Leszek Wierzchowski
Z Wikipedii
Leszek Antoni Wierzchowski (ur. 10 września 1949 w Zawierciu) – polski polityk, założyciel i przywódca partii politycznej Polski Ruch Monarchistyczny, pisarz, poeta i dramaturg, tytułujący się m.in. Regentem Polski oraz używający wielu innych tytułów. Mieszka i działa w Katowicach.
Spis treści |
[edytuj] Działalność jako Regent Polski
Partia Leszka Wierzchowskiego, którą założył w 1991, dąży do restytucji ustroju dziedzicznej monarchii konstytucyjnej w Polsce. W obliczu braku w chwili obecnej króla na tronie polskim, Leszek Wierzchowski ogłosił siebie Regentem Polski, który pełni obowiązki króla, gdy ten nie został jeszcze wybrany.
Leszek Wierzchowski używa następujących tytułów: "Jego Królewska Wysokość Leszek Antoni Wielki Książę Wierzchowski herbu Pobóg, z Łaski Boga i Woli Narodu Regent Polski i Polskiego Ruchu Monarchistycznego, Wielki Kniaź Ukrainy-Rusi, Kniaź Imperium Rosji, Emir Tatarów, Kawaler Orderu Regencji na Wielkiej Wstędze z Gwiazdą, Kawaler Wielkiej Wstęgi Orderu Świętego Stanisława I klasy, Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Polskiej Korony etc. etc.".
Przez większość opinii publicznej uznawany jest za uzurpatora, samozwańca, megalomana lub oszusta, jednak jego zwolennicy skupieni wokół partii Polski Ruch Monarchistyczny uznają go za prawowitego Regenta Polski zastępującego króla polskiego przed dokonaniem jego wyboru. Sam Wierzchowski twierdzi, że jego partia ma 1100 członków rzeczywistych oraz wiele tysięcy sympatyków. Poza tym także mniej znane ugrupowanie Ogólnopolski i Polonijny Konwent Monarchistyczny przewodzone przez wielkiego księcia Władysława Leżyńskiego również uznaje uprawnienia Leszka Wierzchowskiego do nadawania tytułów szlacheckich i arystokratycznych.
Leszek Wierzchowski jest także Wielkim Mistrzem założonego przez siebie Zakonu Rycerzy Polskiej Korony na wzór dawnych zakonów rycerskich. Ponadto Wierzchowski prowadzi własną Fundację "Polska Korona" oraz wydaje czasopismo "Nowa Monarchia" jako organ prasowy PRM.
Wierzchowski uzyskał także Wielką Wstęgę Orderu Świętego Stanisława z Gwiazdą "za zasługi w działalności społecznej i humanitarnej" od Kapituły Suwerennego Orderu Świętego Stanisława w Polsce przewodzonej przez Wielkiego Mistrza Orderu Juliusza Nowinę-Sokolnickiego, który w latach 1972-1990 uznawał siebie za prezydenta RP na Uchodźstwie, chociaż nie był za niego uznawany przez znaczną część polskiej emigracji, która poparła prezydenta Stanisława Ostrowskiego.
Żona Leszka Wierzchowskiego, Zofia Nawarska-Wierzchowska, tytułuje się Wielką Księżną oraz Zastępcą Regenta Polski i Polskiego Ruchu Monarchistycznego i wraz z mężem działa w partii. Wierzchowski twierdzi, że pochodzi ona w prostej linii męskiej od francuskiej dynastii królewskiej Burbonów.
Leszek Wierzchowski miał także plany kandydowania w wyborach prezydenckich w Polsce, jednak ostatecznie nie zdecydował się wystartować.
[edytuj] Nadawane tytuły i odznaczenia
Leszek Wierzchowski zajmuje się głównie nadawaniem tytułów szlacheckich i monarchistycznych. Twierdzi, że ma do tego uprawnienia jako Regent Polski i Polskiego Ruchu Monarchistycznego. Uważa także, że ma prawo także do potwierdzania starych tytułów szlacheckich i arystokratycznych. Nadaje dziedziczne tytuły Barona, Hrabiego, Księcia oraz herby szlacheckie.
