliszków |
| Sołtys | Jan Mikołajczyk |
| Położenie | 52° 02' N 18° 22' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
740 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
63 |
| Tablice rejestracyjne | PTU |
|
Położenie na mapie Polski
  Grzymiszew
|
|
Grzymiszew – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Tuliszków.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Najstarsza pisana wzmianka o istnieniu wsi szlacheckiej Grzymiszew pochodzi z 1411 roku. W pierwszej połowie XV wieku miejscowość otrzymała prawa miejskie. W kolejnych dwóćh wiekach nazywana była miastem. Po raz ostatni mianem tym nazwano ją w dokumencie z 1618 roku. W XVII wieku Grzymiszew został zniszczony w czasie wojen szwedzkich, przez co całkowicie stracił charakter zabudowy miejskiej.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
[edytuj] Parafia i kościół
Grzymiszewską parafię erygował w 1443 roku arcybiskup gnieźnieński Wincenty Kot, włączając do niej klika wsi należących dotychczas do parafii Turek oraz wieś Piętno z parafii w Malanowie. Pierwszy kościół parafialny wystawił w połowie XV wieku Marcin ze Szczytnik, właściciel Grzymiszewa. Była to budowla drewniana, mająca sześć ołtarzy, która spłonęła w 1783 roku. W jego miejsce Izabela Gajewska z Mycielskich, miejscowa dziedziczka, wystawiła dwa lata później własnym sumptem nowy kościół, także drewniany. Został on rozebrany przez Niemców w 1943 roku.
Obecny kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i świętej Barbary został zbudowany w roku 1949 i w tymże roku konsekrowany. Jest to budynek bezstylowy, murowany, kryty blachą aluminiową, malowany w 1999 roku. Posiada dwa ołtarze. W głównym znajduje się barokowy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w srebrnej sukience, pochodzący z połowy XVII wieku. Ponadto ciekawymi zabytkami są: barokowe obrazy Świętej Rodziny, Chrystusa Bolesnego i świętego Walentego, obraz świętej Rozalii z początku XIX wieku, dwa barokowe krucyfiksy oraz monstrancja wieżyczkowa z cechą złotniczą Torunia i cechą imienną Jana Christiana Bröllmana.
[edytuj] Bibliografia
- Ziemia konińska – przewodnik turystyczny, Piotr Maluśkiewicz, Konin 1997, ISBN 83-86139-28-5
- Konin, Turek, Dobra, Golina, Rychwał, Tuliszków oraz okolice – przewodnik turystyczny, Andrzej Czesław Nowak, Poznań 1987, ISBN 83-85034-04-8
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
