Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (UEFA Champions league) είναι μια διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση όπου παίρνουν μέρος οι πρωταθλήτριες Ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης. Η διοργάνωση γίνεται κάθε χρόνο και το κύπελλο αυτό είναι το πολυτιμότερο βραβείο που μπορεί να πάρει μια ομάδα.

Πίνακας περιεχομένων 1 Δομή 2 Πρόκριση 3 Ιστορία 3.1 1955 έως 1960 - Πρώτη Εποχή της Ρεάλ Μαδρίτης 3.2 1961 to 1966 - Μπενφίκα και Μίλαν κυρίαρχοι, though Madrid win a sixth final 3.3 1967 καί 1968 -- Δύο Βρετανικές Νίκες 3.4 1969 ως 1973 - Ολλανδική κυριαρχία 3.5 1974 to 1976 - The Rise of Bayern 3.6 1977 to 1984 - Made In England 3.7 1986 to 1988 - Bucharest, Porto and PSV 3.8 1989 to 1991 - Μίλαν και Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου 3.9 1992 to 1996 - Spanish, French, Italian and Dutch dominance 3.10 1997 και 1998 - Η Γερμανική και η Ισπανική επιτυχία 3.11 1999 - Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέρνει το Ευρωπαικό Κύππελο "σπίτι" 3.12 2000 - Νέα χιλιετία, Παλιοί πρωταθλητές 4 Τελικοί 5 Σύνολο τίτλων 5.1 Ανά σύλλογο 5.2 Ανά χώρα 6 Trivia 7 Βλέπε επίσης 8 Εξωτερικές συνδέσεις

[Επεξεργασία] Δομή

H διοργάνωση Champions League, αρχικά γνωστή ως European Champion Clubs' Cup (Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης) ή απλά European Cup (Ευρωπαϊκό Κύπελλο), ξεκίνησε το 1955/56 έχοντας ένα σύστημα νοκ άουτ δύο αγώνων, όπου οι ομάδες θα έπαιζαν ένα ματς εντός και ένα εκτός έδρας. Η ομάδα με το μεγαλύτερο σκορ προκρινόταν για τον επόμενο γύρο. Μέρος μπορούσαν να πάρουν μόνο οι σύλλογοι που κέρδισαν το εθνικό τους πρωτάθλημα καθώς και ο τρέχων κάτοχος του κυπέλλου.

Ο τρόπος διεξαγωγής και το όνομα άλλαξαν κατά την περίοδο 1992/93, και μετά από αρκετές και ριζοσπαστικές αλλαγές στα χρόνια που μεσολάβησαν, σήμερα η διοργάνωση αποτελείται από τρεις προκριματικούς γύρους, μια φάση ομίλων (όπου οι ομάδες αντιμετωπίζουν κάθε άλλη ομάδα του ομίλου δύο φορές) και μετά τέσσερις γύρους αγώνων νοκ-άουτ. Όλοι οι προκριματικοί και οι νοκ-άουτ αγώνες είναι διπλοί, εκτός από τον τελικό, ο οποίος είναι ένας μόνο αγώνας και διεξάγεται σε προκαθορισμένο μέρος.

Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κατακτήσει αυτό το κύπελο 9 φορές. Ακολουθούν η Μίλαν (6 Τίτλοι), Λίβερπουλ (5 Τίτλοι), Μπάγερν Μονάχου και ο Αγιαξ (4 τίτλοι).

Η νικήτρια ομάδα παίρνει στην κατοχή της το τρόπαιο στην τελετή απονομής, αλλά πρέπει να το επιστρέψει στα αρχηγεία της UEFA 2 μήνες πριν από τον τελικό της επόμενης χρονιάς. Η UEFA δίνει στους νικητές ένα τρόπαιο μικρότερων διαστάσεων για να το κρατήσουν μόνιμα. Παρόλα αυτά, οι ισχύοντες κανονισμοί της οργάνωσης επίσης λένε ότι το πραγματικό τρόπαιο απονέμεται μόνιμα σε μία ομάδα η οποία κερδίζει τον διαγωνισμό τρεις συνεχόμενες χρονιές ή πέντε φορές συνολικά.

Πέντε ομάδες έχουν απονεμηθεί με το κυρίως τρόπαιο μέχρι τώρα:

• Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κέρδισε τις πέντε πρώτες οργανώσεις μεταξύ 1956-1960,
• Ο Άγιαξ, που κέρδισε τρεις συνεχόμενες φορές από 1971-73,
• Η Μπάγερν Μονάχου, νικήτρια των επόμενων τριών οργανώσεων από 1974-76,
• Η Μίλαν, που κέρδισε για 5η φορά το 1994, και πρόσφατα
• Η Λίβερπουλ, που το 2005 κέρδισε για 5η συνολικά φορά.

Επειδή η Λίβερπουλ κράτησε το τρόπαιο το 2005, ένα νέο θα δημιουργηθεί για τη διοργάνωση του 2005-2006.

[Επεξεργασία] Πρόκριση

Η πρόκριση για τη διοργάνωση γίνεται με βάση την κατάταξη των ομάδων στα εθνικά τους πρωταθλήματα, με βάση ένα σύστημα ποσόστωσης, όπου οι χώρες με ισχυρότερα πρωταθλήματα στέλνουν περισσότερες ομάδες. Ομάδες που προέρχονται από τέτοιες χώρες επίσης προκρίνονται σε πιο προχωρημένες φάσεις της διοργάνωσης.

