Israëlische Westoeverbarrière
Van Wikipedia
De Israëlische Westoeverbarrière of "Israëlische muur" is een in 2003 door Israël geplande en deels gebouwde constructie van wegen, hekken, prikkeldraad, muren, greppels, torens en poorten van circa 620 km, langs de groene lijn, in de Westelijke Jordaanoever en in een klein gedeelte door Israël.
De naam van de barrière is zelf onderwerp van discussie. Israël, internationale sympathisanten en andere voorstanders van de bouw van de barrière, gebruiken de naam afscheidingshek en veiligheidshek om de barrière aan te duiden. Palestijnen, internationale sympathisanten en andere tegenstanders van de bouw van de barrière, spreken van een "apartheidsmuur". In de media wordt ook de term Israëlische muur of afscheidingsmuur gebruikt.
Inhoud |
[bewerk] Aanleiding tot de bouw van de barrière
Israël stelt dat het hoofddoel van de barrière is om terroristen te kunnen weren uit Israëlische steden en dorpen, inclusief soms op de Westelijke Jordaanoever. Daarnaast stelt Israël dat een belangrijk bijdoel is de vermindering van diefstal van auto's, inboedels en agrarische infrastructuur en producten. Ook zou de betonnen muur en gedeeltes van de barrière bedoeld zijn om te voorkomen dat geschoten kan worden op Israëliërs.
Sinds het begin van de tweede intifada pleegden Palestijnen in hun verzet tegen de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever zelfmoordaanslagen op allerlei plekken in Israël, zoals discotheken, pizzeria's en bussen, waarbij burgers gedood werden. Vanaf 29 september 2000 (begin van de tweede Intifada) tot en met 30 juli 2005 kwamen 972 Israëliërs (waaronder 122 kinderen) om het leven. Aan Palestijnse zijde kwamen 3315 mensen om het leven (waaronder 661 kinderen). [1]
Een van de door de Israëlische regering voorgenomen maatregelen om Israëlische burgers te beschermen was de bouw van de Westoeverbarrière.
[bewerk] Oppositie tegen de barrière
Volgens de Palestijnse Autoriteit en andere tegenstanders is het doel om gebieden de-facto te annexeren die bij de Palestijnse Autoriteit horen. 30.500 Palestijnen leven op gebied in de Westelijke Jordaanoever, maar worden door de barrière afgesneden van de rest van de bevolking.
Veel Palestijnen zijn door de komst van de barrière afgesneden van hun landbouwgrond, familie of medische zorgen. Voor Palestijnse boeren zijn speciale toegangspoorten gemaakt waardoor ze naar hun landbouwgrond kunnen. Langs deze toegangspoorten worden tweemaal daags slechts gedurende een beperkte periode een door Israëlische militairen gecontroleerde doorgang toegelaten. 244.000 Palestijnen zijn ten minste aan drie kanten ingesloten door de barrière, hierdoor moeten mensen in sommige gevallen uren reizen voor een afstand die voor de komst van de barrière een paar minuten bedroeg. In medische noodgevallen kan die extra reistijd mensenlevens kosten.
Hoewel Israël beweert in principe vrije doorgang te verlenen aan Palestijnen, kan Israël besluiten om in speciale omstandigheden de poorten gesloten te houden. Ook kan zij aan bijvoorbeeld familieleden van veroordeelde of vermeende terroristen een vergunning voor doorgang weigeren of intrekken.
Bij voltooiing van de afscheiding zal het Palestijnse gebied in de Westelijke Jordaanoever (dat gemarkeerd wordt door de groene lijn) met 20 procent geslonken zijn en door Israël zijn geannexeerd. Daarnaast zal door de afscheiding de Westelijke Jordaanoever zijn opgedeeld in verschillende kleinere deelgebieden die geen contact meer met elkaar hebben. Dit brengt vergaande schade toe aan het Palestijnse economische verkeer.
[bewerk] De opbouw van de barrière
De precieze ligging van de barrière staat nog niet definitief vast. De barrière volgt op bepaalde plekken de groene lijn van het wapenstilstandsakkoord van 1949, maar op andere plekken dringt zij diep (tot 20 kilometer[2]) in de Palestijnse gebieden in om bijvoorbeeld joodse nederzettingen in te sluiten.
Langs het grootste gedeelte is de barrière een hek, voorzien van prikkeldraad, een greppel van vier meter diep en op regelmatige afstand een controlepost van het Israëlische leger. In steden als Jeruzalem en Qalqiliya is de barrière een zes à tien meter hoge muur, die net als de voormalige Berlijnse Muur soms wijken doorsnijdt. Van het in september 2005 voltooide gedeelte (213 kilometer) is het voornaamste verticale bouwwerk voor 7,7% muur en voor de rest hek.
