Andrzej Filipowicz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Andrzej Filipowicz

Państwo	Polska
Data urodzenia	13 maja 1938
Miejsce urodzenia	Warszawa
Tytuł szachowy (rok nadania)	mistrz międzynarodowy (1975)
Ranking (data)	2330 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	niesklasyfikowany

Andrzej Filipowicz (ur. 13 maja 1938 w Warszawie) - polski szachista, sędzia klasy międzynarodowej, dziennikarz i działacz szachowy, mistrz międzynarodowy od roku 1975.

W latach 1959 - 1980 osiemnastokrotnie wystąpił w finałach mistrzostw Polski mężczyzn, największy sukces odnosząc w roku 1971 w Poznaniu, gdzie wywalczył brązowy medal. Oprócz tego w latach 1960, 1966, 1967, 1970 oraz 1979 pięciokrotnie zajął IV miejsce. Czterokrotnie (w latach 1958 - 1963) reprezentował barwy Polski na akademickich drużynowych mistrzostwach świata oraz sześciokrotnie - na szachowych olimpiadach (w latach 1960-1972). Łącznie rozegrał 66 olimpijskich partii, w których zdobył 36½ pkt. W roku 1973 wystąpił również w narodowej drużynie na rozegranych w Bath drużynowych mistrzostwach Europy, na których polski zespół zajął IV miejsce (w turnieju tym zdobył 2 pkt w 6 partiach, grając na IV szachownicy).

W roku 1964 zwyciężył w rozegranym w Polanicy-Zdroju memoriale Akiby Rubinsteina, będąc do roku 2006 jednym z trzech polskich szachistów, którzy triumfowali w tym turnieju. Wielokrotnie startował w międzynarodowych turniejach, w roku 1973 podzielił III-IV miejsce w Polanicy-Zdroju, w 1977 był IV w Gausdal i Esbjergu, w 1979 triumfował w Bagneux, zaś w 1981 był II w Rzymie.

Od połowy lat siedemdziesiątych dał się poznać jako wybitny działacz szachowy. W tym okresie po raz pierwszy został wybrany do Zarządu Polskiego Związku Szachowego, w którego składzie - z nielicznymi przerwami - obecny jest do dnia dzisiejszego (aktualnie pełni funkcję wiceprezesa ds. kontaktów międzynarodowych i Public Relations). W roku 1993 otrzymał tytuł honorowego członka PZSzach. Od roku 1978 pełnił również wiele funkcji w strukturach Międzynarodowej Federacji Szachowej (FIDE), m.in. był przewodniczącym Komisji Klasyfikacyjnej FIDE, członkiem Centralnego Komitetu FIDE oraz Rady Wykonawczej FIDE, a także Prezydentem strefy wschodnioeuropejskiej. Obecnie zajmuje stanowisko przewodniczącego Komisji Technicznej FIDE. W roku 2006, jako trzeci Polak w historii (po Dawidzie Przepiórce i Mieczysławie Najdorfie), został uhonorowany tytułem członka honorowego FIDE.

W roku 1994 zakończył szachową karierę, poświęcając się pracy działacza, dziennikarza oraz sędziego szachowego (w roku 1984 otrzymał tytuł sędziego międzynarodowego). W swojej karierze szachowego arbitra osiągnął wybitne sukcesy, sędziował m.in. mecz o mistrzostwo świata organizacji Braingames pomiędzy Garrim Kasparowem a Władimirem Kramnikiem w roku 2000 w Londynie, turniej pretendentów do meczu z mistrzem świata Władimirem Kramnikiem (z udziałem wybitnych arcymistrzów, m.in. Pétera Lékó, Weselina Topałowa i Aleksieja Szirowa) w roku 2002 w Dortmundzie oraz rozegrane w roku 2006 w Rishon Le Zion II mistrzostwa świata w grze błyskawicznej. W roku 2006 został również nominowany do sędziowania meczów pretendentów do tytułu mistrza świata, które odbędą się w roku 2007 w Eliście.^[1]

W roku 1971 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Politechnice Warszawskiej. W latach 1986-1990 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika Szachy, w latach 1991-2002 Szachisty, a od roku 2003 - Magazynu Szachista.