Jerzy (metropolita warszawski i całej Polski)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jerzy (wł. Jerzy Jaroszewski, ofic. tyt. Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Jerzy, metropolita warszawski i całej Polski) - 1872-1923, polski duchowny, prawosławny, arcybiskup, pierwszy zwierzchnik Cerkwi Prawosławnej w Polsce.

Urodzony 18 listopada 1872 w Podolsku (Rosja), przyjął postrzyżyny mnisze. Absolwent Kijowskiej Akademii Teologicznej. Śluby zakonne złożył w 1898, po czym przyjął święcenia diakońskie i kapłańskie. Pracował jako wykładowca kilku seminariów duchownych oraz rektor seminarium duchownego w Tule. W 1906 otrzymał święcenia biskupie i został biskupem kaszyrskim, wikariuszem diecezji tulskiej. Od 1910 biskup Jamburski, wikariusz diecezji sanktpetersburskiej oraz rektor Sanktpetersburskiej Akademii Teologicznej. Od 1913 biskup kałużski, a od 1916 arcybiskup miński i turowski. W latach 1917-1921 przebywał w Jugosławii i we Włoszech. W lipcu 1921 przybył do Polski na zaproszenie patriarchy moskiewskiego Tichona, który nadał mu uprawnienia do tymczasowego zarządzania metropolią w Rzeczypospolitej. Patriarcha nie godził się na całkowitą niezależność Cerkwi w Polsce. Sobór biskupów z udziałem metropolity Jerzego, który obradował w czerwcu 1922, uznał jednak gotowość do przyjęcia autokefalii. Wcześniej, bo w sierpniu 1921 został ordynariuszem diecezji warszawskiej. 27 września 1921 wybrany metropolitą warszawskim i całej Polski. Inicjator autokefalii Cerkwi prawosławnej w Polsce. Przyczynił się do normalizacji położenia Kościoła w odrodzonym państwie polskim. 8 lutego 1923 zastrzelony w swojej rezydencji w Warszawie przez archimandrytę Smaragda, byłego rektora chełmskiego Seminarium Duchownego, który był nieprzejednanym przeciwnikiem autokefalii. Pochowany w dolnej cerkwi św. Jana Klimaka w Warszawie.