Siemens Combino
Z Wikipedii
Siemens Combino ("Combino") – typ tramwaju całkowicie niskopodłogowego, tzn. posiadającego obniżoną podłogę (dzięki czemu łatwiej do tramwaju wsiadać i z niego wysiadać osobom starszym i nie w pełni sprawnym) na całej długości wagonu. Zaprojektowany i wykonany w fabryce w Krefeld-Uerdingen przez niemiecki koncern Siemens AG w 1996.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po połączeniu się firmy Siemens AG z innym producentem pojazdów szynowych (w szczególności tramwajów) DUEWAG AG w 1994 postawiono sobie za zadanie skonstruować tramwaj w całości niskopodłogowy w klasie ULF. Projekt ten nazwano NF-100 (niem. 100%-Niederflurstrassenbahn – tramwaj w 100% niskopodłogowy). W 1996 udało się w/w projekt zrealizować. Jego owocem został tramwaj Siemens Combino. Krótko po oficjalnej prezentacji zostały przeprowadzone jazdy próbne nowego pojazdu w wielu miastach europejskich. Skuteczna reklama, ultranowoczesna technika oraz całkowicie niska podłoga spowodowały, iż produkt ten stał się coraz bardziej popularny nie tylko w Niemczech. Nowością na rynku tramwajowym zainteresowały się liczne przedsiębiorstwa komunikacyjne. Obecnie tramwaj Combino można zobaczyć w: Amsterdamie, Augsburgu, Bazylei, Bernie, Budapeszcie, Düsseldorfie, Erfurcie, Hirosimie, Melbourne, Nordhausen, Poznaniu, Ulm i w Poczdamie.
[edytuj] Technika
Wagon Combino został zaprojektowany w formie modułowej tzn. w każdej chwili można dokonać jego rozbudowy, dokładając bądź odejmując moduł. Dzięki temu Combino dostępny jest w wersjach o różnej długości, dopasowanej do potrzeb danego przedsiębiorstwa. W produkcji jest 7 wersji: od 18 metrowej do 42 metrowej. Zaletą takiej budowy jest również możliwość wykorzystania tramwaju jako pojazdu wahadłowego (dwukierunkowego). Oprócz wersji elektrycznych dostępna jest wersja DuoCombino (z silnikiem diesla). Combino posiada innowacyjne rozwiązania m.in. w zakresie budowy wózka. Koła tramwaju nie są połączone ze sobą osiami (jak w innych pojazdach szynowych) dzięki czemu można maksymalnie obniżyć podwozie wagonu. Nadwozie wykonane jest w całości z aluminium, a w połączeniach wykorzystano tzw. alugripy. Wszystkie wagony posiadają system informacji pasażerskiej zaprojektowany przez niemiecką firmę Annax. O wszelkich usterkach wagonu informuje motorniczego specjalny komputer.
[edytuj] Problemy
12 marca 2002 Siemens AG poinformował wszystkie przedsiębiorstwa komunikacyjne posiadające model Combino o ukrytej wadzie konstrukcyjnej pojazdu. Według danych producenta we wszystkich pojazdach z przebiegiem większym niż 120.000 km mogą wystąpić pęknięcia na elementach mocowania dachu – alugripach. Wada ta może spowodować osłabienie konstrukcji, co jest niebezpieczne podczas ewentualnego wypadku. Siemens AG podjął się natychmiastowej naprawy wadliwych pojazdów. Zaplanowano dwustopniową fazę przebudowy pojazdu, w tym wzmacnianie elementów mocowania dachu, które ma wyeliminować wszelkie ryzyko. Cała operacja ma się zakończyć w 2007.
[edytuj] Combino w Poznaniu
Wraz z rozwojem miasta i wzrostem zapotrzebowania na nowe tramwaje miasto Poznań w 2002 ogłosiło przetarg na nowe wagony niskopodłogowe. Wygrał je niemiecki koncern Siemens ze swoją ofertą. Poznań zamówił 14 niskopodłogowych pojazdów. Pierwsze wagony trafiły do miasta pod koniec 2003. Wersja poznańska ma 5 członów, 3 pary podwójnych drzwi, 3 wózki, 57 miejsc siedzących i 115 stojących (wersja identyczna z amsterdamską). Ze względu na wykrytą wadę konstrukcyjną do października 2005 tylko część pojazdów kursowała po mieście (reszta nie miała odbioru technicznego). Po zawarciu ugody poznański przewoźnik zobowiązał się zapłacić firmie Siemens AG 31% pozostałej kwoty po naprawie wszystkich 14 pojazdów. Combino obsługuje na trasie PST głównie linie 14 i 15 (pojawiły się również na liniach 6, 12 i 16). Tramwaj należy do najmniej awaryjnych wagonów miasta Poznań.
[edytuj] Przyszłość Combino
W związku z wadliwą konstrukcją Siemens szybko zdecydował się na modyfikację wagonu. Niewytrzymałe alugripy i aluminiową konstrukcję zastąpiono stalowymi elementami. Nowy model Combino ma być do końca 2006 dostarczony do Budapesztu pod nazwą stosowaną przez BKV Combino Supra (NF12). Producent nazywa tę serię Combino Plus. Jest to najdłuższy na świecie tramwaj jednowagonowy (łączna długość 54m). Jego rama została wykonana, w przeciwieństwie do swoich poprzedników ze stali, a nie aluminium. Model ten posiada sześć członów, z których każdy posiada układ bieżny. W dotychczasowych wersjach wózki znajdowały się tylko pod co drugim modułem. Jest przystosowany do obsługi linii wahadłowych. Do 2009 48 nowych wagonów zostanie zakupione przez Poczdam, który jako pierwszy w 1997 kupił Combino.
[edytuj] Linki
Koncepcja przebudowy tramwaju Combino
