Hiob

Z Wikipedii

Hiob lub Job (hebr. אִיּוֹב) – postać biblijna, mieszkaniec Us (obecnie Arabia Saudyjska), bohater starotestamentowej Księgi Hioba powstałej ok. V wiek p.n.e.

Życie Hioba stało się przedmiotem zakładu między Bogiem a Szatanem. W wyniku tego zakładu Hiob został pozbawiony majątku i rodziny oraz dotknięty trądem, co miało wystawić jego wiarę na próbę. Mimo dotykających go nieszczęść i wątpliwości Hiob pozostał wierny Bogu, który nagrodził go za to przywróceniem i pomnożeniem zdrowia, mienia i dzieci.

Od jego imienia powstał w języku polskim związek frazeologiczny hiobowa wieść – zła, tragiczna wiadomość.

Hiobowy problem dotkniętego niesczęściem i zmagającego się z losem człowieka stał się motywem wielu utworów muzycznych, literackich i filozoficznych.

W Koranie Hiob występuje pod imieniem Ayub i jest jednym z proroków.

Spis treści 1 Motyw Hioba w sztuce i filozofii: 1.1 Renesans 1.2 Romantyzm 1.3 Współczesność 2 Zobacz też: 3 Linki zewnętrzne: 4 Przypisy

[edytuj] Motyw Hioba w sztuce i filozofii:

[edytuj] Renesans

• XVII tren Jana Kochanowskiego zawiera alegorię historii o Hiobie.

[edytuj] Romantyzm

• nawiązanie do postaci Hioba można odnaleźć w poemacie "Ojciec zadżumionych" Juliusza Słowackiego.

[edytuj] Współczesność

• Karol Wojtyła – dramat Hiob z 1940 roku.
• Jerzy Prokopiuk – Bóg, Szatan, Hiob, 1999.
• Jacek Kaczmarski – wiersz Hiob ^[1] z 1979 r. i Dzieci Hioba ^[2] z 1981.
• Anna Kamieńska – tomik wierszy Drugie szczęście Hioba z 1974 roku.

[edytuj] Zobacz też:

• Księga Hioba

[edytuj] Linki zewnętrzne:

• Albrecht Dürer - Hiob z żoną, ok. 1504
• Gaspare Traversi - Hiob

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Jacek Kaczmarski, Hiob, [w:] Ale źródło wciąż bije, Warszawa 2002, s. 69, (nagranie na płycie Raj)
2. ↑ Jacek Kaczmarski, Dzieci Hioba, [w:] Ale źródło wciąż bije, Warszawa 2002, s. 236, (nagranie na płycie Dzieci Hioba)

	ojciec: ?	Postać biblijna Występuje w księgach: Hi	synowie: ?