Marian Konarski
Z Wikipedii
Marian Konarski (ur. 8 grudnia 1909 r. w Chrzanowie, zm. 1998 r. w Krakowie) - profesor, malarz i poeta.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
W 1920 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył IV Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza. Rozpoczął studia w 1928 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował u Władysława Jarockiego rysunek ogólny, u Ignacego Pieńkowskiego rysunek wieczorowy i akt, oraz u Xawerego Dunikowskiego rzeźbę.
Z powodu udziału w ruchu Rogatego Serca Stanisława Szukalskiego został relegowany z uczelni w 1929 roku. Swoją edukację artystyczną kontynuował w ramach tego ruchu. Kształcił się pod kierunkiem Stanisława Szukalskiego i został szczepowym tej grupy. Przybrał pseudonim artystyczny "Marzyn". Organizował wystawy członków Szczepu i redagował ich pismo "Krak".
W 1928 r. zadebiutował jako poeta w krakowskim ilustrowanym Kurierze Codziennym i wydał drukiem poemat "Naprzeciw radości". W 1938 roku osiadł na stałe w Krzeszowicach koło Krakowa. W roku 1939 otrzymał stypendium Państwowego funduszu Kultury Narodowej i wyjechał do Włoch i Austrii na 2 miesiące.
W czasie II wojny światowej działał w ZWZ i AK. W swojej pracowni malarsko-lakierniczej zatrudniał uczniów - członków organizacji konspiracyjnych, chroniąc ich w ten sposób przed okupantem. W okresie okupacji rozpoczął w celach zarobkowych malowanie polichromii w kościołach w Krakowie i na Śląsku. W sumie namalował ich ponad 100.
W 1960 r. otrzymał dyplom ukończenia Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zorganizował ognisko malarskie dla dzieci w Domu Kultury w Chrzanowie. Prowadził grupę artystyczną Rodzimej Twórczości GART w Krakowie, Założył Grupę Plastyczną "Zdrój" w Krzeszowicach.
Od 1948 r. należał do Związku Polskich Artystów Plastyków. Był członkiem ZSL, ZBOWID, wiceprezesem Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Krzeszowickiej. Przez cały czas piastował też godność szczepowego grupy artystycznej "Rogate Serce".
[edytuj] Twórczość
Tworzył w dziedzinie rysunku, malarstwa sztalugowego, malarstwa ściennego i rzeźby. Wystawiał od 1930 roku. Brał udział w wystawach zbiorowych "Szczepu Rogate Serce". Wystawiał indywidualnie w okresie międzywojennym.
Po II wojnie światowej brał udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. W sumie wziął udział w kilkudziesięciu wystawach. Uczestniczył w ogólnopolskich konkursach rzeźbiarskich. W latach 90. XX w. korespondował m.in. ze Stanisławem Witowskim-Iskrzyniakiem.
Stosował różne techniki: farby olejne, grafika ołówkiem, gwasz. Ilustracją jego poglądów artystycznych jest Autoportret w rozbitym lustrze. W wielu obrazach: Pięść, Polska, Nogi na szynach widz musi się zastanowić, co one przedstawiają. Po wojnie jego malarstwo znalazło się w nurcie malarstwa nowoczesnego, jednak w jego obrazach widać i talent i fachowość w przedstawieniu postaci ludzkich. Artysta wykonywał też polichromie w kościołach. Pośmiertny katalog jego dzieł zawiera 172 pozycje:
[edytuj] Rysunki
- portret Matki Artysty,
- portret Ludwika Lachowicza.
[edytuj] Gwasz
- Jacek, Leszek - prawdopodobnie synowie artysty,
- Włosy
[edytuj] Malarstwo sztalugowe
Niektóre z jego obrazów są realistyczne, inne znów nowoczesne i symboliczne.
Przykłady obrazów realistycznych zgodnych z akademizmem ASP:
- autoportret z 1924 r.
- portret żony Józefy
- portret żony Jadwigi
- Młody malarz - prawdopodobnie syn
- Maluję obraz
Przykłady obrazów nowoczesnych symbolicznych:
- Dysonans
- Wilczyński
- Miłek
- Jesień
Obrazy naśladujące impresjonizm:
- Krople na szybie
- Impresjonizm i realizm
W aktach widać szkołę ASP i symbolizm:
- Kariatyda
- Wieczna kobiecość
- Czytająca list, Akt
- Dama pik
- Na równoważni
- Srebrny akt.
- podobnie jak Goya namalował Nefretete mniej i bardziej ubraną.
[edytuj] Inne
- Ostatnia praca artysty: Autoportret z ławeczką, raczej nowoczesny, z przejaskrawionym kolorem czerwonym.
- Obraz "Odejście" wygląda na postać artysty wybierającego się do nieba.
[edytuj] Bibliografia
- Pośmiertny katalog o Marianie Konarskim ISBN 83-906595-7-3
