Królestwo Kuszanów
Z Wikipedii
Królestwo Kuszanów to starożytne państwo w północnych Indiach i Azji Centralnej, które istniało w latach 78 - 240 naszej ery.
Po śmierci Aśoki Królestwo Magadha na Półwyspie Indyjskim rozpadło się w ciągu kilkudziesięciu lat, a ostatecznie przestało istnieć w 183 p.n.e., gdy zginął ostatni król dynastii Maurjów. Na subkontynencie indyjskim powstały wtedy nowe państwa, zwłaszcza w jego południowej części. Zwalczały się one wzajemnie i nie potrafiły przeciwstawić się najazdom nowych koczowniczych plemion z Azji Środkowej, które osiedliły się w części północno-zachodniej subkontynentu. Byli to w 40 p.n.e. Śakowie, a w około 75 r. n.e. Kuszanowie, którzy włączyli całe północno-zachodnie Indie do swego imperium, sięgające po Morze Aralskie w Azji Środkowej. Podobnie jak wcześniej Ariowie, najeźdźcy ulegli stopniowo asymilacji z miejscową ludnością i stali się wyznawcami buddyzmu, jaki za ich pośrednictwem trafił także do Azji Środkowej i Chin. Państwo Kuszanów było bogate dzięki rozgałęzionemu handlowi, gdyż przez jego terytorium przebiegały szlaki handlowe, łączące Europę, Bliski Wschód i Egipt z Chinami. Od ok. 240 r. popadło jednak w zależność od Persji Sasanidów.W państwie Kuszanów mieszały się w wpływy kultury indyjskiej, perskiej i greckiej. Zamieszkiwali je hinduiści, buddyści, zaratusztrianie i chrześcijanie.
Wybitniejsi władcy kuszańscy (daty panowania przybliżone):
- Kaniszka (78 - 102)
- Wasiszka (102-106)
- Huwiszka (106-138)
- Wasudewa (142-176)
Zobacz też: historia Indii, dynastia Guptów
