Zygmunt Anczok

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Informacje ogólne
Zygmunt Anczok
Imię i nazwisko	Zygmunt Józef Anczok
Data urodzenia	14 marca 1946
Miejsce urodzenia	Lubliniec, Polska
Pseudonim	Ana
Pozycja	obrońca
Wzrost	177 cm
Waga	79 kg
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1963-1971 1971-1974 1975 1975-1976 1977-1979	Sparta Lubliniec Polonia Bytom Górnik Zabrze Wisła Chicago Chicago Katz Skeid Oslo
Reprezentacja narodowa
1965-1973	Reprezentacja Polski	48 (0)

Zygmunt Józef Anczok (ur. 14 marca 1946 w Lublińcu), polski piłkarz, grający na pozycji lewego obrońcy, mistrz olimpijski z Monachium z 1972.

Zygmunt Anczok, pseudonim „Ana” rozpoczynał karierę w klubie Sparta Lubliniec, w którym grał do 1963 i przenosin do Polonii Bytom. Z klubem z Bytomia odnosił duże sukcesy, zdobywając mistrzostwo Interligi w Ameryce Północnej w 1965 i Puchar Rappana również w tym samym roku. W 1966 i 1969 zdobywał z klubem brązowe medale mistrzostw Polski. Następnie, od roku 1971 występował w Górniku Zabrze, z którym zdobył w 1972 mistrzostwo Polski i Puchar Polski.

Jego kariera reprezentacyjna rozpoczęła się w 1965, kiedy to zadebiutował w meczu z Szkocją (2:1). Jego atutem była niesłychana wytrzymałość i szybkość, często włączał się do akcji ofensywnych, nie ograniczał się do zadań obronnych. Potwierdzeniem jego przydatności do gry w reprezentacji, był występ podczas tournee po Ameryce Południowej w 1966, kiedy to walczył z takimi napastnikami jak Pelé czy Garrincha. W 1971 wystąpił w meczu pożegnalnym Lwa Jaszyna, w drużynie Gwiazd FIFA w Moskwie wraz z Włodzimierzem Lubańskim. Na Olimpiadzie w Monachium wystąpił we wszystkich spotkaniach, również w finałowym z Węgrami, wygranym 2:1. Był to wówczas największy sukces polskiego futbolu. Karierę reprezentacyjną zakończył w 1973 roku w meczu z Walią {3:0). Jego karierę przerwały liczne kontuzje, m.in. złamanie kości śródstopia przed Mistrzostwami Świata 1974. W 1974 wyjechał z Polski do Stanów Zjednoczonych, gdzie grał w polonijnych klubach Wisła Chicago i Chicago Katz (do 1976), później występował w norweskiej Tippeligaen, w klubie Skied Oslo, gdzie był polskim pionierem. W 1979 roku zakończył karierę piłkarską. Pracował jako trener piłkarski w Lublińcu, jednak liczne problemy zdrowotne zmusiły go do zmiany zawodu. Przez pewien czas jeździł jako taksówkarz, obecnie jest emerytem.