Wimbledon

Z Wikipedii

Wimbledon znajduje się w jednej z 32 dzielnic Wielkiego Londynu (w London Borough of Merton), położony jest na południowy zachód od City. Na tamtejszych kortach trawiastych (All England Lawn Tennis and Croquet Club) odbywa się co roku, na przełomie czerwca i lipca, najstarszy i najbardziej przestiżowy turniej tenisowy w świecie - The Championships. Rozgrywany jest on od 1877 roku jako mistrzostwa Anglii, zaliczany jest do turniejów Wielkiego Szlema. Wimbledon uznawany jest za nieoficjalne mistrzostwa świata na kortach trawiastych.

Wielki Szlem

Australian Open French Open Wimbledon US Open

Spis treści 1 Historia 2 Korty 3 Tradycje 4 Rekordy 4.1 Najwięcej tytułów 4.2 Najmłodsi mistrzowie 4.3 Najstarsi mistrzowie 4.4 Ostatni angielscy triumfatorzy 5 Starty i osiągnięcia Polaków 6 Zobacz też 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Pierwszy turniej wimbledoński odbył się w 1877 roku. Były to tylko rozgrywki singla mężczyzn. W 1884 r. program poszerzono o rozgrywki singla pań i debla panów. Debel kobiet i gra mieszana po raz pierwszy odbyły się w 1913 roku. Podobnie jak pozostałe turnieje wielkoszlemowe, Wimbledon był bojkotowany przez czołowych zawodników amatorskich, aż do nastania Open Ery w 1968. W ostatnich latach Brytyjczycy narzekać mogą na brak sukcesów swoich tenisistów w Wimbledonie - ostatnim angielskim triumfatorem był Fred Perry w 1936, a triumfatorką - Virginia Wade w 1977.

[edytuj] Korty

Nawierzchnię wszystkich 19 kortów na których rozgrywany jest turniej stanowi trawa - życica. Piłka po odbiciu od takiej nawierzchni doznaje przyspieszenia, co faworyzuje styl gry serwis-wolej. Wimbledon jest w tej chwili jedynym turniejem rozgrywanym na trawie. W przeszłości nawierzchnię trawiastą posiadały również inne turnieje wielkoszlemowe: French Open do 1928 roku, US Open do 1975 r., a Australian Open do 1988 r.

Dwa główne korty Wimbledonu - kort centralny i kort nr 1 są używane tylko podczas tego turnieju. Na pozostałych siedemnastu są rozgrywane także inne imprezy Londyńskiego Klubu Tenisowego. Kort centralny powstał na Wimbledonie w 1922 roku. Jego pojemność to prawie 14 tysięcy miejsc. Ze względu na częste opady deszczu podczas turnieju, budowany jest nad nim zasuwany dach, który ma być gotowy w 2009 roku. Kort centralny jest miejscem rozgrywania wszystkich półfinałów oraz finału. We wcześniejszych fazach odbywa się na nim wiele pojedynków z udziałem najwyżej rozstawionych zawodników.

Drugim pod względem ważności kortem jest kort nr 1. W obecnej formie istnieje on od 1997 roku, kiedy to zastąpił swego zbyt małego poprzednika. Stary kort nr 1 był ze względu na swoją unikalną atmosferę ulubioną areną wielu graczy. Pojemność nowej "jedynki" to ok. 11 000.

Kort nr 2, o pojemności 3 000 miejsc jest nazywany "Cmentarzem Mistrzów" (Graveyard of Champions). Nazwa ta wzięła się z tego, że wielu faworytów (takich jak John McEnroe, Pete Sampras czy siostry Williams) odpadało tu niespodziewanie we wczesnych fazach turnieju.

[edytuj] Tradycje

Tradycyjnymi barwami Wimbledonu są zielony i fioletowy. Takiego koloru są logo turnieju a nawet ręczniki używane przez zawodników. Do 2005 roku ubrania w tej kolorystyce były noszone przez sędziów i dzieci od podawania piłek, jednak obecnie stroje te zastąpiły granatowe ubiory z kolekcji Ralpha Laurena. Tenisiści grający na Wimbledonie zobowiązani są występować w białych kostiumach - jest to jedyne tego typu ograniczenie w całym cyklu rozgrywkowym.

