Język gudźarati
Z Wikipedii
| ગુજરાતી | |
| Obszar | Indie i inne |
| Liczba mówiących | 46 milionów |
| Ranking | 22. |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki indoirańskie **Języki indyjskie ***gudźarati |
| Pismo | gudźarati |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | Gudźarat, stan Indii |
| Regulowany przez | Akademia Językowa (Language Academy) |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | gu |
| ISO 639-2 | guj |
| SIL | GJR |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Gudźarati, gudżarati, gudżaracki (ang. Gujarati) - język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 46 mln mówiących - głównie mieszkańców Indii, gdzie w stanie Gudźarat oraz sąsiednich terytoriach Daman i Diu oraz Dadra i Nagar Haweli jest językiem urzędowym – jednym z 18 języków konstytucyjnych Indii. Oprócz Indii, użytkownicy tego języka mieszkają w Tanzanii (ok. 250 tys.), Ugandzie (ok. 150 tys.), Pakistanie (ok. 100 tys.), w Kenii (ok. 50 tys.) oraz w mniejszych społecznościach w Wielkiej Brytanii (głównie Leicester i Wembley) i Stanach Zjednoczonych (szczególnie w stanach New Jersey, Nowy Jork, Kalifornia i Teksas). Gudźarati był ojczystym językiem Mahatmy Gandhiego, "ojca Indii" oraz Quaid-e Azama Muhammada Alego Jinnah, "ojca Pakistanu".
[edytuj] Historia
Historia języka sięga do XII w. p.n.e. Gramatyka formalna poprzednika tego języka została spisana przez mnicha dźinijskiego i uczonego o imieniu Hemachandra-charya. Najstarsze utwory literackie pochodzą zaś z XVII w.
indyjskie:
asamski • bengalski • caló • gudźarati • hindi • hindustani • jakati • kaszmirski • malediwski • marathi • nepalski • pali † • pendżabski • romski • sanskryt • sanskryt klasyczny † • syngaleski • urdu • wedyjski †
irańskie:
awestyjski † • beludżi • kurdyjski • osetyjski • pahlawi † • paszto • perski • scytyjski † • zazaki