Ponadto Leszek Wierzchowski nadaje także osiem rodzajów odznaczeń, którymi są: Order Regencji na Wielkiej Wstędze z Gwiazdą, Order Zakonu Rycerzy Polskiej Korony Pierwszej Klasy, Order Króla Bolesława Chrobrego, Medal Orła Białego, Krzyż Wierności, Złoty Krzyż im. Leszka Wielkiego Księcia Wierzchowskiego, Krzyż Purpurowego Serca, Krzyż Jerozolimski. Sam Wierzchowski jest Kawalerem nadawanego przez siebie Orderu Regencji na Wielkiej Wstędze z Gwiazdą.
Oprócz tego Wierzchowski nadaje tytuły doktorskie, a ściślej tytuł Doktora Monarchii nadawany wyłącznie za twórczy wkład w rozwój idei monarchistycznej.
Tytuły szlacheckie i arystokratyczne otrzymali od Leszka Wierzchowskiego m.in.:
- Lech Wałęsa (prezydent Rzeczypospolitej Polskiej) – tytuł Księcia oraz herb szlachecki Regent,
- ks. prałat Henryk Jankowski (b. proboszcz parafii pw. św. Brygidy w Gdańsku) – tytuł Hrabiego,
- Adam Michnik (redaktor naczelny "Gazety Wyborczej"),
- Jerzy Urban (redaktor naczelny tygodnika "Nie)",
- prof. Zbigniew Religa (minister Zdrowia i kandydat na prezydenta RP),
- Cesar Ivan Feris Paiewonski (ambasador Republiki Dominikany w Watykanie) – tytuł Hrabiego,
- liczni działacze i członkowie Polskiego Ruchu Monarchistycznego, m.in. Wiesława i Marcel Szczerkowscy z Łodzi (dziedziczny tytuł baronowski).
Nazwiska wszystkich osób przez siebie nobilitowanych Wierzchowski publikuje w wydanym przez Wydawnictwo Sapientia herbarzu pod tytułem Herbarz. Nadania godności szlacheckich i arystokratycznych w Polsce 1992-1995.
[edytuj] Współpraca zagraniczna
Leszek Wierzchowski współpracuje również w wieloma monarchistami i nieuznawanymi przez ogół pretendentami za granicą. Są to m.in.:
- Paweł II Romanow znany też jako Edward Borysewicz Szabadin Rurikowicz Romanow (Pretendent do Tronu Rosji). Nadał Wierzchowskiemu tytuł Kniazia Imperium Rosji.
- Jego Wysokość Tomasz Zygmunt książę Rohan-Hauke z Czech (krewny królowej Wielkiej Brytanii Elżbiety II). Nadał Wierzchowskiemu odznaczenie rycerskie, a sam otrzymał od niego Złoty Krzyż im. Leszka W. Ks. Wierzchowskiego.
- Jego Ekscelencja Wacław Milan Rydlo (Wielki Mistrz Zakonu Rycerskiego św. Wacława w Czechach). Nadał Wierzchowskiemu odznaczenie rycerskie, a sam otrzymał od niego Złoty Krzyż im. Leszka W. Ks. Wierzchowskiego.
- Orest I używający tytułu Król Ukrainy i Rusi, lider Ukraińskiego Ruchu Monarchistycznego. 5 lutego 2005 Leszek Wierzchowski w imieniu Polskiego Ruchu Monarchistycznego podpisał w Katowicach Traktat o porozumieniu i wzajemnej współpracy z Orestem I.
Z Leszkiem Wierzchowskim utrzymuje kontakty także arcyksiążę Otto von Habsburg-Lothringen.
[edytuj] Przeszłość i działalność twórcza
Leszek Wierzchowski poza działalnością monarchistyczną jest pisarzem, poetą i dramaturgiem, napisał ponad 10 tysięcy fraszek, głównie o tematyce erotycznej. Napisał trzy utwory dramatyczne, w tym dramat Millenium uznawany przez jego zwolenników za bestseller i epopeję narodową. Wydane zbiory fraszek: Manifest erotyczny, Dziwne stany świadomości, Imionnik zakochanych.
Był członkiem aktywnym członkiem śląskich struktur Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W latach 70. i 80. pracował jako dziennikarz w Warszawie i Katowicach (w Dzienniku Zachodnim). Na łamach prasy publikował swoje artykuły, wiersze i fraszki. W latach 70. należał do Grupy Poetyckiej im. Wł. Sebyły w Częstochowie oraz do Towarzystwa Wolnistów we Wrocławiu. Za walory literackie swoich utworów otrzymał stypendium Związku Literatów Polskich w Warszawie, którego obecnie jest członkiem.