W odniesieniu do zawodniczek zawsze używana jest na korcie forma "panna" (Miss) lub "pani" (Mrs). Z drugiej strony mężczyźni nie są tytułowani jako Mister.

Typową potrawą serwowaną widzom są truskawki z bitą śmietaną. Rocznie zużywa się do jej przyrządzania 28 ton truskawek i 7 000 litrów śmietany.

Turniej wimbledoński rozpoczyna się zawsze w poniedziałek, pomiędzy 20 a 26 czerwca. Niedziela, siódmy dzień turnieju, jest tradycyjnie dniem wolnym. Nie odbywają się wtedy żadne gry. Odstępstwo od tej reguły miało do tej pory miejsce trzykrotnie - w latach 1991, 1997 i 2004, kiedy właśnie w niedzielę nadrabiano spowodowane opadami deszczu zaległości. Wprowadzono wówczas tanie, dostępne od ręki bilety, bez rezerwacji miejsc.

Wimbledon pozostaje jedynym turniejem wielkoszlemowym, w którym różne są nagrody pieniężne dla tenisistów oraz tenisistek. Zwycięzca turnieju singla panów otrzymuje 650 tys. funtów, podczas gdy najlepsza tenisistka może liczyć tylko na 625 tys. Nierówność zarobków na Wimbledonie jest krytykowana przez wiele czołowych tenisistek.

[edytuj] Rekordy

[edytuj] Najwięcej tytułów

Mężczyźni

• Łącznie: Lawrence Doherty (Wielka Brytania) - 13.
• Gra pojedyncza: William Renshaw (Wielka Brytania), Pete Sampras (USA) - 7.
• Gra podwójna: Todd Woodbridge (Australia) - 9.

Kobiety

• Łącznie: Billie Jean King (USA), Martina Navrátilová (Czechosłowacja/USA) - 20.
• Gra pojedyncza: Martina Navrátilová - 9.
• Gra podwójna: Elizabeth Ryan (USA) - 12.

[edytuj] Najmłodsi mistrzowie

• Mężczyźni: Boris Becker (1985): 17 lat, 7 miesięcy
• Kobiety: Lottie Dod (1887): 15 lat, 9 miesięcy

[edytuj] Najstarsi mistrzowie

• Mężczyźni: Arthur Gore (1909): 41 lat, 6 miesięcy
• Kobiety: Charlotte Cooper Sterry (1908): 37 lat, 9 miesięcy

[edytuj] Ostatni angielscy triumfatorzy

• Mężczyźni: Fred Perry (1936)
• Kobiety: Virginia Wade (1977)

[edytuj] Starty i osiągnięcia Polaków

• 1937 - Polka Jadwiga Jędrzejowska przegrała finał Wimbledonu z Brytyjką Dorothy Round 6/2 2/6 7/5.
• 1995 - Aleksandra Olsza wywalczyła singlowe i deblowe (w parze z Carą Black) mistrzostwo juniorek Wimbledonu
• 2005 - Agnieszka Radwańska wywalczyła mistrzostwo juniorek Wimbledonu, pokonując w finale 6/3 6/4 Austriaczkę Tamirę Paszek.
• 2006 - Urszula Radwańska dotarła do półfinału juniorskiego Wimbledonu, przegrywając z Dunką Caroline Wozniacki rozstawioną z numerem 4. Agnieszka Radwańska otrzymała "dziką kartę" w turnieju seniorskim. Odpadła w 1/8 finału, przegrywając z rozstawioną z numerem 2 Kim Clijsters 2/6 2/6.

[edytuj] Zobacz też

• Mistrzynie Wimbledonu w grze pojedynczej
• Mistrzowie Wimbledonu w grze mieszanej

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Wimbledonu