Seter szkocki
Z Wikipedii
| Seter szkocki | |
 Seter szkocki |
|
| Inne nazwy | Gordon, Setter King Size |
| Kraj patronacki | Wielka Brytania |
| Wymiary | |
| Wysokość | psy 61 - 69 cm suki 58 - 66 cm |
| Waga | psy ok. 29 kg suki ok. 26 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa VII, Sekcja 2, nr wzorca 6 |
| AKC | Sporting Group |
| ANKC | Grupa 3 (Gundogs) |
| CKC | Grupa 1 - Sporting Dogs |
| KC(UK) | Gundogs |
| NZKC | Gundogs |
| UKC | Gun Dog Breeds |
| Wzorce rasy | |
| FCI • AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Seter szkocki- jedna z ras psów należąca do grupy wyżłów w sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich w typie seterów. Poddawany próbom pracy.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
Czarno-rude setery występowały w Szkocji już w XVII wieku. Nieznany autor opisuje też setery maści czarno-rudej pod koniec XVIII wieku jako niezbyt szybkie, lecz za to bardzo wytrzymałe, o doskonałym węchu. Gdy robiły stójkę, myśliwy mógł być pewien, że przed nim znajduje się zwierzyna. Dalsze wzmianki wspominają, iż lord von Bute hodował w Szkocji setery maści czarnej, przy czym nie jest jasne czy były one jednolicie czarne, czy też czarne podpalane.
Rasa Seter Szkocki Gordon zawdzięcza swe powstanie lordowi Alexandrowi Gordon, który w 1820 roku zapoczątkował własną hodowlę seterów. Gordon, chcąc uzyskać trójkolorowe psy, skrzyżował setera z czarną suką rasy owczarek (prawdopodobnie szkocki Collie), jednak bez rezultatu. Nie wiadomo jednak, czy te psy były użyte do dalszej hodowli.
Właściwa hodowla i utrwalenie rasy zaczęło się dopiero po śmierci Gordona w roku 1837, a setery maści czarnej z rudym podpalaniem pojawiły się licznie dopiero w latach 60., zaś na wystawach osobna klasa gordon setera została stworzona w 1861.
Do powstania Gordonów przyczyniły się prawdopodobne krzyżówki z Bloodhoundami, po których odziedziczyły one wyraźne fafle.
[edytuj] Wygląd
[edytuj] Budowa
Seter szkocki ma dość długą kufę, czarny i szeroki nos, przylegające wargi, wiszące i cienkie uszy oraz ciemnopiwne oczy. Dobrze umięśnione łapy, ustawione prostopadle do podłoża o owalnym kształcie. Ogon jest stosunkowo krótki, noszony poniżej linii grzbietu.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Sierść jest miękka, intensywnie czarna z podpalaniami w kolorze dojrzałego kasztana. Dozwolone jest występowanie białego znaczenia z przodu na klatce piersiowej. Podpalania powinny być umiejscowione: nad oczami w formie punktowych znaczeń, na bokach kufy, na podgardlu i na łapach w ściśle określonych miejscach. Posiadają tzw. pióro, czyli wydłużoną sierść na ogonie. Występują frędzle na łapach i uszach. Obszar między palcami powinien być obficie owłosiony.
[edytuj] Użytkowość
Pies myśliwski. Jak wszystkie wyżły brytyjskie, był i jest używany jako pies wystawiający (legawiec) w polowaniach na ptactwo, najczęściej przepiórki, kuropatwy i bażanty. Posiada zdolność do pracy zarówno dolnym jak i górnym wiatrem, co czyni go bardziej wszechstronnym, także w pracy jako tropowca. Jest także często trzymany jako pies rodzinny oraz do towarzystwa. Uważane były za idealnego psa do polowania przy pieszym myśliwym.
[edytuj] Charakter i Temperament
Są to psy inteligentne, wytrwałe o dość silnym uporze w pracy. Dla członków rodziny są przyjane i wrażliwe, łagodne dla dzieci. W stosunku do obcych są przyjazne i towarzystkie, jednak na początku nieufne. Szkolenie ich wymaga doświadczenia i odpowiedniego prowadzenia, innego niż wyżły kontynentalne. Jest ono nietrudne, ponieważ uczą się chętnie. Bardzo mocno przywiązują się do swojego właściciela, którego sobie wybierają. Bywają też nazywane z tego powodu psem jednego właściciela.
Istotna dla tej rasy jest wczesna i poprawna socjalizacja. Bez niej Gordony bywają nerwowe, histeryczne, a nawet bardzo płochliwe.
[edytuj] Zdrowie i peielęgnacja
Łatwy do utrzymania, potrzebuje czesania co najmniej raz w tygodniu, kąpania w razie konieczności. Wymagają regularnej, dziennej dawki ruchu na świeżym powietrzu.
[edytuj] Popularność
Rasa ta w Polsce jest mało popularna. Popularniejsze od gordonów są setery irlandzkie.
[edytuj] Ciekawostki
Seter szkocki Gordon jest największą odmianą setera i w Anglii jest też zwany Setter King Size(seter królewskiego rozmiaru).
