Zastrzyk trucizny
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Zastrzyk trucizny - (ang. lethal injection) jest obecnie najpopularniejszą metodą wykonywania kary śmierci w USA.
Historia tej metody sięga XIX wieku, kiedy władze Nowego Jorku poszukiwały "humanitarnej metody wykonywania kary śmierci". Propozycję zastrzyku wówczas odrzucono i zdecydowano się na krzesło elektryczne. Po 1976 roku (przywrócenie kary śmierci) poszukując alternatywy dla dotychczas stosowanych metod, zdecydowano się na zastrzyk. W 1977 Oklahoma została pierwszym stanem, który wprowadził tę metodę, jednak pierwsza egzekucja miała miejsce w Teksasie w 1982 roku, straconym był morderca Charles Brooks.
Właściwie - jest to fakt mało znany - pierwszą osobą straconą przez wstrzyknięcie trucizny w USA był niewolnik Nathan, którego egzekucja odbyła się 1 maja 1821 roku w Wirginii (dziś Wirginia Zachodnia). Jednakże to był jedyny taki przypadek do lat 80. XX wieku (zobacz: [1]).
Skazany jest przypięty do łóżka przy pomocy pasków. Pracę serca monitoruje kardiomonitor. W ciele skazańca umieszcza się wenflon, który podłączony jest do pompy infuzyjnej. W momencie uruchomienia pompy skazany otrzymuje środek usypiający. Następnie podawany jest środek zatrzymujący akcję serca - najczęściej jest to chlorek potasu oraz środek zwiotczający mięśnie w dawce zatrzymującej oddychanie - pankuronium. Śmierć następuje w ciągu kilku minut i jest stwierdzana na podstawie wskazań kardiomonitora. W chwili obecnej, 37 z 38 stanów USA, w których wykonywana jest kara śmierci, stosuje się tę metodę egzekucji, niekiedy jako alternatywę dla innych metod. Wyjątkiem jest Nebraska, gdzie egzekucje wykonuje się na krześle elektrycznym.
[edytuj] Krytyka
Metoda ta, uważana za bardziej humanitarną wzbudza jednak wiele kontrowersji. Najważniejsze z nich to:
- Skazani na karę śmierci, mający w przeszłości do czynienia z narkotykami, mają bardzo zniszczone naczynia krwionośne, co utrudnia umieszczenie wenflonu. Znane są przypadki, kiedy na umieszczenie wenflonu potrzeba było ponad 30 minut.
- Egzekucja tą metodą kojarzy się z zabiegiem medycznym. Środowiska medyczne protestują przeciwko udziałowi lekarzy lub pielęgniarek w egzekucjach, ponieważ jest to odbierane jak profanacja tej profesji. Obecność lekarza jest jednak konieczna dla stwierdzenia zgonu.
- Według niektórych opinii, metoda ta tylko pozornie wygląda na bezbolesną w rzeczywistości może dostarczać skazanemu wiele cierpień.
- Znane są przypadki pomyłek, gdzie nie podano skazańcowi środka znieczulającego i usypiającego, przez co śmierć następowała po wielu minutach połączonego z jękami cierpienia.
- Niemożliwe jest pobranie od ofiary organów do przeszczepów.
[edytuj] Inne państwa
Poza Stanami Zjednoczonymi, śmiertelny zastrzyk stosują:
