Syromalankarski Kościół katolicki
Z Wikipedii
Syromalankarski Kościół katolicki (Syriacki Kościół Katolicki Malankar) - jeden z katolickich Kościołów obrządku wschodniego wywodzący się z tradycji św. Tomasza Apostoła oraz patriarchatu antiocheńskiego (zob. Kościół syryjski). Syromalankarski Kościół katolicki jest Kościołem sui iuris znajdującym się w łączności ze Stolicą Apostolską i uznającym zwierzchnictwo papieża.
Od 2005 r. posiada ustrój arcybiskupstwa większego, na którego czele stoi arcybiskup Trivandrum.
W liturgii obrządku antiocheńskiego używa się języka syriackiego i malajalam. Liczbę wyznawców ocenia się na ponad 400 tys., głównie w południowoindyjskiej prowincji Kerala na Wybrzeżu Malabarskim[1].
[edytuj] Historia
Syromalankarski Kościół katolicki powstał na tle schizmy w łonie Kościoła syryjskiego, którą wywołał w 1909 roku spór pomiędzy patriarchą syriackiego Kościoła prawosławnego patriarchatu antiocheńskiego, Mar[2] Abdallahem Sattufem a przywódcą chrześcijan malabarskich obrządku zachodniosyriackiego (rytu antiocheńskiego) Mar Dionizym VI, co doprowadziło do podziałów w łonie Kościoła syriackiego w Indiach. Powstaniu Syromalankarskiego Kościoła Katolickiego związane jest z działalnością rektora szkoły religijnego Bractwa Naśladowania Jezusa Chrystusa w Betanii (Indie), którym od 1919 r. był ksiądz Ghiverghis (Ghiverghis - Jerzy) Panikerveetil. Wyświęcony w 1925 r. na biskupa jako Mar Ivanios (Jan), został następnie metropolitą w 1928 r. W 1926 r. w Parumala w czasie synodu grupy syriackiej uznającej władzę katolikosa Dionizego, Mar Ivanios domagał się zakończenia schizmy, głosząc jedność Kościoła chrześcijańskiego i prymat biskupa Rzymu. Synod zgodził się na udzielenia Mar Ivaniosowi pozwolenia na prowadzenie rozmów z Kościołem rzymskokatolickim, ale z zastrzeżeniem, by syriacy z Indii mogli zachować obrządek antiocheński, a biskupi mogli pozostać na swych dotychczasowych stanowiskach. Stolica Apostolska przyjęła te warunki, ale również z zastrzeżeniem, aby zbadać ważność chrztu oraz świeceń kapłańskich i biskupich.
Mimo przychylnego stanowiska Watykanu, tylko dwóch z pięciu biskupów było gotowych przyłączyć się do unii. Byli to Mar Ivanios i podległy mu biskup Tiruvalli Mar Teofil dołączył do nich jeszcze jeden ksiądz, jeden diakon i jedna osoba świecka. Tych pięciu ludzi złożyło katolickie wyznanie wiary stając się zalążkiem Syromalankarskiego Kościoła katolickiego. Następnie dwa zgromadzenia Naśladowania Jezusa Chrystusa, męskie i żeńskie, również złożyły takie same, katolickie wyznanie wiary. Mar Ivanios i Mar Teofil zostali uznani przez Rzym za biskupów katolickich 20 września 1930 r., a 1932 r. Syromalankarski Kościół katolicki otrzymał z rąk papieża Piusa XI rangę Kościoła katolickiego sui iuris i organizację metropolii, na której czele stanął Mar Ivanios jako arcybiskup Trivandrum, z podległym mu biskupstwem diecezjalnym w Triuvalli.
Obecnie arcybiskupowi w Trivandrum podlegają cztery diecezje (eparchie): Tiruvalla, Bethery, Marthandam, Moovatupuzha.
Kościół syromalankarski posiada bogatą liturgię i ciekawe formy życia monastycznego, łączące tradycje wschodniego i zachodniego chrześcijaństwa oraz hinduistycznych Indii. Wśród zgromadzeń zakonnych warto wymienić Zakon Naśladowania Chrystusa (ICO), zwany Betanią (Bethany Ashram), a także Kurisumala Ashram – zgromadzenie będące gałęzią zakonu cystersów, który przyjął liturgię syryjską i praktykuje surową ascezę.
10 lutego 2005 r. papież Jan Paweł II nadał Syromalankarskiemu Kościołowi katolickiemu statut arcybiskupstwa większego, mianując dotychczasowego arcybiskupa Trivandrum Cyrila Mar Baseliosa Malancharuvil arcybiskupem większym. Zwierzchnik Syromalankarskiego Kościoła Katolickiego bywa nieoficjalnie nazywany katolikosem, co niekiedy wywołuje protesty watykańskich prawników i syriackich hierarchów ortodoksyjnych.
[edytuj] Arcybiskupi Trivandrum
- 11 lipca 1932 - 15 lipca 1953 Mar Ivanios Giorgio Tommaso Panickerveetil (1882-1953)
- 27 stycznia 1955 - 10 października 1994 Benedict Mar Varghese Gregorios Thangalathil, OIC.
- od 29 listopada 1995 Cyril Mar Baselios Malancharuvil OIC, od 2005 arcybiskup większy.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Podstawowe informacje o archidiecezji większej w Trivandrum (en.)
- Podobnie: Archdiocese of Trivandrum (Malankarese)
- Strona katolickiego Kościoła syromalankarskiego (en.)
- Informacje o Syromalankarskim Kościele katolickim (en.)
- Strona domowa Zakonu Naśladowania Chrystusa OIC (Bethany Ashram)
- ↑ Określenia malankarski używają indyjscy chrześcijanie obrządku antiocheńskiego, by odróżnić się od malabarskich chrześcijan, którzy pozostali przy obrządku chaldejskim
- ↑ Mar - tytuł poprzedzający imię biskupów w Kościołach wschodnich
| Katolickie Kościoły wschodnie | |||
|---|---|---|---|
| Kościoły wywodzące się z aleksandryjskiej tradycji liturgicznej | Kościół katolicki obrządku koptyjskiego - Kościół katolicki obrządku etiopskiego | ||
| Kościoły wywodzące się z antiocheńskiej tradycji liturgicznej | Kościół maronicki - Kościół katolicki obrządku syryjskiego - Syromalankarski Kościół katolicki | ||
| Kościoły wywodzące się z ormiańskiej tradycji liturgicznej | Kościół katolicki obrządku ormiańskiego | ||
| Kościoły wywodzące się z chaldejskiej i wschodniosyryjskiej tradycji liturgicznej | Kościół chaldejski - Syromalabarski Kościół katolicki | ||
| Kościoły wywodzące się z bizantyjskiej tradycji liturgicznej | Kościół melchicki - Grecki Kościół katolicki - Albański Kościół katolicki - Białoruski Kościół katolicki - Bułgarski Kościół katolicki - Węgierski Kościół katolicki - Italo-albański Kościół katolicki - Rumuński Kościół greckokatolicki - Rosyjski Kościół katolicki - Rusińska Cerkiew greckokatolicka - Słowacka cerkiew greckokatolicka - Ukraińska cerkiew greckokatolicka | ||
