Skorków
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°51'05" N 020°13'32" E
| Skorków | |
| Województwo | świętokrzyskie |
| Powiat | włoszczowski |
| Gmina | Krasocin |
| Położenie | 50° 51' 05'' N 20° 13' 32'' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
650 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
41 |
| Kod pocztowy | 29-105 |
| Tablice rejestracyjne | TLW |
|
Położenie na mapie Polski
  Skorków
|
|
Skorków – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Krasocin.
W latach 1975-1998 miejscowość położona w województwie kieleckim.
Spis treści |
[edytuj] Nazwa wsi
Etymologia słowa Skorków nie jest do końca zbadana. Najprawdopodobniej nazwa wsi pochodzi od czynności korowania drzewa. Być może jest to nazwa dzierżawcza - nazwisko założyciela i pierwszego właściciela osady o przydomku Skorek.
[edytuj] Historia
Pierwsza wzmianka o Skorkowie pojawia się w roku 1440. Dnia 9 sierpnia tegoż roku w Budzie król Władysław III Warneńczyk przekazał pod zastaw Mikołajowi Slance Małogoszcz wraz z przyległymi wsiami Skorkowem, Cieślami i Leśnicą. Wkrótce Mikołaj zginął (poległ w bitwie pod Warną), a królewski zastaw odziedziczył jego syn Piotr Slanka. Pod jego zarządem dobra małogoskie zaczęły przynosić znaczne dochody. Ze Skorkowa Slanka czerpał drewno, miód, smołę i skóry, którymi następnie handlował w Krakowie i Gdańsku.
Dokumenty szacują, iż pod koniec XV wieku w Skorkowie było 10 łanów osiadłych, 2 łany puste, pięć łanów folwarcznych, łąki oraz karczma wybudowana w środku wsi.
Szybki rozwój osady zahamowany został przez działania synów Piotra Slanki - Mikołaja i Piotra. Obłożyli oni chłopów i mieszczan większymi ciężarami feudalnymi, co między innymi spowodowało ucieczkę dwóch skorkowskich kmieci. Mimo wszystko w tym czasie wieś wraz z przyległymi Leśnicą i Cieślami oszacowana była na ogromną sumę 2000 grzywien.
Po Slankach właścicielem tenuty małogoskiej, a w tym Skorkowa, został kasztelan sandomierski i podskarbi koronny Stanisław Sobek. W tym okresie ludność wsi zajęła się dodatkowo eksploatacją złóż miejscowego marmuru szarego na potrzeby chęcińskich kamieniarzy.
Nieszczęsne skutki potopu szwedzkiego nie ominęły Skorkowa. We wsi pozostało 11 kmieci, jednak tylko trzech było zdolnych by gospodarować na zasiedlonej roli. Pozostali wraz z rodzinami znaleźli się na utrzymaniu dworu. Otrząsanie się ze skutków najazdu było spowalniane przez ogólny kryzys w jakim znalazła się Rzeczpospolita po wojnie ze Szwecją.
W 1682 roku Skorków nawiedziła klęska nieurodzaju. Pomimo, że pola stały puste szlachta jak i kler nie zaprzestały ściągania od chłopów powinności feudalnych (ksiądz Orłowski, probosz małogoski, zaległą dziesięcinę ściągał w latach następnych). Powodowało to protesty i chłopskie wystąpienia.
[edytuj] Rozwój liczebny ludności
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
Wsie: Belina • Borowiec • Brygidów • Bukowa • Chałupki • Chotów • Cieśle • Czostków • Dąbrówka • Dąbrówki • Gruszczyn • Huta Stara • Jakubów • Karolinów • Kozia Wieś • Krasocin • Lipia Góra • Lipie • Ludynia • Mieczyn • Niwiska Gruszczyńskie • Niwiska Krasocińskie • Nowy Dwór • Ogrojce • Oleszno • Ostra Górka • Ostrów • Podlesko • Porąbki • Rogalów • Rudnik • Skorków • Stojewsko • Sułków • Świdno • Wielkopole • Wojciechów • Wola Świdzińska • Występy • Zabrody • Żeleźnica
Siedziba gminy: Krasocin