Για παράδειγμα, από τα τρία ισχυρότερα εθνικά πρωταθλήματα, όπως βαθμολογούνται από την UEFA, ο πρωταθλητής και δευτεραθλητής προκρίνονται απευθείας στη φάση των ομίλων, ενώ ο τρίτος και ο τέταρτος προκρίνονται στον τρίτο προκριματικό γύρο.

Υπάρχει μία εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα: Ο κάτοχος του τροπαίου "φυσιολογικά" προκρίνεται απευθείας στη φάση των ομίλων, ανεξάρτητα από την κατάταξή του στο εθνικό πρωτάθλημα.

Παρόλα αυτά, αν ο τροπαιούχος προέρχεται από χώρα που δικαιούται να στείλει τέσσερις ομάδες στη διοργάνωση, δεν εξασφαλίζει τη πρόκριση αν δεν είναι στις 4 πρώτες ομάδες στο πρωτάθλημα. Για παράδειγμα, την περίοδο 2004-2005 η Λίβερπουλ κατέκτησε το τρόπαιο, άλλα κατέλαβε την πέμπτη θέση στο Αγγλικό πρωτάθλημα, μια θέση εκτός της αυτόματης πρόκρισης. Έτσι πρέπει τώρα η Αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να επιλέξει αν θα στείλει τη Λίβερπουλ στη διοργάνωση ή την ομάδα που κατέλαβε την τέταρτη θέση, δηλαδή την Έβερτον, την άλλη μεγάλη ομάδα της πόλης του Λίβερπουλ. Η Αγγλική ομοσπονδία έχει ήδη αποφασίσει ότι οι πρώτες τέσσερις ομάδες του πρωταθλήματος θα προκριθούν για τη διοργάνωση παρά τη κατάκτηση του τροπαίου από τη Λίβερπουλ, αλλά παράλληλα σκοπεύουν να συνεχίσουν να πιέζουν για μια πέμπτη ομάδα στο Champions League μετά από αυτή. Μετά από την απόφαση αυτή ο πρόεδρος της UEFA Lennart Johansson δήλωσε δημόσια ότι ο τροπαιούχος θα έπρεπε να μπορεί να υπερασπιστεί τον τίτλο του ανεξάρτητα από την κατάταξή του στο εθνικό πρωτάθλημα. Αν η τέταρτη ομάδα (Έβερτον) αποκλειστεί από το Champions League για αυτόν το λόγο, θα της δοθεί μια θέση στο Κύπελλο UEFA.

Η τελευταία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο ήταν το 2000, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το τρόπαιο άλλα κατέλαβε την έκτη θέση στο Ισπανικό πρωτάθλημα. Λόγω αυτού η Ρεάλ Σαραγόσα αναγκάστηκε να αγωνιστεί στο Κύπελο UEFA. Δύο χρόνια μετά, η Σαραγόσα υποβιβάστηκε, γεγονός που κάποιοι οπαδοί αποδίδουν στη χαμένη αίγλη (καθώς και τα χαμένα έσοδα) που προήλθαν από την απόφαση αυτή.

[Επεξεργασία] Ιστορία

Ο θεσμός έχει μακρά και συναρπαστική ιστορία . Πενήντα χρόνια δυνατού συναγωνισμού που έχει αναδείξει νικητές απ'όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης .

Κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία του Champions League, είναι δυνατόν να εντοπίσουμε περιόδους που συγκεκριμένες ομάδες ή χώρες κυριάρχησαν στη διοργάνωση, και μετά ξεπεράστηκαν από κάποια ή κάποιες άλλες ομάδες. Μετά απ'αυτό είναι εύκολο να χωρίσουμε το Κύπελλο Ευρώπης και το Champions League σε περιόδους:

[Επεξεργασία] 1955 έως 1960 - Πρώτη Εποχή της Ρεάλ Μαδρίτης

Η Ρεάλ Μαδρίτης κυριάρχησε στις πέντε πρώτες διοργανώσεις, και η ομάδα των Ντι Στέφανο, Πούσκας, Τζεντόλ, Ντελ Σολ και Σανταμαρία κέρδισε άνετα και τους πέντε πρώτους τελικούς. Αν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κάποιες Ιταλικές ομάδες προέβαλλαν κάποια αντίσταση στα τέλη της δεκαετίας του 50, η Αεροπορική τραγωδία του Μονάχου του 1958, αλλά και ο ανορθόδοξος και αριστοκρατικός τρόπος παιχνιδιού της Ρεάλ συνέβαλαν στο να μην υπάρχει στη πραγματικότητα συναγωνισμός για το τρόπαιο.

This era culminated in the famous 1960 European Cup Final, at Hampden Park, Glasgow, Scotland, where Real Madrid obliterated Eintracht Frankfurt of the then West Germany 7:3 in front of BBC and other Eurovision television cameras and a crowd of over 135,000 - still the largest attendance for a European Cup or Champions League final.

