Sikora czarnogłowa
Z Wikipedii
| Czarnogłówka | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | wróblowe |
| Podrząd | śpiewające |
| Rodzina | sikory |
| Gatunek | czarnogłówka |
| Nazwa systematyczna | |
| Parus montanus | |
| Podgatunki | P. montanus montanus P. montanus borealis P. montanus kleinschmidti P. montanus loennbergi P. montanus salicarius P. montanus uralensis P. montanus baicalensis P. montanus rhenanus P. montanus restrictus P. montanus anadyrensis P. montanus kamtschatkensis P. montanus sachalinensis P. montanus transsylvanicus |
Czarnogłówka (sikora czarnogłowa) (Parus montanus Baldenstein, 1827; syn. Poecile montana) - mały ptak częściowo wędrowny z rodziny sikor, zamieszkujący niemal całą Europę poza jej południowo-zachodnimi i południowo-wschodnimi częściami, Azję po Półwysep Czukocki i Japonię oraz izolowany obszar w Azji Centralnej. W Polsce gnieździ się nielicznie, lecz regularnie.
Wyróżnia się następujące podgatunki:
- P. montanus montanus - zamieszkuje Alpy
- P. montanus borealis - zamieszkuje północną i wschodnią Europę
- P. montanus kleinschmidti - zamieszkuje Wyspy Brytyjskie
- P. montanus loennbergi
- P. montanus salicarius
- P. montanus uralensis
- P. montanus baicalensis
- P. montanus rhenanus
- P. montanus restrictus
- P. montanus anadyrensis
- P. montanus kamtschatkensis
- P. montanus sachalinensis
- P. montanus transsylvanicus
- czarnogłówka brązowawa P. montanus songarus - czasem uznawana za osobny gatunek Parus songarus.
Niektórzy badacze wyróżniają jeszcze kilka podgatunków północnoamerykańskich, częściej uznawanych za osobny gatunek - sikorę jasnoskrzydłą (Parus atricapillus syn. Poecile atricapilla), zamieszkującą pas tajgi po środkową i południową część USA.
- Cechy gatunku
- Obie płci ubarwione identycznie. Upierzenie na wierzchu brązowoszare, od spodu beżowobiałe. Na głowie matowo-czarna czapeczka sięgająca do krawędzi płaszcza, na podgardlu czarny szeroki "krawat" o rozmytych brzegach (u bardzo podobnej sikory ubogiej czapeczka jest błyszcząca i nie sięga do płaszcza, a śliniak jest dużo mniejszy i ma ostre brzegi). Na skrzydle przejaśnienie (jest to pewna, lecz nie zawsze dobrze widoczna cecha odróżniająca od sikory ubogiej). Białe policzki. Dziób krótki, czarny. Młode podobne do dorosłych.
- Od sikory ubogiej można czarnogłówkę odróżnić także po głosie: wabi nosowym "dej-dej", śpiew to fletowe, opadające dźwięki.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 11,5-13 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 17- 20,5 cm
waga ok. 8-14 g - Biotop
- W Polsce występują dwie populacje czarnogłówki: jedna jest związana z wilgotnymi zadrzewieniami i zakrzewieniami liściastymi (zwłaszcza łęgowymi), czasem są to zarośla wierzbowe; druga z suchymi, młodymi lasami sosnowymi i sosnowo-świerkowymi. W przeciwieństwie do sikory ubogiej, zamieszkuje też niewielkie zadrzewienia śródpolne.
- Gniazdo
- W wykutej przez siebie lub opuszczonej przez bogatkę dziupli.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu-maju 7-9 jaj.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 14 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po 17-19 dniach.
- Pożywienie
- Owady i nasiona.
- Ochrona
- Objęta ochroną gatunkową.
Zobacz też:
