Frans-Guyana
Van Wikipedia
| Guyane française | |||
|
|||
|
|
|||
| Basisgegevens | |||
| Officiële landstaal: | Frans | ||
| Hoofdstad: | Cayenne | ||
| Regeringsvorm: | Frans overzees departement | ||
| Religie: | Katholiek | ||
| Oppervlakte: | 90.000 km² [a] (2% water) | ||
| Inwoners: | 156.790 (1999[b]), 187.226 (2004[c]) (2,1 / km² (2004)) | ||
| Overige | |||
| Volkslied: | - | ||
| Munteenheid: | euro (EUR) |
||
| UTC: | -3 | ||
| Nationale feestdag: | 14 juli | ||
| Web | Code | Tel. | .gf / fr | GUF / FRA | 594 | ||
Frans-Guyana is een Frans overzees departement aan de noordkust van Zuid-Amerika. Het is het grootste gebied van de Europese Unie buiten Europa. Het grenst in het westen aan Suriname en wordt verder omsloten door Brazilië. Tussen de rivieren de Litani en de Marowini ligt een gebied dat wordt betwist door Frans-Guyana en Suriname.
De hoofdstad van Frans-Guyana is Cayenne. Bij Kourou ligt de lanceerbasis van de ESA, het Europese ruimtevaartproject. Per januari 2002 is ook in Frans-Guyana de euro als munteenheid ingevoerd.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Rond 1500 werd het land voor het eerst voorbijgevaren door Spaanse ontdekkingsreizigers. Deze vonden het land echter te onbewoonbaar om er zich te vestigen.
De Fransen arriveerden rond 1604 en vestigden hun eerste nederzettingen. In 1637 werd Cayenne gesticht. Van 1660 tot 1664 werd het gebied bezet door de Nederlanders. In 1676 veroverden de Nederlanders het weer tijdens de Hollandse Oorlog. Een jaar later heroverden de Fransen het opnieuw, en werd het een departement van Frankrijk. In 1801 werd het gebied een kolonie van Frankrijk. Van 1794 tot 1805 werd het gebruikt als strafkolonie voor mensen die de oppositie vormden tijdens de Franse revolutie. In 1809 bezetten de Portugezen uit Brazilië de kolonie, in reactie op de verovering van Portugal door de Fransen. Na de val van Napoleon werd het door het Verdrag van Parijs in 1814 weer toegewezen aan Frankrijk. In 1817 vertrokken de Portugezen.
Er ontstond een groeiende economie met vooral plantages. Nadat Frankrijk in 1848 de slavernij afschafte verdween de economische bloei.
In 1852 werd als reactie op de economische neergang door Napoleon III op Duivelseiland een strafkolonie ingesteld. Dit eiland, en een aantal gebieden op het vaste land in de buurt van Kourou, diende als gevangenis voor meer dan 80.000 politieke gevangenen, dieven en zware moordenaars. Door de slechte omstandigheden overleefden slechts weinigen deze 'droge guillotine'. In 1938 werd het sturen van nieuwe gevangenen gestaakt, en in 1946 sloot de strafkolonie.
Van 1940 tot 1943 viel het bestuur onder Vichy-Frankrijk en daarna onder de Vrije Fransen. In 1946 werd het weer een overzees departement van Frankrijk. In 1974 werd Frans-Guyana tevens een bestuurlijke regio.
[bewerk] Prekoloniale geschiedenis
Het gebied dat nu Frans-Guyana wordt genoemd, werd al duizenden jaren voor de komst van de Europeanen bewoond door inheemse volken (indianen). De Kalinja, Wayana, Oyampi, Trio, Lokono leven verspreid over het gebied. Cayenne is bijvoorbeeld oorspronkelijk een indiaans dorp.
De kustbewoners waren vooral in het verleden geroutineerde botenbouwers en vervaardigden zeewaardige kano's, kanawa genaamd. De afmeerlocaties zijn nog te vinden op diverse rotsen langs de kust. Bijvoorbeeld bij Kourou. Hier kan men uit de inslijtingen in de rots de afmeting van deze boten opmaken. Het is ook bekend dat er vrij intens contact heeft bestaan tussen de kustbewoners en de eilandbewoners van het Caraïbisch gebied. Dit valt op te maken uit taalovereenkomsten. Het Caraïbisch gebied is vernoemd naar de Kalinja, die door de Portugezen Caraibes werden genoemd.(cannibales)
De cultuur op het vaste land was en is voornamelijk gericht op jacht, visvangst en verzamelen. Het bewerken van de kostgrond is een gemeenschappelijke aangelegenheid, waarbij de vrouwen over het algemeen de lakens uitdelen. De mannen zorgen voor het openkappen van een stuk bos. Verder zijn zij ook verantwoordelijk voor de bouw van huizen. Het bouwen van een woning wordt bij de Kalinja en Lokono gemeenschappelijk gedaan, ("moshiro" of "mayuri") waarbij het gehele dorp betrokken is. Momenteel zijn de rechten van de inheemse volken in Frans-Guyana relatief goed geregeld, hoewel de gebieden die als reserve indienne aangegeven zijn, toch steeds meer en meer door niet-inheemsen wordt bewoond. Stuurorganisaties van de indianen zijn F.O.A.G en E.P.O.A.C. De inheemse bevolking heeft zitting in de C.O.I.C.A (overkoepelend orgaan van amazone indianen).
Uit overlevering kan opgemaakt worden dat zowel de Spanjaarden als de Fransen zich in het verleden tegenover de inheemse bevolking aan zeer sadistische misdaden hebben schuldig gemaakt. Er zijn verhalen waarin wordt verteld dat indianen (mannen, vrouwen en kinderen) werden bijeengedreven in een grote hut, waarna deze in brand werd gestoken.
[bewerk] Bestuurlijke indeling
Frans-Guyana is verdeeld in twee arrondisssementen:
Frans-Guyana omvat 22 gemeenten.
[bewerk] Geografie
[bewerk] Steden
De hoofdstad van Frans-Guyana is Cayenne.
Enkele andere steden zijn:
 Zie ook:Gemeenten van Frans-Guyana |
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie French Guiana van Wikimedia Commons. |
|
|
 |
|---|---|
| {{{afb_links}}} | Landen in Zuid-Amerika | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Argentinië · Bolivia · Brazilië · Chili · Colombia · Ecuador · Guyana · Paraguay · Peru · Suriname · Uruguay · Venezuela Niet zelfstandig: Falklandeilanden · Frans-Guyana |
| Overzeese gebiedsdelen van Frankrijk |  |
|---|---|
|
Overzeese regio's / overzeese departementen: |
|
| Bronnen en referenties: |