[Επεξεργασία] 1961 to 1966 - Μπενφίκα και Μίλαν κυρίαρχοι, though Madrid win a sixth final

Real Madrid's domination was ended by their biggest domestic rivals, Barcelona, in the first round of the 1961 competition. Barça went all the way to the final that year at the Wankdorf Stadion in Berne, Switzerland, where they were defeated in a close game by Benfica of Lisbon. This team, captained by the impressive Mario Coluna from Mozambique, were joined by the legendary Eusébio the following season, where they defended the trophy beating Real Madrid 5:3 in the final at the Olympisch Stadion, Amsterdam, Netherlands.

Benfica would then go on to reach a third successive final in 1963, but lost to Milan, whose city rivals Internazionale would win the trophy in both 1964 and 1965 beating Real Madrid and Benfica in the process. The 1965 competition is memorable more for the infamous and controversial semi-final between Internazionale and Liverpool, with widespread allegations of bribery and match fixing being levelled at the Italian side following a 3:0 home win in Milan.

Αυτή η εποχή τελείωσε με την Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία νίκησε την Ίντερ στον ημιτελικό του 1966 , πριν φτάσει στην κατάκτηση του 6ου Ευρωπαϊκού Κυπέλλου της, αντιμετωπίζοντας την Παρτιζάν Βελιγραδίου στο Στάδιο Βασιλιά Μπωντουέν, στις Βρυξέλλες (τότε ονομαζόταν Στάδιο Χέυζελ). Από την μεγάλη ομάδα του '50, μόνο ο Πάκο Τζέντο έπαιξε και στους 6 νικηφόρους τελικούς.

[Επεξεργασία] 1967 καί 1968 -- Δύο Βρετανικές Νίκες

Το 1967, η Σέλτικ έγινε η πρώτη Βρετανική ομάδα που κέρδισε την διοργάνωση, νικώντας την Ίντερ στο Εστάντιο Νασιονάλ, στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας. The team, which became known as the Lisbon Lions, managed by Jock Stein, were all born within 25 miles of Celtic Park in Glasgow, and as such remain unusual by the event's longstanding nature of attracting the best and most cosmopolitan players from all over the planet. By way of contrast, while Real Madrid fielded many Spaniards in the 1950s, their major stars were from elsewhere — Alfredo Di Stefano had arrived from Argentina, while Ferenc Puskás had defected from Hungary in 1956.

One year later, Manchester United became the first English team to win the competition, beating Benfica 4:1 after extra time at Wembley Stadium, London, UK. This game was incredibly close, and though United scored three times in extra time, Benfica should have won the game in normal time when the usually imperious Eusébio contrived to miss an easy chance (for him) in the last seconds.

Coming 10 years after the Munich Air Crash though, many fans all across the continent were happy for Matt Busby (the longtime Manchester United manager), who was later knighted by Queen Elizabeth II for services to football.

[Επεξεργασία] 1969 ως 1973 - Ολλανδική κυριαρχία

Το ευρωπαϊκό κύπελλο την τελευταία δεκαετία ήταν υπόθεση τριών ομάδων κάθε μια από τις οποίες κέρδισε 3 τελικούς και όλες βρισκόντουσαν πάντα στις τελικές φάσεις της διοργάνωσης.

Ο πρώτος σύλλογος που έγινε κυρίαρχος της Ευρώπης ήταν ο AFC Ajax, που αρχικά έχασε το 1969 στο τελικό με τη Milan και μετά αναγκάστηκαν να δουν τον μισητό αντίπαλό τους τη Feijenoord να κατακτά τον ίδιο τίτλο τη χρονιά 1970. Ύστερα από αυτό το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο Total Football των Johan Cruijff, Barry Hulshoff, Ruud Krol, Johan Neeskens, Arie Haan, Gerrie Mühren και Piet Keizer κυριάρχησε για τρεις χρονιές αρχικά νικώντας τον Παναθηναϊκός Αθήνα ( τη μόνη ελληνική ομάδα μέχρι στιγμής που έχει αγωνιστεί στο τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών), την Internazionale και τη Juventus.

Each player was able to adapt to play in any number of positions and roles, strikers switching with defenders at will, Krol creating nearly as many chances as Mühren, Cruijff stopping as many as Hulshoff. Created by Rinus Michels and refined by Stefan Kovacs, Ajax seemed unbeatable until Cruijff opted to join former coach Michels at Barcelona later in 1973. With that, the rapid aging of several players and the loss of Neeskens later, Ajax struggled in the premier European competition for over 20 years.

[Επεξεργασία] 1974 to 1976 - The Rise of Bayern

Bayern Munich became the next club to dominate the competition, winning it three times consecutively in the mid 1970s.

Led by Franz Beckenbauer, and starring Sepp Maier, Gerd Müller, Uli Hoeness and Paul Breitner, Bayern continued on from Total Football, adding their own version of rigidity and organisation to the mix to make an equally as imposing mixture.

Defeating first Atlético Madrid after a replay in 1974, Bayern then beat Leeds United 2:0 in a bad tempered and crowd trouble affected final at the Parc des Princes, Paris, France in 1975, and finally St.-Étienne at Hampden Park, Glasgow, in 1976. Yet again, this side aged rapidly and Bayern would win no more victories in the European Cup era.

