Ροδάκινο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το ροδάκινο είναι ο καρπός της ροδακινιάς. Έχει σφαιρικό ή ωοειδές σχήμα , ραφή στη ράχη και χνουδωτή ή λεία φλούδα ανάλογα με τη ποικιλία σε διάφορους χρωματισμούς του κίτρινου , ρόδινου και κόκκινου αλλά και του λευκοκίτρινου (λευκόσαρκη ροδακινιά).
Η σάρκα είναι χυμώδης, αρωματική με γλυκιά και υπόξινη γεύση. Ο πυρήνας του ροδάκινου (κουκούτσι) είναι μεγάλος κόκκινος με πολλές αυλακώσεις και μένει κολλημένος στη σάρκα ή ξεκολλάει εύκολα. Υπάρχουν αρκετά είδη ροδάκινου που έχουν διαφορές στο σχήμα ,στο χρώμα και στη γεύση. Έτσι έχουμε τα νεκταρίνια , τα λευκόσαρκα ροδάκινα , τους γιαρμάδες με τη μαλακή πολύ αρωματική σάρκα και τον πυρήνα να αφαιρείται εύκολα και τα ροδάκινα με τους κόκκινους καρπούς , τα σαγκουίνια.
Τα επιτραπέζια ροδάκινα και τα νεκταρίνια καταναλώνονται νωπά και μαζεύονται από το δέντρο γύρω στη μία εβδομάδα πριν από τη πλήρη ωρίμανση τους. Έτσι μπορούν να διατηρηθούν γύρω στις 15 ημέρες. Το ροδάκινο είναι αρκετά ευαίσθητο στη ζέστη και αν μείνει εκτός ψυγείου σαπίζει γρήγορα.
Τα ροδάκινα εκτός από νωπά τρώγονται και σαν κομπόστα , γίνονται μαρμελάδες χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική , γίνονται λικέρ αναψυκτικά και χυμοί. Η κονσερβοποιία του ροδάκινου είναι πολύ αναπτυγμένη και κονσέρβες ροδάκινου καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες σε πολλές περιοχές. Το ροδάκινο περιέχει αρκετή ποσότητα βιταμίνης C, ζάχαρη και πρωτεΐνες.
Η Ιταλία είναι πρώτη παγκοσμίως σε παραγωγή ροδάκινων, ακολουθούν οι Η.Π.Α με μεγάλες καλλιέργειες στο Τέξας και τη Βιρτζίνια ,η Γαλλία , η Κίνα και η Ισπανία. Η Ελλάδα έχει επίσης πολύ μεγάλη παραγωγή με 380,000 περίπου τόνους ετησίως έχοντας τη 4η θέση στην Ευρώπη και την 8η στο κόσμο.
Βλέπε επίσης ροδακινιά
