Izmael
Z Wikipedii
Izmael (hebr.: יִשְׁמָעֵאל, arab.: إسماعيل), najstarszy syn proroka Abrahama i niewolnicy jego żony Sary - Egipcjanki Hagar.
Występuje w Księdze Rodzaju Starego Testamentu. W Koranie jest przedstawiony jako jeden z proroków islamu i praojciec wszystkich Arabów.
W momencie narodzenia Izmaela Abraham miał 86 lat. Gdy Sara urodziła jego syna Izaaka, Abraham wygnał Izmaela wraz z jego matką Hagar na pustynię. Izmael dożył 137 lat, i zgodnie z obietnicą był ojcem 12 synów, którzy dali początek Arabom. Oto pobłogosławię mu, żeby był płodny, i dam mu niezmiernie liczne potomstwo; on będzie ojcem dwunastu książąt, narodem wielkim go uczynię[1].
[edytuj] Przypisy
ojciec: Abraham |
Postać biblijna Występuje w księgach: Rdz |
synowie: Nebaioth, Kedar, Adbeel, Mibsam, Mishma, Dumah, Massa, Hadad, Tema, Jetur, Naphish, Kedemah |
|