Trójmiejski Park Krajobrazowy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Trójmiejski Park Krajobrazowy
Położenie	gminy: Gdańsk, Gdynia, Sopot, Rumia, Reda, Wejherowo, Wejherowo, Szemud
Data utworzenia	3 maja 1979
Powierzchnia	199,3 km²
Otulina	165,42 km²
Rezerwatów	10
Oficjalna strona Parku
zobacz też: Inne polskie parki krajobrazowe

Trójmiejski Park Krajobrazowy - park krajobrazowy o powierzchni 19 930 ha położony w woj. pomorskim. Obejmuje tereny leśne (90% powierzchni) z enklawami rolniczymi wsi Gniewowo, Zbychowo, Nowy Dwór Wejherowski, Reszki i Bieszkowice. Park obejmuje część terenów Gdyni, Rumi, Szemudu i Wejherowa oraz fragmenty terenów Sopotu i Gdańska.

Las Oliwski w okolicach osiedla Niedźwiednik

Spis treści

1 Historia
2 Geomorfologia
3 Fauna i flora
4 Ochrona przyrody
- 4.1 Istniejące Rezerwaty Przyrody
- 4.2 Projektowane Rezerwaty Przyrody
5 Zabytki
6 Szlaki turystyczne
7 Zobacz też
8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Trójmiejski Park Krajobrazowy został utworzony 3 maja 1979 Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Według tej uchwała powierzchnia parku wynosiła 20 104 ha. Dwukrotnie zmieniano powierzchnię parku. W 1994 zwiększono powierzchnię do 20 312 ha i wyznaczono jego otulinę oraz w 1998 wydzielając z terenów TPK enklawę śródleśną wsi Łężyce, co doprowadziło do zmniejszenia powierzchni do 19 930 ha.

[edytuj] Geomorfologia

Rzeźba terenu został ukształtowana przez lądolód i procesy z nim związane ok 15-13 tys. lat temu.

W zachodniej części przeważają połacie falistej moreny dennej, oraz gdzieniegdzie wzniesieniami moreny czołowej. Można także zaobserwować takie formy terenu jak: równina sandrowa, rynny polodowcowe wypełnione wodami jeziornymi oraz niecki wytopiskowe.

Wschodnia część obejmuje strefę krawędziową wysoczyzny. Przeważają tam erozyjne formy terenu: głęboko wcięte doliny, duże deniwelacje dochodzące do 80 m (przy nachyleniu zboczy do 40%) - Lasy Oliwskie.

[edytuj] Fauna i flora

Najbardziej rozpowszechnionym drzewem w parku jest sosna zwyczajna, a oprócz niej duży udział mają: buk pospolity, dąb bezszypułkowy i szypułkowy, brzoza brodawkowata i omszona, olsza czarna, topola osika i wierzba iwa. Ogólnie ilość gatunków flory naczyniowej szacuje się na 850. Z tego 49 gatunków podlega ochronie ścisłej i 17 gatunków ochronie częściowej. W parku występuje szereg roślin rzadkich, reliktowych i górskich (m.in. poryblin kolczasty, manna gajowa, podrzeń żebrowiec, przetacznik górski.

Spośród innych przedstawicieli flory należy wymienić: 4 gatunki mszaków, ok. 200 gatunków grzybów wielkoowocnikowych i 50 gatunków porostów naskalnych

Fauna TPK jest charakterystyczna dla Niżu Polskiego. Z dużych ssaków żyją w parku m.in. dzik, sarna, jeleń szlachetny oraz sporadycznie łoś, a z mniejszych: zając szarak, królik dziki, wiewiórka, lis, borsuk oraz nietoperze borowiec wielki i nocek duży. Ptaki reprezentowane są przez m.in.: orła bielika, jastrzębia, myszołowa, bociana czarnego, sowy, puszczyka, dzięcioła czarnego i zielonego. Poza tym na terenie parku zaobserwowano 11 gatunków płazów i 5 gatunków gadów.

[edytuj] Ochrona przyrody

[edytuj] Istniejące Rezerwaty Przyrody

Rezerwat przyrody Źródliska w Dolinie Ewy utworzony w 1983
Rezerwat przyrody Zajęcze Wzgórze utworzony w 1983
Rezerwat przyrody Kacze Łęgi utworzony w 1983
Rezerwat przyrody Cisowa utworzony w 1983
Rezerwat przyrody Lewice utworzony w 1988
Rezerwat przyrody Gałęźna Góra utworzony w 1990
Rezerwat przyrody Pełcznica utworzony w 1999
Rezerwat przyrody Wąwóz Huzarów utworzony w 2005
Rezerwat przyrody Łęg nad Swelinią utworzony w 2005
Rezerwat przyrody Lasy w Dolinie Strzyży utworzony w 2005

[edytuj] Projektowane Rezerwaty Przyrody

Rezerwat przyrody Bieszkowickie Moczary
Rezerwat przyrody Dolina Pieleszewska
Rezerwat przyrody Dolina Radości
Rezerwat przyrody Dolina Zagórskiej Strugi
Rezerwat przyrody Nadrzeczne
Rezerwat przyrody Potok Oliwski

W parku znajduje się 144 pomników przyrody z tego: 88 drzew i grup drzew, 52 głazy, 2 obiekty powierzchniowe oraz 2 drzewa na głazach. Dodatkowo w otulinie znajdują się dalsze 34 obiekty tego typu.

Inne formy ochrony przyrody występujące w TPK to: zespoły przyrodniczo-krajobrazowe (Dolina Strzyży) i siedem użytków ekologicznych.

[edytuj] Zabytki

W obrębie TPK znajduje się zabytek klasy "0" - Kalwaria Wejherowska, najstarsze obok Kalwarii Zebrzydowskiej i Pakoskiej sanktuarium Męki Pańskiej w Polsce.

[edytuj] Szlaki turystyczne

Przez Park Krajobrazowy przebiega sześć znakowanych szlaków turystyki pieszej:

Trójmiejski Gdańsk – Gdynia, długość 45,9;
Zagórskiej Strugi Gdynia Wzgórze Św. Maksymiliana – Wejherowo, długość 56 km;
Wejherowski Sopot Kamienny Potok – Wejherowo, długość 50,9 km;
Kartuski Sopot Kamienny Potok – Kartuzy, długość 67,6 km;
Skarszewski Sopot Kamienny Potok – Skarszewy, długość 81 km;
Szlak Wzgórz Szymbarskich Sopot – Sierakowice, długość 120,3 km.

Przez Park przebiega również osiem ścieżek rowerowych, z których najdłuższy liczy 43 km i wiedzie z Wejherowa do Gdyni Głównej oraz dwie ścieżki przyrodnicze: w Dolinie Samborowo oraz w Marszewie.