Antony and Cleopatra
Van Wikipedia
Antony and Cleopatra is een historische tragedie van William Shakespeare, oorspronkelijk afgedrukt in de First Folio van 1623. De meeste geleerden geloven dat het ergens geschreven is tussen 1606-1607, hoewel sommige onderzoekers menen dat het stuk zou geschreven zijn rond 1603-1604.
Het stuk volgt de relatie tussen Cleopatra en Marcus Antonius, vanaf de Romeins-Perzische Oorlog tot aan de zelfmoord van Cleopatra. De grote tegenspeler is Keizer Augustus, een van Marcus Antonius' triumviraat, en de toekomstige eerste keizer van Rome. De rol van Cleopatra wordt gezien als een van de meest uitdagende in het drama van Shakespeare. Ze is ijdel, heeft een hoog drama gehalte in haar persoonlijkheid, en is een historisch personage, het publiek kan niet anders dan soms met haar te lachen, maar ze is een ware tragische heldin.
Inhoud |
[bewerk] Herkomst
De voornaamste bron die Shakespeare gebruikte voor deze tragedie is Plutarchus' biografie van Marcus Antonius. Historische feiten zijn soms veranderd, in de versie van Plutarchus, waar Marcus Antonius definitief verslagen wordt, leefde Octavia nog een hele tijd gelukkig met Marcus Antonius en schonk hem zelfs kinderen.
[bewerk] Structuur
Hedendaagse bewerkers delen het stuk in in een vijf hoofdstukken structuur, maar zoals wel meer het geval is met zijn vroegere stukken, creëerde Shakespeare deze verdelingen niet zelf. Zijn stuk is geschreven in veertig aparte scènes, wat meer is dan hij gewoonlijk gebruikte voor zijn andere werken. Het hoge aantal aan aparte scènes zijn nodig om de gebeurtenissen van de vaak wisselende verschillende locaties als Alexandrië, Italië, Messina in Sicilië, Syrië, en Athene en andere delen van Egypte en het Romeinse Rijk in woord te brengen. Het toneelstuk beschikt over 34 sprekende personages, wat zeer gewoon is voor een toneelstuk van Shakespeare, voor zo een episch werk, als Antony and Cleopatra.
[bewerk] Synopsis
Marcus Antonius samen met, Gaius Julius Caesar Octavianus en Aemilius Lepidus het driemanschap van Rome, verwaarloost zijn militaire plichten, nadat hij in aanraking is gekomen met Cleopatra, de koningin van Egypte, hij negeert daarbij Romes problemen, waaronder het feit dat zijn vrouw, Fulvia tegen Octavius rebelleerde om daarna te sterven.
Octavius roept Marcus Antonius daarop terug naar Rome, en weg van Alexandrië, om hem bij te staan in zijn gevecht met Sextus Pompeius, Menacretes, en Menas drie notoire piraten. Cleopatra smeekt Marcus Antonius om niet te gaan, en ondanks hem herhaaldelijk zijn liefde voor haar bewijst, vertrekt hij uiteindelijk toch terug naar Rome.
Terug in Rome overtuigt Agrippa Octavius en M.Antonius ervan om met de zuster van Octavius te huwen, Octavia, om zo de band tussen de twee mannen nog te versterken.
Marcus Antonius' luitenant Enobarbus, weet dat Octavia ham nooit zal kunnen bevredigen, na Cleopatra, in een beroemde passage beschrijft hij Cleopatra's charme in een wat paradoxale bewoording. Antonius krijgt de waarschuwing dat hij zeker zal verliezen, als hij het ooit zou opnemen tegen Octavius.
In Egypte wordt Cleopatra op de hoogte gesteld van het huwelijk tussen Marcus Antonius en Octavia, in neemt in een razernij wraak op de boodschapper van het bericht. Boodschapper.
Ze kalmeert alleen wanneer haar hofhouding verteld dat Octavia een vrouw is die klein is, laag ingeplante wenkbrauwen, een rond gezicht, en lelijk haar heeft.
Scène VI
Het driemanschap praat met Pompei, en biedt hem een wapenstilstand aan. Hij mag het gezag houden van Sardinië en Sicilië maar hij moet mee helpen om de piraten te bevechten. Na wat getwijfeld gaat Pompei akkoord. En nodigt hen uit voor een viering, op Pompei zijn galei.