[Επεξεργασία] 1977 to 1984 - Made In England

In 1977, Liverpool started a domination of the competition by English clubs which would see six consecutive victories, and a total of seven in eight years. Liverpool beat Borussia Mönchengladbach 3-1 in Rome, then in 1978 retained the trophy with victory over Club Brugge at Wembley.

Liverpool lost in the first round of the 1979 competition to fellow English side Nottingham Forest who went on to win the tournament in arguably the most impressive rise to the top of continental football in the European game's history. Forest defeated Swedish side Malmö 1-0 in the Munich final; then disposed of Hamburg SV in Madrid by the same scoreline to defend the trophy successfully in 1980 and became the only side to win the trophy more times than their own league. Liverpool returned to the final in 1981 where they picked up their third trophy with a 2-0 win over Real Madrid in Paris.

To show the English game's strength in depth, Aston Villa won the competition in 1982 with a 1-0 win over Bayern in Rotterdam. Hamburg won in 1983 as no English side reached the final for the first time in seven years, but Liverpool were back in 1984 to defeat AS Roma on their home turf after a penalty shoot out. Liverpool returned to defend the trophy in Brussels a year later, but the 1-0 defeat by Juventus was rendered meaningless due to the death of 39 Juventus fans in the Heysel Stadium. The consequence was a 5-year ban from European competition for English clubs, with a 6-year ban on Liverpool.

[Επεξεργασία] 1986 to 1988 - Bucharest, Porto and PSV

With English clubs banned from participating in European football, the spell of dominance was well and truly over. In the few years that followed the Heysel Disaster, the European Cup was contested between other European Clubs. 1986, 1987 and 1988 saw the trophy lifted by Steaua Bucharest of Romania, FC Porto of Portugal and PSV Eindhoven of the Netherlands respectively. Only the final lost by Bayern Munich to FC Porto was really eventful, and regarded among the greatest European Cup finals of all time.

[Επεξεργασία] 1989 to 1991 - Μίλαν και Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου

Η AC Milan, ένας από τους πιο διάσημους ποδοσφαιρικούς συλλόγους στον κόσμο, κατάκτησε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο το 1989 και το διατήρησε την επόμενη χρονιά. Χάσανε την ευκαιρία για μία τρίτη συνεχόμενη Ευρωπαϊκή στέψη το 1991, όταν το τρόπαιο πήγε στους πρωταθλητές του Γιουγκοσλάβικου πρωταθλήματος, τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου που νίκησαν την Μαρσέϊγ στα πέναλτυ μετά από μία ισοπαλία χωρίς γκολ. Ο τελικός του 1991 ήταν επίσης ο μόνος τελικός στην περίοδο 1989-1998 στον οποίο απέτυχε να συμμετάσχει κάποια Ιταλική ομάδα. Ο αποκλεισμός των Αγγλικών συλλόγων από το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο άρθηκε για την περίοδο 1990-1991, αλλά η πρωταθλήτρια Αγγλίας Λίβερπουλ δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο επειδή έπρεπε να εκτίσει έναν επιπλέον χρόνο ποινής.

[Επεξεργασία] 1992 to 1996 - Spanish, French, Italian and Dutch dominance

English clubs made their return to the European Cup in the early 1990's, but none reached even the last eight let alone the final. Arsenal (1991-92), Leeds United (1992-93), Manchester United (1993-94 and 1994-95) and Blackburn Rovers (1995-96) struggled to make an impact in Europe and were ofted blown out of the way by far weaker sides. This was mainly down to the strict "three foreigner" rule which prevented teams from fielding some of their top players.

Instead, the European crown remained on the heads of continental clubs. The 1992 final, played at Wembley Stadium, was won by Barcelona. Marseille won the 1993 final, but were later banned from defending their crown in what was only the beginning of a collapse which arose from domestic match fixing committed by chairman Bernard Tapie. The club eventually lost their French First Division status after it was revealed that Tapie had cooked the club's financial books. Meanwhile, the 1994 final saw Barcelona comprehensively beaten by 4-0 winners AC Milan, who reached the following year's final but lost 1-0 to an exciting young Ajax side powered by the brilliant 19-year-old striker Patrick Kluivert. Ajax did reach the 1996 final, but surrendered their crown to Juventus after a penalty shoot out.

By this time, the Bosman ruling, which would radically change the face of European football, had been handed down. The ruling is best-known for allowing out-of-contract players to freely transfer between EU member states. However, an equally great impact was the elimination of quota systems that discriminated against nationals of EU states. For example, players from any EU state could no longer be counted against a club's "three foreigners", as long as the club was in an EU member state.

[Επεξεργασία] 1997 και 1998 - Η Γερμανική και η Ισπανική επιτυχία

Borussia Dortmund joined the list of European Cup winners in 1997 when they beat holders Juventus in the final. They had already disposed of English champions Manchester United in the semi-final. But 1996-97 was a season of progress for English clubs in the European Cup, because United had become the first team to progress to the last eight of the European Cup in the post-Heysel era.

In 1997-98, the runners-up of some European leagues were allowed to compete in the European Cup (now officially the European Champions League) as UEFA was determined for as many competitors to be top clubs rather than minnows from countries like Wales, Albania or Northern Ireland. The 1998 European title went to Real Madrid, who lifted the trophy for the seventh time in their history and for the first time since 1966.

