Bitwa o Rogaty Gród

Z Wikipedii

Bitwa o Helmowy Jar Wojna o Pierścień
Data	3 – 4 marca 3019 roku Trzeciej Ery
Miejsce	Helmowy Jar
Wynik	Zwycięstwo wojsk Rohanu
Terytorium	Rohan
Walczące strony Isengard Rohan Dowódcy Saruman Théoden, Éomer, Aragorn, Gandalf, Erkenbrand Siły 10 000 Uruków, orków i Dunlendingów 2 000 Rohirrimów uzupełnione przez posiłki o 1000 nowych Rohirrimów i huornów nad ranem Straty Wszyscy orkowie i Urukowie, większość Dunlendingów Dokładnie nieznane, lecz spore

Bitwa o Rogaty Gród (zwana też bitwą o Helmowy Jar) - fikcyjna bitwa, która odbyła się w stworzonym przez J. R. R. Tolkiena świecie Śródziemia.

Bitwa ta jest jedną z batalii mających miejsce w trakcie trwania akcji Władcy pierścieni. Jej przebieg opisano w jednym z rozdziałów Dwóch wież, drugiej części powieści.
Plan jej przebiegu przedstawiła na jednej z map Karen Wynn Fonstad w swoim Atlasie Śródziemia.

• W angielskim oryginale – Battle of the Hornburg
• Przekład Marii Skibniewskiej – Bitwa o Rogaty Gród
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Bitwa o Skałę Rogu
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Bitwa o Rogaty Kasztel

Spis treści 1 Bitwa – przebieg według powieści 2 Bitwa – przebieg według filmu 3 Przypisy 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Bitwa – przebieg według powieści

Bitwa o Rogaty Gród – bitwa stoczona 3 – 4 marca 3019 roku Trzeciej Ery^[1], pomiędzy wojskami Rohanu a armią Sarumana, podczas Wojny o Pierścień.

Oddział króla Théodena (około 1000 jeźdźców) śpieszył ku brodom na Isenie, by wesprzeć tamtejszych obrońców. Gdy jednak późnym popołudniem 3 marca dotarły do monarchy wieści o klęsce Rohirrimów w drugiej bitwie u brodów, postanowił on (zgodnie z radą Gandalfa) skierować się do Helmowego Jaru. W zapadających ciemnościach jego oddziałowi udało się tam dotrzeć. Po drodze dołączyło do niego kilka grup żołnierzy, wycofujących się z okolic brodów. W Rogatym Grodzie, twierdzy położonej u wylotu jaru, król zastał załogę liczącą około 1000 wojowników, w większości byli to jednak ludzie albo za starzy albo za młodzi.

W batalii brali udział Aragorn, Legolas i Gimli.

W obliczu nadciągającego wroga, Rohirrimowie przygotowali się do bitwy. Théoden, wraz z częścią swej gwardii i większością wojowników z Zachodniej Bruzdy, zajął pozycje w grodzie. Natomiast Éomer, Aragorn, Legolas i Gimli oraz żołnierze z Edoras, obsadzili mur zewnętrzny, broniący dostępu do jaru (tzw. Helmowych Wrót). Przerwę między wałami położonego dalej Helmowego Szańca, zajęła niezbyt liczna, konna straż tylna. W Błyszczących Pieczarach, leżących w głębi jaru, schroniło się wielu mieszkańców Zachodniej Bruzdy.

Przed północą nadeszła z Isengardu wielka armia czarodzieja Sarumana, złożona z około 10000 orków, Uruków i Dunlendingów. Łatwo zepchnęli oni straż tylnią Rohirrimów do grodu i sforsowali szaniec. Nadeszła burza – w świetle piorunów żołnierze Théodena zobaczyli całą przestrzeń między grodem a szańcem zalaną białym światłem, w którym kipiało i roiło się mrowie orków^[2].

Atak wroga skierował się głównie na zewnętrzny mur i na bramę twierdzy. Obrońcy odpowiedzieli gradem strzał – tylko na krótko powstrzymało to nieprzyjaciół, którzy po chwili ponowili szturm. Szczególnie trudna sytuacja była przy bramie, gdzie atakowali najroślejsi orkowie i Dunlendingowie. Ich dwa tarany omal nie zniszczyły drewnianych wrót do grodu, jednak Aragorn, Éomer i Gimli, wraz z garstką wojowników, wyszli przez boczną furtę i dokonali wypadu. Natarcie to zaskoczyło Isengardczyków, którzy po krótkiej walce uciekli. Na chwilę atak został wstrzymany, zaś obrońcy zdołali umocnić wrota barykadą.