Wat later zullen Octavius en Lepidus hun wapenstilstand met Pompei verbreken, en een oorlog tegen hem (Pompei) starten.Dit wordt afgekeurd door Marcus Antonius en hij is woedend. Marcus Antonius keert weer terug naar Alexandrië, en kroont zichzelf en Cleopatra als heersers van Egypte, en het oostelijke deel van het Romeins Rijk, hij beschuldigt Octavius ervan dat hij niet zijn deel van Pompeius' land heeft gekregen, en is boos, omdat Lepidus, die Octavius heeft laten opsluiten, geen deel meer uitmaakt van het driemanschap. Octavius stemt toe aan de eerste eis, maar blijft zeer ontevreden over wat Marcus Antonius heeft gedaan.
Marcus Antonius maakt voorbereidingen om ten strijden te gaan tegen Octavius. Enobarbus dringt er op aan bij Marcus Antonius om op land te vechten, waar hij de voorsprong heeft, in plaats van op het water, waar de marine van Octavius, meer mobiel is en beter bemand. Marcus weigert, aangezien Octavius hem heeft uitgedaagd om op het water te vechten. Cleopatra belooft een vloot aan Marcus om te helpen. Maar in het heetst van de strijd, vlucht Cleopatra met haar zes schepen, en Marcus Antonius volgt haar, zodat zijn leger achtergelaten wordt om vernietigd te worden. Diep beschaamd om wat hij gedaan heeft, voor de liefde van Cleopatra
Octavius zend een boodschapper naar Cleopatra, met de vraag of ze Marcus wil afvallen en zich aan zijn kant wil vervoegen. Cleopatra twijfelt, en flirt met de boodschapper, wanneer Marcus Antonius de kamer binnenstapt en kwaad haar gedrag afkeurt. Uiteindelijk vergeeft hij Cleopatra, en belooft hij haar om terug de strijd aan te gaan, ditmaal op land. Scène XIII. Octavius lacht om de nieuwe uitdaging van Marcus Antonius.
Op de vooravond van het gevecht, horen Marcus Antonius zijn soldaten rare geluiden, ze interpreteren dit als afkomstig van de god Hercules, die zijn protectie intrekt over Marcus Antonius, verder om de zaak te verergeren, is er Enobarbus, Marcus zijn trouwe luitenant; deserteert en loopt over naar Octavius. In plaats van Enobarbus zijn persoonlijke goederen te confisqueren, die hij trouwens niet bij zich had toen hij vluchtte naar Octavius, geeft Marcus de opdracht om deze spullen af te leveren aan Enobarbus. Enobarbus is zo overweldigt door de vrijgevigheid van Marcus Antonius, en beschaamd van zijn eigen disloyaliteit, dat hij zelfmoord pleegt. Scène III, V, VI.
De strijd lijkt in het voordeel te zijn van Marcus Antonius, totdat Octavius het gevecht verhuist naar de zee, waar Marcus opnieuw de duimen moet leggen. Marcus geeft zich over samen met zijn vloot, en hij doet verraad aan Cleopatra door te verklaren This Foul Egyptian hath betrayet me. Hij neemt zijn toevlucht om haar te vermoorden voor de buit. Cleopatra beslist dat de enige manier om de liefde van Marcus Antonius terug te winnen, is om het een boodschapper te sturen met de boodschap dat ze zelfmoord heeft gepleegd, en dat ze stierf met zijn naam op haar lippen. Ze sluit zich op in haar tombe, en wacht op de komst van Marcus Antonius.
Haar plan mislukt echter, eerder dan terug te keren vol spijt, om de dode Cleopatra te zien, besluit Marcus Antonius dat zijn eigen leven niets meer waard is om verder te leven. Hij smeekt een van zijn hulpen, Eros, om het te doorboren met een zwaard, maar Eros kan het niet opbrengen om dat te doen, en dood zichzelf. Marcus bewondert de moed van Eros, en probeert hetzelfde te doen, maar slaagt er enkel in om zichzelf te verwonden, Met hevige pijn komt hij te weten dat Cleopatra, inderdaad nog leeft. Hij wordt naar haar tombe gebracht en sterft in haar armen.