[Επεξεργασία] 1999 - Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέρνει το Ευρωπαικό Κύππελο "σπίτι"

Η περίοδος 1998-99 θα μείνει αξέχαστη για το τρεμπλ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το οποίο ολοκληρώθηκε με την δραματική νίκη 2-1 επι της Μπάγερν Μονάχου στις καθυστερήσεις, και ενώ το γκολ του Mario Basler φαινόταν να δίνει την νίκη στους Γερμανούς. Όμως ο διαιτητής έδειξε 3 λεπτά έξτρα χρόνου στα οποία ο Teddy Sheringham ισοφάρισε και το παιχνίδι έμοιαζε να οδηγείται στην παράταση. Τότε ο Ole Gunnar Solskjær Σκόραρε το νικητήριο γκολ για την Γιουνάιτεντ και έγραψε ιστορία. Η Manchester United έγινε ο πρώτος σύλλογος που κατάκτησε το τρεμπλ Πρέμιερσιπ/Κύπελλο/Κύπελλο Πρωταθλητριών και έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης για πρώτη φορά από το 1968. Ήταν η πρώτη φορά που ένας αγγλικός σύλλογος κέρδιζε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης μετά την επιτυχία της Λίβερπουλ το 1984.

[Επεξεργασία] 2000 - Νέα χιλιετία, Παλιοί πρωταθλητές

Το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 21ου αιώνα το κέρδισε η Ρεάλ Μαδρίτης, πρωταθλήτρια Ισπανίας, που επικράτησε της δευτεραθλήτριας του Ισπανικού πρωταθλήματος, της Βαλένθια, με 3-0. Η διοργάνωση της περιόδου 1999-2000 ήταν επίσης η πρώτη στην οποία μπορούσαν να συμμετάσχουν περισσότερες από δύο ομάδες από κάποια εθνικά πρωταθλήματα. Από τα τρία κορυφαία πρωταθλήματα, όπως κατατάχθηκαν από την UEFA, μπορούσαν να συμμετάσχουν τέσσερις ομάδες, ενώ από τα τρία αμέσως επόμενα κορυφαία πρωταθλήματα μπορούσαν να συμμετάσχουν τρεις ομάδες.

Η Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε τον τίτλο το 2001, ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε ξανά τον τίτλο (για ένατη φορά) το 2002. Η ηττημένη ομάδα στον τελικό του 2002, η Γερμανική Μπάγερν Λεβερκούζεν, έγινε η μόνη φιναλίστ σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών που ποτέ δεν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα στη χώρα της. Ο τελικός του 2003 διεξήχθη στην Αγγλία, αλλά νικήτρια ήταν η ομάδα της Μίλαν από την Ιταλία. Το 2004 η Πόρτο επικράτησε της Μονακό και κέρδισε το Κύπελλο Ευρώπης, ενώ το 2005 η Λίβερπουλ έφτασε στον τελικό για πρώτη φορά από το 1985 και η Μίλαν για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια. Η Λίβερπουλ επικράτησε της Μίλαν σε μια από τις σπουδαιότερες ανατροπές στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Παρά το 0-3 του ημιχρόνου, η Λίβερπουλ έβαλε τρία γκολ σε έξι λεπτά και ισοφάρησε το σκορ για να πάει το παιχνίδι στην παράταση. Έτσι, αφού στην παράταση δεν σημειώθηκαν γκολ, η Λίβερπουλ κέρδισε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι με 3-2.

