Języki uralo-ałtajskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rozmieszczenie geograficzne języków uralo-ałtajskich

Języki uralo-ałtajskie (liga uralo-ałtajska) - liga językowa, w skład której wchodzą rodziny językowe: uralska i ałtajska. Posługuje się nimi około 104 mln mówiących, zamieszkujących tereny od Europy Wschodniej (rodzina ugrofińska - język węgierski, estoński, fiński i inne) poprzez Syberię (z językami samodyjskimi) i Mongolię (z językiem mongolskim) aż po Azję Środkową i Azję Mniejszą (języki tureckie). Języki te łączy szereg wspólnych cech morfologicznych i fonologicznych, uważa się jednak, że nie pochodzą one od wspólnego prajęzyka, a podobieństwa są wynikiem wzajemnego oddziaływania w zamierzchłej przeszłości. Niektórzy językoznawcy próbują udowodnić przynależność do ligi uralo-ałtajskiej także języka koreańskiego i języka japońskiego.

[edytuj] Klasyfikacja języków uralo-ałtajskich

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Wstawiając szablon dodaj informację o tej stronie na Wikipedia:Strony wymagające weryfikacji.

Poniższe zestawienie przedstawia uproszczoną klasyfikację genetyczną języków ligi uralo-ałtajskiej.

<języki uralo-ałtajskie> (ok. 115 mln)

języki uralskie (ok. 24 mln)

języki ugrofińskie (ok. 24 mln)

języki fińskie (ponad 9,6 mln)

języki bałtyckofińskie (ok. 6,5 mln)

fiński (ok. 5,3 mln)

estoński (ok. 1,1 mln)

karelski (ok. 200 tys.)

język Võro (ok. 70 tys.)

język wepski (ok. 5 tys.)

język ingryjski (ok. 0,2 tys.)