Marcin Kalinowski

W 1624, na czele ochotników brał udział w bitwie pod Martynowem z Tatarami. Jako właściciel licznych majątków posiadał wojsko prywatne, na czele którego brał czynny udział w tłumieniu powstań kozackich (bunt Pawluka i Huni 1637-1638) oraz w walkach z zagonami Tatarów krymskich (bitwa pod Ochmatowem (1644)).

Początkowo podkomorzy czernihowski, w 1635 mianowany pierwszym wojewodą czernihowskim, przez co uzyskał miejsce w izbie senatorskiej. Został także komisarzem królewskim do spraw granicznych z Rosją. Związany politycznie i rodzinnie z Jerzym Ossolińskim (syn Kalinowskiego, Samuel Jerzy, ożenił się z córką kanclerza, Urszulą Brygidą Ossolinską), zawdzięczał mu awans na hetmana polnego koronnego w listopadzie 1646 r. W przeciwieństwie do swego mentora był zwolennikiem zbrojnej rozprawy z Kozakami.

Skłócony z hetmanem wielkim koronnym Mikołajem Potockim, niepopularny wśród szlachty, dał się poznać jako nieudolny dowódca. Po wybuchu powstania Chmielnickiego w 1648 brał udział w bitwie pod Korsuniem w maju tego roku, gdzie Wojska koronne poniosły klęskę, a obydwaj hetmani dostali się do kozackiej niewoli.

Wolność za okupem hetman odzyskał dopiero w 1650 r. Dowodził lewym skrzydłem wojsk polskich w bitwie pod Beresteczkiem w czerwcu 1651, przeciwnik ugody białocerkiewskiej.

Po śmierci Mikołaja Potockiego, zostawszy wodzem naczelnym armii koronnej, prowadził działania zbrojne na Ukrainie. Otoczony w obozie pod Batohem przez armię kozacko-tatarską Bohdana Chmielnickigo, której usiłował przeszkodzić w marszu na Mołdawię w czerwcu 1652. Stoczona tam bitwa zakończyła się najpierw klęską Polaków i śmiercią hetmana polnego i jego syna, a następnie rzezią jeńców.