[Επεξεργασία] Τελικοί

Περίοδος	Νικητής	Αποτέλεσμα	Ηττημένος	Γήπεδο
2006/07	Θα διεξαχθεί στις 13 Μαΐου 2007.			Ολυμπιακό Στάδιο, Αθήνα
2005/06	Μπαρτσελόνα	2 - 1	Άρσεναλ	Στάντ ντε φράνς, Σαίν Ντενί,Παρίσι
2004/05	Λίβερπουλ	3 - 3 παράταση	Μίλαν	Ατατούρκ Ολυμπιακό Στάδιο, Κωνσταντινούπολη
	3-2 Πέναλτυ
2003/04	Φ.Κ. Πόρτο	3 - 0	Μονακό	Αρένα Αουφ Σάλκε, Γκέλζενκιρχεν
2002/03	Μίλαν	0 - 0 Παράταση	Γιουβέντους	Ολντ Τράφορντ, Μάντσεστερ
	3-2 Πέναλτυ
2001/02	Ρεάλ Μαδρίτης	2 - 1	Μπάγερ Λεβερκούζεν	Χάμπτεν Πάρκ, Γλασκώβη
2000/01	Μπάγερν Μονάχου	1 - 1 παράταση	Βαλένθια	Σαν Σίρο, Μιλάνο
	5-4 Πέναλτυ
1999/00	Ρεάλ Μαδρίτης	3 - 0	Βαλένθια	Στάντ ντε φράνς, Saint-Denis
1998/99	Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ	2 - 1	Μπάγερν Μονάχου	Κάμπ Νόου, Βαρκελώνη
1997/98	Ρεάλ Μαδρίτης	1 - 0	Γιουβέντους	Άμστερνταμ Αρίνα, Άμστερνταμ
1996/97	Μπορούσια Ντόρτμουντ	3 - 1	Γιουβέντους	Ολυμπιακό Στάδιο Μονάχου, Μόναχο
1995/96	Γιουβέντους	1 - 1 παράταση	Άγιαξ	Ολυμπιακό Στάδιο Ρώμης, Ρώμη
	4-2 Πέναλτυ
1994/95	Άγιαξ	1 - 0	Μίλαν	Ερνστ Χάπελ, Βιέννη
1993/94	Μίλαν	4 - 0	Μπαρτσελόνα	Ολυμπιακό Στάδιο Σπύρος Λούης, Αθήνα
1992/93	Ολιμπίκ Μαρσέιγ	1 - 0	Μίλαν	Ολυμπιακό Στάδιο Μονάχου, Μόναχο
	Η Μαρσέιγ δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον τίτλο της την επόμενη χρονιά, λγόω της ανάμειξης του συλλόγου σε σκάνδαλο στησίματος αγώνων του Γαλλικού Πρωταθλήματος.
1991/92	Μπαρτσελόνα	1 - 0 aet	Σαμπτόρια	Στάδιο Γουέμπλευ, Λονδίνο
1990/91	Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου	0 - 0 παράταση	Ολιμπίκ Μαρσέιγ	Στάδιο Σαν Νίκολα, Μπάρι
	5-3 πέναλντυ
1989/90	Μίλαν	1 - 0	Μπενφίκα	Πράτερ Στάδιο, Βιέννη
1988/89	Μίλαν	4 - 0	Στεάουα Βουκουρεστίου	Κάμπ Νου, Βαρκελώνη
1987/88	Αϊντχόβεν	0 - 0 παράταση	Μπενφίκα	Νέκαρ Στάδιο, Στουτγκάρδη
	6-5 πέναλντυ
1986/87	Φ.Κ. Πόρτο	2 - 1	Μπάγερν Μονάχου	Πράτερ Στάδιο, Βιέννη
1985/86	Στεάουα Βουκουρεστίου	0 - 0 παράταση	Μπαρτσελόνα	Σάντσεζ Πιχουάν, Σεβίλη
	2-0 πέναλντυ
1984/85	Γιουβέντους	1 - 0	Λίβερπουλ	Στάδιο Χέυζελ, Βρυξέλλες
	Σε αυτόν τελικό έλαβε χώρα η τραγωδία του Χέυζελ . Σαν συνπεπεια, όλες οι αγλλικές ομάδες αποκλείστηκαμ από κάθε διοργάνωση της UEFA για τα επόμενα 5 χρόνια, συν ένα έτος επιπλέον ειδικά για την Λίβερπουλ. Επίσης, η Γιουβέντους τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ένος έτους, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να υπερασπιστεί το στέμμα της.
1983/84	Λίβερπουλ	1 - 1 παράταση	Ρόμα	Ολυμπιακό Στάδιο Ρώμης, Ρώμη
	4-2 πέναλντυ
1982/83	Αμβούργο	1 - 0	Γιουβέντους	Ολυμπιακό Στάδιο Σπύρος Λούης, Αθήνα
1981/82	Αστον Βίλα	1 - 0	Μπάγερν Μονάχου	Ντε Κουίπ, Ρότερνταμ
1980/81	Λίβερπουλ	1 - 0	Ρεάλ Μαδρίτης	Πάρκ ντε πρένς, Παρίσι
1979/80	Νότιγχαμ Φόρεστ	1 - 0	Αμβούργο	Σαντιάγκο Μπερναμπέου, Μαδρίτη
1978/79	Νότιγχαμ Φόρεστ	1 - 0	Μάλμε	Ολυμπιακό Στάδιο Μονάχου, Μόναχο
1977/78	Λίβερπουλ	1 - 0	Φ.Κ. Μπριζ	Στάδιο Γουέμπλευ, Λονδίνο
1976/77	Λίβερπουλ	3 - 1	Γκλάντμπαχ	Ολυμπιακό Στάδιο Ρώμης, Ρώμη
1975/76	Μπάγερν Μονάχου	1 - 0	Σέντ Ετιέν	Χάμπτεν Πάρκ, Γλασκώβη
1974/75	Μπάγερν Μονάχου	2 - 0	Λιντς	Πάρκ ντε πρένς, Παρίσι
1973/74	Μπάγερν Μονάχου	1 - 1 Παράταση	Ατλέτικο Μαδρίτης	Στάδιο Χέυζελ, Βρυξέλλες
	Μπάγερν Μονάχου επαναληπτικός, 4 - 0
1972/73	Άγιαξ	1 - 0	Γιουβέντους	Στάδιο Ερυθρού Αστέρα, Βελιγράδι
1971/72	Άγιαξ	2 - 0	Ίντερ	Ντε Κόιπ, Ρότερνταμ
1970/71	Άγιαξ	2 - 0	Παναθηναϊκός	Στάδιο Γουέμπλευ, Λονδίνο
1969/70	Φέγενορντ	2 - 1 Παράταση	Σέλτικ	Σαν Σίρο, Μιλάνο
1968/69	Μίλαν	4 - 1	Άγιαξ	Σαντιάγο Μπερναμπέου, Μαδρίτη
1967/68	Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ	4 - 1 παράταση	Μπενφίκα	Στάδιο Γουέμπλευ, Λονδίνο
1966/67	Σέλτικ	2 - 1	Ίντερ	Εθνικό Στάδιο, Vale do Jamor, near Λισαβόνα
1965/66	Ρεάλ Μαδρίτης	2 - 1	Παρτιζάν Βελιγραδίου	Στάδιο Χάϋζελ, Βρυξέλλες
1964/65	Ίντερ	1 - 0	Μπενφίκα	Σαν Σίρο, Μιλάνο
1963/64	Ίντερ	3 - 1	Ρεάλ Μαδρίτης	Στάδιο Πράτερ , Βιέννη
1962/63	Μίλαν	2 - 1	Μπενφίκα	Στάδιο Γουέμπλευ, Λονδίνο
1961/62	Μπενφίκα	5 - 3	Ρεάλ Μαδρίτης	Ολυμπιακό Στάδιο Άμστερνταμ, Άμστερνταμ
1960/61	Μπενφίκα	3 - 2	Μπαρτσελόνα	Στάδιο Γουάνκντορφ , Βρέμη
1959/60	Ρεάλ Μαδρίτης	7 - 3	Άιντραχτ Φραγκφούρτης	Χάμπτεν Πάρκ, Γλασκώβη
1958/59	Ρεάλ Μαδρίτης	2 - 0	Σταντ ντε Ρεμς	Νέκαρ Στάδιο, Στουτγκάρδη
1957/58	Ρεάλ Μαδρίτης	3 - 2 παράταση	Μίλαν	Στάδιο Χέυζελ, Βρυξέλλες
1956/57	Ρεάλ Μαδρίτης	2 - 0	Φιορεντίνα	Σαντιάγκο Μπερναμπέου, Μαδρίτη
1955/56	Ρεάλ Μαδρίτης	4 - 3	Σταντ ντε Ρεμς	Πάρκ ντε πρένς, Παρίσι