Wkrótce żołdacy Sarumana ponownie ruszyli do szturmu. Liny opatrzone hakami zarzucali na parapet tak szybko, że obrońcy nie mogli nadążyć z odcinaniem ich, setki wysokich drabin przystawiano jednocześnie do muru^[2]. Wzdłuż całej linii murów trwała zażarta walka. W pewnym momencie orkowie przekradli się do jaru przez przepust w murze, którym płynął Helmowy Potok. Zostali jednak dostrzeżeni i wybici, zaś Rohirrimowie pod kierunkiem Gimlego, zablokowali przepust kamieniami. Żołdacy Sarumana zaprzestali ataku, a obrońcy mieli chwilę wytchnienia. Jednak z ich nieuwagi skorzystali Isengardczycy – wysadzili ogniami Orthanku przepust i przez wyłom dostali się do jaru. Jednocześnie podczas nowego szturmu orkowie wdarli się na zewnętrzny mur i zepchnęli z niego Rohirrimów. Część z nich, wraz z Aragornem i Legolasem, przebiła się do grodu. Reszta zaś wycofała się do jaskiń. wśród nich byli Éomer i Gimli. Przez cała resztę nocy żołdacy Sarumana zaciekle atakowali gród, lecz nie zdołali go zdobyć.

Dopiero o świcie 4 marca, udało im się wysadzić bramę. Wtedy jednak król Théoden, wraz z Aragornem, ruszył do ataku na czele swych jeźdźców monarcha postanowił bowiem wyjść na spotkanie śmierci, gotowy zginąć w walce. Szarża ta była bardzo gwałtowna i kompletnie zaskoczyła nieprzyjaciela. Wśród dźwięków grających rogów Théoden zepchnął Isengardczyków poza szaniec, a w tym samym czasie również ludzie z jaskiń, ruszyli do ataku. Wyparte spod twierdzy, choć nadal liczne, wojska Sarumana znalazły się pomiędzy Rohirrimami a „lasem” wielu setek huornów, którzy przymaszerowali ze zdobytego Isengardu. Wkrótce na zachodnim skraju wzgórz (na wjeździe do jaru), pojawił się Gandalf i przybyły wraz z nim oddział Erkenbranda z Zachodniej Bruzdy (1000 ludzi). Gdy ruszyli oni do ataku, podobnie jak jeźdźcy Théodena, kompletnie zdezorientowani żołdacy Sarumana, nie stawili oporu. Dunlendingowie poddali się, a orkowie bezładnie uciekli do „lasu”. Z jękiem wpadli w cień drzew. Ani jeden stamtąd nie wyszedł^[2].

Była to jedna z największych bitew Wojny o Pierścień. Ostatecznie zakończyła się wielkim zwycięstwem wojsk króla Théodena. Niewątpliwie przesądziło o tym pojawienia się huornów. Niebezpieczeństwo dla Rohanu ze strony Sarumana zostało zażegnane. Dzięki temu Rohirrimowie mogli ruszyć na pomoc Gondorowi.

[edytuj] Bitwa – przebieg według filmu

Jest to jedna z najbardziej widowiskowych scen w filmie Dwie wieże, jednak przebieg filmowej batalii został znacznie zmieniony i uproszczony względem pierwowzoru.

Wedle filmu król Theoden wycofał się z mieszkańcami stolicy i wojskiem Rohanu z Edoras do Rogatego Grodu. Od Rogatego Grodu do ścian górskich ciągnął się tam potężny mur, na którym ustawiło się wojsko. Kto był zdolny do walki, dostawał broń. Ostatecznie około 300 żołnierzy walczyło przeciwko tysiącom Uruk-hai.

Inną z najważniejszych zmian jest wprowadzenie oddziału elfów z Lórien pod wodzą Haldira, który walczył po stronie Rohirrimów . Przebieg batalii również został zmieniony i zdecydowanie bardziej dramatyczny. Ponadto orkowie używają kusz i balist, o których nie ma słowa w powieści.

W filmie orkom udaje się wedrzeć do grodu i zepchnąć obrońców do swego rodzaju „dworu” za murami. Dlatego tego też król Théoden i Aragorn rozpoczynają szarżę w jego wnętrzu. Inną zmianą jest brak Éomera w twierdzy podczas oblężenia. Przybywa on dopiero na sam koniec bitwy z Gandalfem i odsieczą (w książce wraz Czarodziejem przybył Erkenbrand). W wersji kinowej filmu nie można zobaczyć „lasu” huornów, którzy przyczyniają się do zwycięstwa. Ten epizod został uwzględniony w wersji reżyserskiej (rozszerzonej) Dwóch wież, wydanej na DVD.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dni 3 i 4 miesiąca Rethe roku 1419. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu marcowi, bowiem hobbicki kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
   Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Súlimë.
2. ↑ ^{2,0 2,1 2,2} Cytat z Dwóch wież (księga 3, rozdział 7 Helmowy Jar) w przekładzie Marii Skibniewskiej.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Bitwa o Rogaty Gród (Alan Lee)
• [1], [2] - zdjęcia scen z filmowej batalii