Israëliers kunnen meestal zonder problemen een vergunning krijgen om de barrière te passeren, maar Palestijnen ondervinden hier vaak problemen mee. Sommigen wordt zonder opgave van reden een vergunning geweigerd, zodat het voor deze groepen moeilijk of onmogelijk wordt om bijvoorbeeld familie aan de andere zijde te zien.
De kosten van bouw wordt geraamd op 2 tot 2,8 miljard Amerikaanse dollar. Volgens critici maken deze kosten het niet aannemelijk dat Israël de op volgens hun ingenomen naadzone (seamzone) zal teruggeven.
Op 22 februari 2004 is Israël begonnen een gedeelte van acht kilometer van de barrière te verwijderen. De barrière wordt hierdoor niet onderbroken: inmiddels is een grotere omsluiting klaar. Ook heeft de Israëlische regering besloten geen noord-zuid barrière door de Jordaanvallei te bouwen.
In Israël is de geldigheid van een bepaald traject door het Israëlische hooggerechtshof onderzocht. Deze oordeelde op 29 juni 2004 dat een gedeelte van 30km ten noordwesten van Jeruzalem niet aangelegd mag worden. In september 2005 buigt het gerechthof zich over de theoretische kwestie van het bouwen van de muur in gebieden waarover Israël volgens eigen wetten niet soeverein is.
In Jeruzalem komt het grootste gedeelte van de Palestijnse bevolking ten westen van de barrière te wonen en een klein gedeelte aan de oostkant. Onroerendgoedprijzen in de wijken die ten oosten komen te liggen zijn sterk gedaald; inwoners verhuizen zowel naar overwegend Arabisch als joodse wijken. 216.000 Palestijnen in Oost-Jeruzalem zijn door de barrière afgesloten van de rest van de Palestijnse bevolking op de Westelijke Jordaanoever.
[bewerk] Internationale reacties op de bouw van de barrière
In oktober 2003 werd een ontwerp-resolutie van de Verenigde Naties Veiligheidsraad, die de bouw van de barrière illegaal zou verklaren waar deze afwijkt van de groene lijn, verworpen na een veto door de Verenigde Staten. Dezelfde resolutie werd in december 2003 aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties voorgelegd, die deze met overgrote meerderheid aannam (vier landen stemden tegen en twaalf onthielden zich van stemming). Deze laatste niet-bindende resolutie stelt dat Israël zou moeten stoppen met de bouw en dat zij de reeds gebouwde gedeeltes weer weghaalt. Hierna werd aan het Internationaal Gerechtshof een vrijblijvend advies-oordeel over de barrière gevraagd.
Van januari tot juli 2004 boog het Internationaal Gerechtshof in Den Haag zich over de legaliteit van de barrière. Israël betwistte de juridische geldigheid van de procedure en onthield zich van "verdediging". De meeste westerse landen, waaronder de Verenigde Staten en de Europese Unie, verleenden geen medewerking aan het hof. Zij waren en zijn van mening dat de kwestie politiek en niet juridisch moet worden opgelost. In haar advies-oordeel van 9 juli 2004 achtte het Hof de bouw van de barrière strijdig met internationaal recht. Israël en de Verenigde Staten verwierpen de uitspraak, maar de Europese Commissie vond dat de barrière gedeeltelijk afgebroken moet worden.
Op 20 juli 2004 nam de Algemene Vergadering opnieuw een resolutie aan die de barrière veroordeelt. 150 landen stemden voor de resolutie, 6 landen tegen en 10 landen onthielden zich van stemming. De 25 landen van de Europese Unie stemden nu gezamenlijk vóór de resolutie. Tegen stemden Israël, de Verenigde Staten, Australië, Micronesië, de Marshalleilanden en Palau. Ook deze resolutie is niet-bindend en Israël kondigde aan door te gaan met de bouw.
Ook het Rode Kruis heeft zich uitgesproken dat de bouw van deze barrière strijdig is met de Conventies van Genève.
Op 21 juni 2006 spoot artiest Roger Waters, die eerder Another brick in the wall schreef, op de muur: "Tear down the wall". [3]
[bewerk] Zie ook
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Israeli West Bank Barrier op Wikimedia Commons. |
[bewerk] Externe links
- The Electronic Intifada over de barrière (engels)
- facts about the wall (engels)
- Het Israëlische ministerie van defensie over de barrière (engels)
- Dossier bij de BBC (Engels)
- Nederlandse positie over de 'muur'
| Bronnen en referenties: |