aet = after extra time; asdet = after sudden death extra time

[Επεξεργασία] Σύνολο τίτλων

[Επεξεργασία] Ανά σύλλογο

Σύλλογος	Τίτλοι	Φιναλίστ	Χρονιές κατάκτησης
Ρεάλ Μαδρίτης	9	3	1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002
Μίλαν	6	4	1963, 1969, 1990, 1989, 1994, 2003
Λίβερπουλ	5	1	1977, 1978, 1981, 1984, 2005
Μπάγερν Μονάχου	4	3	1974, 1975, 1976, 2001
Άγιαξ	4	2	1971, 1972, 1973, 1995
Μπενφίκα	2	5	1961, 1962
Γιουβέντους	2	5	1985, 1996
Μπαρτσελόνα	2	3	1992, 2006
Ιντερ	2	2	1964, 1965
Νότιγχαμ Φόρεστ	2	-	1979, 1980
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ	2	-	1968, 1999
Πόρτο	2	-	1987, 2004
Σέλτικ	1	1	1967
Αμβούργο	1	1	1983
Στεάουα Βουκουρεστίου	1	1	1986
Ολιμπίκ Μαρσέιγ	1	1	1993
Φέγενορντ	1	-	1970
Άστον Βίλα	1	-	1982
Αιντχόβεν	1	-	1988
Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου	1	-	1991
Μπορούσια Ντόρτμουντ	1	-	1997
Στάντ ντε Ρεμς	-	2	-
Βαλένθια	-	2	-
Φιορεντίνα	-	1	-
Άιντραχτ Φραγκφούρτης	-	1	-
Παρτιζάν Βελιγραδίου	-	1	-
Παναθηναϊκός	-	1	-
Ατλέτικο Μαδρίτης	-	1	-
Λιντς	-	1	-
Σεντ Ετιέν	-	1	-
Γκλάντμπαχ	-	1	-
Φ.Κ. Μπριζ	-	1	-
Μάλμε	-	1	-
Ρόμα	-	1	-
Σαμπντόρια	-	1	-
Μπάγερ Λεβερκούζεν	-	1	-
Μονακό	-	1	-
Άρσεναλ	-	1	-

[Επεξεργασία] Ανά χώρα

Χώρα	Τίτλοι	Φιναλίστ	Νικητές σύλλογοι
Ισπανία	11	9	Ρεάλ Μαδρίτης (9), Μπαρτσελόνα (2)
Ιταλία	10	14	Μίλαν (6), Ιντερ (2), Γιουβέντους (2)
Αγγλία	10	3	Λίβερπουλ (5), Νότιγχαμ Φόρεστ (2), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2), Άστον Βίλα (1)
Γερμανία	6	7	Μπάγερν Μονάχου (4), Αμβούργο (1), Μπορούσια Ντόρτμουντ (1)
Ολλανδία	6	2	Άγιαξ (4), Φέγενορντ (1), Αιντχόβεν (1)
Πορτογαλία	4	5	Μπενφίκα (2), Πόρτο (2)
Γαλλία	1	5	Ολιμπίκ Μαρσέιγ (1)
Σκωτία	1	1	Σέλτικ (1)
Ρουμανία	1	1	Στεάουα Βουκουρεστίου (1)
Γιουγκοσλαβία	1	1	Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου (1)
Ελλάδα	-	1	-
Βέλγιο	-	1	-
Σουηδία	-	1	-

