Eurobankbiljetten

Van Wikipedia

De euro (EUR of €) is de gemeenschappelijke munteenheid voor de meeste lidstaten van de Europese Unie. De eurobankbiljetten en -munten werden op 1 januari 2002 voor het eerst in roulatie gebracht. De munteenheid als zodanig was al op 1 januari 1999 formeel in het leven geroepen.

Er zijn zeven verschillende waarden, elk met een andere kleur en grootte. Het ontwerp voor alle biljetten is gebaseerd op hetzelfde thema: Europese architectuur uit verschillende artistieke periodes. De voorkant (of recto) van het biljet toont ramen of een poort, terwijl de achterkant (of verso) een brug toont. Alle biljetten tonen de Europese vlag, vijf versies van de initialen van de Europese Centrale Bank (BCE, ECB, EZB, EKT, EKP), een kaart van Europa (inclusief Azoren (Portugal), Canarische Eilanden (Spanje) en Frans-Guyana, de Franse Antillen (Guadeloupe en Martinique) en Réunion (Frankrijk)) op de achterkant, de benaming "euro" in het Latijn en het Grieks, en de handtekening van de huidige president van de Europese Centrale Bank. De twaalf sterren van de Europese Unie zijn ook op elk biljet aanwezig. Het ontwerp is gemaakt door de Oostenrijkse ontwerper Robert Kalina.

De ramen en bruggen op de biljetten bestaan niet echt. Het is vanouds gebruikelijk dat men een bekend object uit eigen land (bijvoorbeeld een gebouw of een beroemde persoon) op bankbiljetten afbeeldt, maar bij de eurobiljetten wilde men niet het ene land voor het andere land bevoordelen door wel een object uit het ene land te kiezen en niet uit een ander land. De getoonde objecten zijn daarom gefantaseerd.

Met ingang van 2002 neemt elke nationale centrale bank (NCB) de productie van één of twee specifieke biljetten voor zijn rekening. Dit schema houdt in dat de NCB's onderling bankbiljetten moeten uitwisselen.

Inhoud

1 Beschrijving van de eurobankbiljetten
2 Afbeeldingen van de eurobankbiljetten
3 Beveiliging
- 3.1 Nationale identificatiecodes
- 3.2 Drukkeridentificatiecodes
4 Toegestane reproducties van eurobankbiljetten
- 4.1 Maximumresoluties van reproducties die onder elektronische vorm beschikbaar zijn
5 Externe links
- 5.1 Sites die biljetten volgen

[bewerk] Beschrijving van de eurobankbiljetten

Waarde	Afmetingen	Dominante kleur	Architectuur	Periode
€ 5	120 × 62 mm	Grijs	Klassiek	< 5e eeuw
€ 10	127 × 67 mm	Rood	Romaans	11e–12e eeuw
€ 20	133 × 72 mm	Blauw	Gotisch	13e–14e eeuw
€ 50	140 × 77 mm	Oranje	Renaissance	15e–16e eeuw
€ 100	147 × 82 mm	Groen	Barok & Rococo	17e–18e eeuw
€ 200	153 × 82 mm	Geel-bruin	IJzer & glas	19e–20e eeuw
€ 500	160 × 82 mm	Paars	Modern	20e–21e eeuw

[bewerk] Afbeeldingen van de eurobankbiljetten

Voorkant (recto)	Waarde	Achterkant (verso)
	€ 5
	€ 10
	€ 20
	€ 50
	€ 100
	€ 200
	€ 500

[bewerk] Beveiliging

Veiligheidskenmerken van een bankbiljet van 50 euro

Optisch variabele inkt voor de waardecijfers

De eurobiljetten hebben een eigen kleur en formaat per waarde. Blinden en slechtzienden worden geholpen door een voelbaar reliëf. De papieren euro wordt vervaardigd van katoenvezels en beveiligd door een watermerk en een veiligheidsdraad. De biljetten van € 5, € 10 en € 20 hebben bovendien een baanvormige folie met een hologram (het eurosymbool en de waarde van het biljet) en een iriserende baan op de achterzijde, waarin eveneens het eurosymbool en de waarde van het biljet te zien zijn. Bankbiljetten van € 50, € 100, € 200 en € 500 zijn speciaal beveiligd met een zegelvormig folie met hologram (een afbeelding en de waarde van het biljet in cijfers) en met optisch variabele inkt voor de waardecijfers van het biljet aan de achterzijde. De kleur van de cijfers verandert naar gelang de lichtval.

[bewerk] Nationale identificatiecodes

In tegenstelling tot de euromunten hebben de bankbiljetten geen nationale zijde die de herkomst aangeeft. Deze informatie is wel vervat in de code op de achterkant van het biljet. De eerste letter identificeert het land waar het biljet is uitgegeven. De overige getallen leveren een controlegetal ('controlesom') (door alle getallen op te tellen, en dat te herhalen tot één getal overblijft) dat ook uniek is voor dat land.

Voorbeeld: serienummer S01112777215

0+1+1+1+2+7+7+7+2+1+5=34, 3+4=7, dus de controlesom is 7.

