Serpentyn szlachetny
Z Wikipedii
Serpentyn = serpentyn szlachetny - minerał z gromady krzemianów.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości:
- Wzór chemiczny: Mg 6 [(OH) 8|Si4O10 ] – zasadowy krzemian magnezu
- Układ krystalograficzny: jednoskośny
- Twardość: 2,5-5,5
- Gęstość: 2,44—2,52
- Rysa: biała
- Barwa: zielona, żółtawa, często plamiaste
- Przełam: muszlowy, haczykowaty, zwięzły
- Połysk: tłusty do jedwabistego
- Łupliwość: doskonała
- Stopień przezroczystości: przezroczysty do nieprzezroczystego
- Współczynnik załamania światła: 1,560-1,571
- Dwójłomność: +0,008 do +0,014
- Dyspersja: brak
- Pleochroizm: brak
- Fluorescencja: williamsyt – słaba, zielonkawa
U serpentynu istnieją dwie struktury skupień blaszkowy –antygoryt (serpentyn blaszkowy) i włóknisty – chryzotyl (serpentyn włóknisty). Odmiany cienkowłókniste noszą nazwę azbestu serpentynowego. Serpentyn jest wrażliwy na kwasy.
Odmiany:
- Basyt – jedwabiście lśniący serpentyn o pokroju krystalicznym bronzytu – pseudomorfoza serpentynu po bronzycie.
- Bowenit – jabłkowozielona odmiana serpentynu, często przesycona jasnymi plamami.
- Connemara – zrost zielonego serpentynu z marmurem.
- Verde antico – zielona skała, poprzecinana białymi żyłkami kalcytu, dolomitu, brekcja serpentyninowa. W handlu określana mianem serpentynu.
- Williamsyt - oliwkowozielona odmiana serpentynu, często z czarnymi wrostkami.
[edytuj] Występowanie:
Minerał wtórny powstający wskutek hydrotermicznego przeobrażenia składników skał ultramaficznych i maficznych (oliwiny, pirokseny, amfibole). Występuje w żyłach łupków, marmurów i wapieni. Współwystępuje z chlorytem, oliwinem, chromitem, magnetytem, dolomitem, talkiem, kwarcem, opalem.
Miejsca występowania: Niemcy – Turyngia, Saksonia, Austria – Tyrol, Rosja – Ural, Kanada – Quebeck, RPA, Zimbabwe.
W Polsce - na Dolnym Śląsku i w Sudetach.
[edytuj] Zastosowanie:
- interesuje kolekcjonerów
- wykorzystywany do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej, rzeźb, różnych przedmiotów użytkowych.
- bywa wykorzystywany w jubilerstwie do wyrobu taniej biżuterii
[edytuj] Bibliografia:
- W.Heflik, L.Natkaniec –Nowak –Zarys Gemmologii – Wyd AGH 1996
- W. Schuman – Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. „Alma –Press” 2004r.
- J.Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog 2004 – TG”Spirifer” W-wa 2005
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma - Press” 2003r.
Zobacz też: serpentynit, serpentyny.