[Επεξεργασία] Trivia

• Ο Francisco Gento είναι ο μόνος παίχτης που συμμετείχε σε 6 νικηφόρους τελικούς.
• Ο Clarence Seedorf είναι ο μόνος παίχτης που κέρδισε το κύπελο πρωταθλητριών με 3 διαφορετικές ομάδες:
  • Άγιαξ Άμστερνταμ 1995
  • Ρεάλ Μαδρίτης 1998
  • Μίλαν 2003
• Η πόλη του Μιλάνου, είναι η μόνη που έχει "κατακτήσει" το Κύπελλο Πρωταθλητριών με δύο διαφορετικές ομάδες: την Inter και την Milan (οι δύο σύλλοφοι έχουν κατακτήσει 8 κύπαλλα στο σύνολο)
• Αρκετοί σύλλογοι κέρδισαν το Κύπελλο αήττητοι: η Inter (1964) και ο Άγιαξ (1972) είναι οι δύο ομάδες με το καλύτερο ρεκόρ, 7 νίκες και 2 ισοπαλίες.
• Real Madrid have the record number of consecutive participations in the Champions' Cup with 15, from 1955/56 to 1969/70.
• Μόνο σε δύο περιπτώσεις στον τελικό του Champions League συναντήθηκαν δύο ομάδες από την ίδια χώρα: Ρεάλ Μανδρίτης v Βαλένθια (1999/00) και A.C. Μίλαν v Γιουβέντους (2002/03).
• In the long history of the cup, only four derbies between teams of the same city have been played:
  • 1958/59 Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον Ατλέτικο Μαδρίτης (ημιτελικός)
  • 2002/03 Internazionale (Milan) vs A.C. Milan (ημιτελικός)
  • 2003/04 Chelsea vs Arsenal (προημιτελικός)
  • 2004/05 Internazionale vs A.C. Milan (προημιτελικός) - 2nd leg was abandoned because of disturbances among the Inter fans.
• Manchester United, Celtic, PSV Eindhoven and Ajax Amsterdam are the only teams to complete a "treble"—win their domestic league championship, their domestic cup, and the Champions League/European Cup. Man United did so during the 1998/99 season. Celtic managed this in 1966/67, also winning the Scottish League Cup and Glasgow Cup that year. In 1972 Ajax won the European Cup, their domestic league and cup. The following season they also won the European Super Cup and the European/South American Cup. PSV did this in 1987/88, while Liverpool won the European Cup, the league title and the League Cup in 1980/81.
• Ajax Amsterdam was unbeaten in the Champions Cup/League for 20 matches from 1985/86 to March 1996.
• The 2002/03 semifinal between bitter city rivals A.C. Milan and Internazionale was the first time both games of a two-legged tie were in the same stadium (San Siro). This matchup was repeated in the 2004/05 quarterfinals.
• Only two individuals have won the Champions League with the same club as a player then later as a coach. Miguel Muñoz of Real Madrid did it as a player in 1955/56 and 1956/57, before winning it as a coach in 1965/66. Carlo Ancelotti did it as an A.C. Milan player in 1988/89 and 1989/90 before coaching them to victory in 2002/03.
• Cesare Maldini and his son Paolo are the only father and son duo to skipper the same club to victory in the competition. Cesare led A.C. Milan to victory in 1962/63, and Paolo captained them to victory in 2002/03.
• The anthem of the Champions League, which is played during prematch ceremonies before each match and introduces television coverage of the competition, is by Tony Britten, based on George Frideric Handel's coronation anthem "Zadok the Priest", and is performed by the Chorus of the Academy of St. Martin in the Fields and the Royal Philharmonic Orchestra.
• Ottmar Hitzfeld and Ernst Happel are the only coaches in the history of the European Cup/UEFA Champions League to win the title with two different clubs. Hitzfeld did so with Borussia Dortmund in 1997 and Bayern Munich in 2001; Happel led Feijenoord (now Feyenoord) in 1970 and Hamburg in 1983.
• Olympique de Marseille were the first winners of the new format UEFA Champions League in 1993.
• Manchester United's treble-winners of 1998/99 were the first winners of the tournament to have won neither their domestic title nor the European Cup/Champions League the previous season. In 1997/98, United finished runners-up in the Premiership to Arsenal and lost in the quarterfinals of the Champions League to Monaco.
• Nottingham Forest are the only winners of the European Cup to have later been relegated out of the top two leagues in their country.

[Επεξεργασία] Βλέπε επίσης

• Κύπελλο UEFA
• Κύπελλο Intertoto

[Επεξεργασία] Εξωτερικές συνδέσεις

• (Αγγλικά) Επίσημη ιστοσελίδα της UEFA
• (Αγγλικά) Ανέπισημη βάση δεδομένων του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου
• (Αγγλικά) UEFA Champions League 2004/05 Νέα και πληροφορίες
• (Αγγλικά) A Tribute to the Aston Villa European Cup winning side of 1982
• Δικτυακός τόπος της ΕΡΤ για το Champions League