Metro londyńskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Logo metra londyńskiego, z nazwą stacji Westminster

Tunel łączący stację metra King's Cross St. Pancras ze stacją kolejową Kings Cross Thameslink

Metro londyńskie (ang. London Underground) obsługuje Londyn i jego obszar metropolitalny w Wielkiej Brytanii. Popularne nazwy to the Underground lub the Tube. Jest najstarszym systemem kolei podziemnej na świecie, pierwsza linia została otwarta w 1863. Obecnie czynnych jest 274 stacji, zaś długość wszystkich linii wynosi 408 km. Sieć cały czas jest rozbudowywana i modernizowana. W ciągu jednego dnia przewożonych jest ponad 3 miliony pasażerów.

Nowoczesne rozwiązania na początku XX wieku:

Już w 1921 roku w metrze londyńskim zastosowano automatycznie rozsuwane drzwi. Była to duża nowość i udogodnienie podróży. Dotychczas pasażerowie musieli otwierać drzwi ręcznie.
W 1928 roku w metrze londyńskim pojawił się pierwszy automat do biletów. Wystarczyło wrzucić odpowiednią kwotę pieniędzy i bez straty czasu w kolejce, można było otrzymać odpowiedni bilet.
Pod koniec lat 30. XX wieku, w pociągach metra zainstalowano przyczepione do sufitu rączki do trzymania się dla pasażerów, którzy podczas jazdy stali.

Zamachy terrorystyczne w metrze

7 lipca 2005 r. doszło do pierwszego ataku terrorystycznego w londyńskim metrze. W wyniku eksplozji zginęło 56 osób, a co najmniej 700 osób zostało rannych. Wśród ofiar były 3 Polki.

Wybuchy nastąpiły na stacjach:

Aldgate East
Edgware Road
King's Cross

Oprócz tego, bomba wybuchła też w miejskim autobusie linii 30 koło Tavistock Square.

21 lipca 2005 r. ponownie doszło do ataku terrorystycznego. Tym razem nie było zabitych, jednana osoba została ranna. Wybuchy nastąpiły na stacjach:

Oval
Warren Street
Shepherd's Bush

Oprócz tego, bomba wybuchły też w miejskim autobusie linii 26 na Hackney Road. Do tych zamachów przyznała się Brygada Abu Hafsa al-Masriego.

**Linie londyńskiego metra**
Nazwa	Kolor na mapie	Data otwarcia	Typ	Długość
Bakerloo Line	Brązowy	1906	Deep level	23 km / 14 mil
Central Line	Czerwony	1900	Deep level	74 km / 46 mil
Circle Line¹	Żółty	1884	Sub-surface	22 km / 14 mil
District Line²	Zielony	1868	Sub-surface	64 km / 40 mil
East London Line	Pomarańczowy	1869	Sub-surface	8 km / 5 mil
Hammersmith & City Line³	Różowy	1864	Sub-surface	14 km / 9 mil
Jubilee Line	Srebrny	1979	Deep level	36 km / 23 mil
Metropolitan Line	Purpurowy	1863	Sub-surface	67 km / 42 mil
Northern Line	Czarny	1890	Deep level	58 km / 36 mil
Piccadilly Line	Ciemno niebieski	1906	Deep level	71 km / 44 mil
Victoria Line	Jasno niebieski	1969	Deep level	21 km / 13 mil
Waterloo & City Line⁴	Morski	1898	Deep level	2 km / 1.5 mili

Circle Line została stworzona poprzez wykorzystanie i połączenie części dwóch innych linii: District i Metropolitan. Oryginalnie linia ta nosiła nazwę Metropolitan District Railway. Początkowo część linii Metropolitan. Osobna linia stworzona pod obecną nazwą zaczęła funkcjonować w 1900 roku. Pod kontrolą London Transport od 1994. Sub-surface to linie metra płytkiego leżące bardzo blisko powierzchni (ok. 5 metrów pod ziemią) o dużej skrajni. Linie te budowano w przeszłości metodą odkrywkową. Obecnie tunele metra drąży się głęboko w ziemi jako metro głębokie (Deep level), o zmniejszonej skrajni.