Octavius gaat naar Cleopatra, en tracht haar te overtuigen om zichzelf over te geven. Ze weigert boos, daar ze niets ergens kan bedenken dan, door de straat geduwd te worden als een trofee van Octavius. Cleopatra besluit om effectief zelfmoord te plegen, door gebruik te maken van het gif van een aspisadder. Ze sterft rustig, met de verbeelding hoe ze Marcus Antonius zal ontmoeten, in het hiernamaals. Haar dienaressen, Iras en Charmian, plegen ook zelfmoord. Octavius ontdekt de dode lichamen en ervaart tegengestelde emoties. Door de dood van Marcus Antonius en Cleopatra ligt de weg vrij voor Octavius om de eerste Keizer van Rome te worden, maar hij voelt ook een vorm van sympathie voor hen: She shall be buried by her Anthony./No grave upon the eart shall clip in it/A pair so famous. En zorgt voor een publiek militaire begrafenis.
[bewerk] Tekst
Antony and Cleopatra werd opgenomen in het Stationers Register een vroege vorm van auteursrecht voor gedrukte werken. Op 16 mei 1608 het lijkt erop dat het maar pas echt gedrukt was tot de publicatie van de First Folio in 1623. Het folio is daarom het enige geautoriseerde exemplaar dat vandaag bekend is. Sommige Shakespeare geleerde speculeren dat het afkomstig is uit Shakespeare zijn proefschriften, daar het kleine foutjes bezit in spraaklabels, en podium die karakteristiek zijn aan de auteur, tijdens het proces van het schrijven aan een toneelstuk.
[bewerk] Toneel Adaptaties
[bewerk] Selectieve Theater producties
- 1986 Clwyd Theatre Cymru en Haymarket Theater, Timothy Dalton en Vanessa Redgrave in de hoofdrollen.
- 1999 Royal Shakespeare Company, Alan Bates en Frances de la Tour in de hoofdrollen, Guy Henry als Octavius
- 2006 Royal Shakespeare Company, Patrick Stewart en Harriet Walter in de hoofdrollen.
[bewerk] Film
- Antony and Cleopatra, 1972 geregiseert en in de rol van Marcus Antonius Charlton Heston Hildegarde Neil als Cleopatra , Eric Porter als Enobarbus. Deze versie ontvangt slechte recensies en werd nooit officieel release.
- Antony & Cleopatra, 1974, een televisie productie van Trevor Nunns toneel versie opgevoerd in opdracht van de Londense Royal Shakespeare Company. Deze versie was in de United States in 1975 een succes. Met sterren als Janet Suzman (Cleopatra), Richard Johnson (Antony), en Patrick Stewart (Enobarbus).
- Antony & Cleopatra, 1981, een TV film gemaakt als deel van de BBC Shakespeare series. Met Colin Blakely (Antony) en Jane Lapotaire (Cleopatra).
- Antony and Cleopatra, 1983, een TV film. Met Timothy Dalton (Antony) en Lynn Redgrave (Cleopatra).
[bewerk] Externe Links
 |
Bronnen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina The Tragedy of Antony and Cleopatra op Wikisource |
 |
Wikiquote heeft een collectie citaten gerelateerd aan Antony and Cleopatra. |
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Antony and Cleopatra op Wikimedia Commons. |
- The Tragedie of Anthonie and Cleopatra - HTML versie.
- Antony and Cleopatra - volledige tekst HTML van het toneel
| De werken van William Shakespeare | |
|---|---|
| Tragedies: | Romeo and Juliet | Macbeth | King Lear | Hamlet | Othello | Titus Andronicus | Julius Caesar | Antony and Cleopatra | Coriolanus | Troilus and Cressida | Timon of Athens |
| Komedies: | A Midsummer Night's Dream | All's Well That Ends Well | As You Like It | Cardenio (verloren gegaan) | Cymbeline | Love's Labour's Lost | Love's Labour's Won (verloren gegaan) | Measure for Measure | The Merchant of Venice | The Merry Wives of Windsor | Much Ado About Nothing | Pericles, Prince of Tyre | The Taming of the Shrew | The Comedy of Errors | The Tempest | Twelfth Night | The Two Gentlemen of Verona | The Two Noble Kinsmen | The Winter's Tale |
| Historische stukken: | King John | Edward III (aan Shakespeare toegeschreven) | Richard II | Henry IV, part 1 | Henry IV, part 2 | Henry V | Henry VI, part 1 | Henry VI, part 2 | Henry VI, part 3 | Richard III | Henry VIII |
| Andere werken: | Sonnetten | Venus en Adonis | The Rape of Lucrece | The Passionate Pilgrim | The Phoenix and the Turtle | A Lover's Complaint |
