Bitwa na polach Gladden

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bitwa na polach Gladden – fikcyjna bitwa ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Wspominają o niej bohaterowie Władcy pierścieni. Jej przebieg opisany został w z tekstów zawartych w Niedokończonych opowieściach oraz w Silmarillionie.

Bitwa ta jest jedną z batalii należących do historii Śródziemia, nie mających miejsca w czasie akcji Władcy pierścieni.

W angielskim oryginale – Battle of the Gladden Fields
Przekład Marii Skibniewskiej – Bitwa na polach Gladden
Przekład Jerzego Łozińskiego – Bitwa na Szafranowych Polach
Przekład Marii i Cezarego Frąców – Bitwa na polach Gladden

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

[edytuj] Bitwa - przebieg według książki

Bitwa na polach Gladden – bitwa stoczona 5 października 2 roku Trzeciej Ery^[1] pomiędzy Dúnedainami a orkami.

Isildur maszerował z Osgiliath wschodnim brzegiem Anduiny, chcąc dotrzeć przez Wysoką Przełęcz w Górach Mglistych do Arnoru. Miał do dyspozycji jako eskortę 200 zaprawionych w boju pieszych żołnierzy (w tym około 20 łuczników). U jego boku znajdowali się także trzej synowie – Elendur, Aratan i Ciryon. Oddział ten dysponował jeszcze 10 niewielkimi konikami, które niosły zaopatrzenie.

Pod koniec trzydziestego dnia podróży (5 października), gdy Isildur wraz ze swymi ludźmi mijał północny skraj pól Gladden, zaatakowali go nagle orkowie (w liczbie około 2000), którzy zasadzili się w Wielkim Zielonym Lesie.^[2] Isildur dręczony złymi przeczuciami, powierzył szczątki Narsila swemu giermkowi Ohtarowi. Nakazał mu, by wraz z dwoma ludźmi, uciekał i ocalił miecz za wszelką cenę. Udało się im umknąć nim orkowie rzucili się do walki wręcz. Tymczasem Dúnedainowie ustawieni w szyku obronnym (thangail) odparli pierwszy szturm nieprzyjaciół. Ci zaś ponieśli duże straty i cofnęli się w rozsypce. Isildur miał nadzieję, iż zaniechają dalszych ataków, nakazał więc wznowić marsz, zwłaszcza że zachodziło już słońce i zbliżała się noc. Jednak się pomylił – Dúnedainowie uszli tylko milę, gdy orkowie ponownie ruszyli do walki (ich zawziętość i nienawiść niewątpliwie wzmacniał wpływ Jedynego Pierścienia, który Isildur miał przy sobie). Udało im się całkowicie otoczyć oddział królewski. Po kilku chwilach rzucili się do zajadłego szturmu ze wszystkich stron. Dúnedainowie, mimo mężnej obrony, nie mieli już szans na ocalenie. W walce padł Ciryon, a śmiertelnie został raniony Aratan. Wówczas to Elendur nakłonił ojca, by ten włożył Pierścień na palec i uciekał.

Po zniknięciu Isildura opór jego żołnierzy nie trwał już długo – wszyscy zostali wycięci w pień. Ocalał tylko Estelmo, giermek Elendura, który legł ogłuszony pod zwałami zwłok. Odnaleźli go Leśni Ludzie, którzy zebrali się by zaatakować orków. Ci jednak dowiedziawszy się o tym, umknęli w bezładzie, ponieśli bowiem bardzo wielkie straty – zginęła ponad połowa z nich. Spóźniona odsiecz ocaliła jedynie ciała Dúnedainów przed zbezczeszczeniem.^[3]

Natomiast Isildurowi udało się dotrzeć do Anduiny, lecz gdy przepływał rzekę, Pierścień zsunął mu się z palca, a orkowie (którzy czuwali na drugim brzegu) zobaczyli go i zabili strzałami z łuku.

Bitwa na polach Gladden była straszliwą klęską, która bardzo osłabiła Arnor. Miała też wielki wpływ na dalsze dzieje Śródziemia, bowiem to w jej trakcie zaginął na ponad 2000 lat Jedyny Pierścień.

[edytuj] Bitwa - przebieg według filmu

W ekranizacji Władcy pierścieni (reżyseria Peter Jackson) bitwa ta została pokazana w filmie Władca pierścieni: Drużyna Pierścienia. Jej przebieg różni się dość znacznie od wersji przytoczonej w Niedokończonych opowieściach. Oto Isildur na czele konnego oddziału jedzie lasem, gdy nagle atakują go orkowie. Jeden z nich zrzuca go z konia (w wersji kinowej na tym zdarzeniu kończy się scena bitwy, później widzimy jedynie ciało Isildura przeszyte strzałami, które unosi się na wodzie; dłuższa pokazana jest w wersji reżyserskiej na DVD). Dochodzi do walki, w której orkowie szybko zdobywają przewagę i wybijają przeciwników. Isildur wkłada więc Pierścień na palec i niewidzialny biegnie do rzeki. Rzuca się w jej nurty, lecz klejnot zsuwa mu się z palca, a orkowie widząc rycerza, zabijają go strzałami z łuków.

[edytuj] Przypisy

↑ Wedle kalendarza stosowanego ówcześnie w Śródziemiu (tzw. Kalendarz Królów) były to dzień 5 Narquelië miesiąca (hobbici zwali go Winterfilith). Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu październikowi, bowiem ten kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Datę tą ustaliłem na podstawie Niedokończonych opowieści (tekst Klęska na polach Gladden), bowiem w Kronice Lat (Dodatku B do Władcy pierścieni) podany jest tylko rok tej batalii. Otóż Isildur wyruszył z Osgiliath dnia 5 miesiąca Yavannië (nazwa używana przez hobbitów Halimath, mniej więcej nasz wrzesień), a 30 dni później (5 Narquelië) został zaatakowany przez orków.
↑ Byli to orkowie z Barad-dûr i Gór Mglistych. Zostali wysłani przez Saurona, by utrudniać marsz na Mordor wojskom Ostatniego Sojuszu (3434 rok Drugiej Ery). Orkowie jednak nie odważyli się stawić czoła wielkim siłom elfów i ludzi. Uciekli do Wielkiego Zielonego Lasu, gdzie postanowili czekać na słabsze od nich oddziały przeciwników, bowiem nic nie wiedzieli o klęsce i pokonaniu Władcy Ciemności (3441 rok Drugiej Ery).
↑ W Silmarillionie podano zupełnie inny przebieg bitwy – Lecz w Górach Mglistych napadli na Isildura zaczajeni w zasadzce orkowie. Zaskoczyli jego obóz pomiędzy Zieloną Puszczą a Wielką Rzeką, nieopodal, Loeg Ningloron, Pól Gladden; gdyż Isildur nie zachował ostrożności i nie rozstawił wart, przeświadczony, że wszyscy jego nieprzyjaciele są już rozgromieni. (cytat w przekładzie Marii Skibniewskiej).