De landcode is S van Italië en de controlesom voor Italië is 7. Het serienummer van dit biljet is dus echt.

Een aantal codes is gereserveerd voor lidstaten die de euro nog niet hebben ingevoerd.

Code	Land	controlesom
Z	België	9
Y	Griekenland	1
X	Duitsland	2
(W)	Gereserveerd voor Denemarken	(3)
V	Spanje	4
U	Frankrijk	5
T	Ierland	6
S	Italië	7
*	Luxemburg
(Q)	Niet in gebruik	(9)
P	Nederland	1
(O)	Niet in gebruik	(2)
N	Oostenrijk	3
M	Portugal	4
*	Slovenië
L	Finland	5
(K)	Gereserveerd voor Zweden	(6)
(J)	Gereserveerd voor Verenigd Koninkrijk	(7)

Eurobankbiljetten die zijn uitgegeven door de centrale bank van Luxemburg dragen de codeletter van de nationale bank van de landen waarin de biljetten voor Luxemburg zijn geproduceerd.

[bewerk] Drukkeridentificatiecodes

Enigszins verborgen staat op de voorkant van het biljet een tweede, kleinere letter-cijfercombinatie met zes posities, bestaande uit een letter, drie cijfers, weer een letter en tenslotte een cijfer.

De eerste letter daarvan geeft de drukker van het biljet aan. De drukker hoeft niet gevestigd te zijn in het land van uitgifte. Zo is bijvoorbeeld een deel van de Finse biljetten in het Verenigd Koninkrijk gedrukt. Een aantal codes is weer gereserveerd voor drukkers in landen die de euro nog niet hebben ingevoerd.

Biljetten worden gedrukt met 'platen', waarmee verschillende biljetten in een doorgang gedrukt worden. De drie cijfers die volgen op de code voor de drukker geven het plaatnummer aan, daarop volgt de positie van het biljet op de plaat. Hierbij geeft de letter de rij aan (A=rij 1), en het erop volgende cijfer de kolom.

Deze drukkeridentificatiecodes staan op de tegenovergestelde zijde van deze waarop de nationale identificatiecode staat. De exacte plaats varieert lichtjes per biljet. Men vindt het aan de linkerzijde van het biljet, heel klein gedrukt, in de buurt van de 'sterren'. Uitzondering hierop is het biljet van € 50 waar de code zich aan de rechterzijde van het biljet bevindt.

Voorbeelden van de drukkeridentificatiecode:

Code	Drukker	Locatie	Land
(A)	(Bank of England Printing Works)	(Loughton)	(Verenigd Koninkrijk)
(B)	Niet in gebruik	---	---
(C)	(AB Tumba Bruk)	(Tumba)	(Zweden)
D	Setec Oy	Vantaa	Finland
E	F. C. Oberthur	Chantepie	Frankrijk
F	Österreichische Banknoten und Sicherheitsdruck	Wenen	Oostenrijk
G	Johan Enschedé & Zn	Haarlem	Nederland
H	Thomas de la Rue	Gateshead	Verenigd Koninkrijk
(I)	Niet in gebruik	---	---
J	Banca d'Italia	Rome	Italië
K	Central Bank of Ireland	Dublin	Ierland
L	Banque de France	Chamalières	Frankrijk
M	Fábrica Nacional de Moneda y Timbre	Madrid	Spanje
N	Bank of Greece	Athene	Griekenland
(O)	Niet in gebruik	---	---
P	Giesecke & Devrient	München & Leipzig	Duitsland
(Q)	Niet in gebruik	---	---
R	Bundesdruckerei	Berlijn	Duitsland
(S)	(Danmarks Nationalbank)	(Kopenhagen)	(Denemarken)
T	Nationale Bank van België	Brussel	België
U	Valora	Carregado	Portugal

[bewerk] Toegestane reproducties van eurobankbiljetten

In bepaalde gevallen is het toegestaan om reproducties van eurobankbiljetten te maken:

indien de reproductie aan één zijde bedrukt is en de grootte ervan kleiner is dan 75% of groter dan 125% van het gereproduceerde biljet.
indien de reproductie langs beide zijden bedrukt is dan moet de grootte tot 50% worden beperkt, of moet ze groter zijn dan 200%.
indien bepaalde elementen van het bankbiljet (bijvoorbeeld één van de poorten of een brug) afgebeeld wordt op een achtergrond die verschilt van die van een bankbiljet
indien een deel van het bankbiljet wordt afgedrukt dan moet dit kleiner zijn dan één derde van de grootte van het biljet
indien de reproductie op materiaal gebeurt dat duidelijk verschilt van papier en bankbiljetten.
indien de reproductie in elektronisch beschikbare vorm is, dan mag de resolutie van de reproductie niet meer dan 72 dpi bedragen (zie ook verder). Het woord SPECIMEN dient eveneens diagonaal op de reproductie vermeld te worden in een schreefloos lettertype zoals Arial, met een grootte die minstens 75% van de lengte en minstens 15% van de breedte van de reproductie. De kleur van het woord mag niet doorzichtig zijn en moet in contrast zijn met de hoofdkleur van het gereproduceerde biljet.