Ingrid Bergman

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bergman w wieku 14 lat

Ingrid Bergman (ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – aktorka szwedzka, zarówno filmowa jak i teatralna.

[edytuj] Biografia

Zamarzyła o aktorstwie po tym, jak wzięła udział w filmie Landskamp jako statystka. Jej rodzice umarli, kiedy była dzieckiem, więc opiekował się nią dziadek. Ingrid została uczennicą prestiżowej szkoły Swedish Royal Theatre, ale stwierdziła, że teatr jej nie pociąga.

W 1935 pojawiła się w pierwszej roli, w której miała kwestie. W 1936 wcieliła się w Anitę Hoffman w filmie Intermezzo. Szczęśliwie dla niej, wielki producent David O. Selznick, autor sukcesów wielu hollywoodzkich gwiazd, obejrzał film i postanowił zrealizować jego amerykańską wersję z panną Bergman w roli głównej. W 1939 doszło do produkcji Intermezzo w Hollywood. Potem aktorka pojechała do Szwecji, gdzie zagrała w dwóch filmach i wróciła do USA, by pojawić się w trzech dobrze odebranych obrazach. W 1941 otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej u boku Humphreya Bogarta w filmie Casablanca.

W 1943 pojawiła się w głównej roli w filmie Komu bije dzwon na podstawie powieści Hemingwaya. Otrzymała za nią pierwszą nominację do Oscara. Rok później wcieliła się w Paulę Alquist w Gaslight i za tę kreację otrzymała nagrodę Akademii Filmowej. Trzecią nominację przyniosła jej rola siostry Benedyktyny w The Bells of St. Mary's. Rola Joanny D'Arc zaowocowała nominacją numer 4.

Tymczasem w 1949 roku Ingrid kręciła film Stromboli we Włoszech, zakochała się w jego reżyserze, Roberto Rossellinim i porzuciła dla niego męża i małą córeczkę Pię. Za ten występek spotkała się z ogromną krytyką opinii publicznej. Ingrid nosiła dziecko Rosselliniego i, by je w spokoju urodzić, pozostała we Włoszech. Tam na świat przyszedł ich syn. W niedługim odstępie czasu Bergman urodziła Rosselliniemu bliźniaczki, w tym Isabellę Rossellini, bardzo cenioną i popularną dziś aktorkę. W 1950 poślubiła Roberta, ale po 7 latach rozwiedli się. We Włoszech nakręciła kilka filmów, a do Hollywood wróciła obrazem Anastacia (1956), za rolę w którym uhonorowano ją jej drugim Oscarem. W 1974 zagrała w Morderstwie w Orient Expressie, co z kolei zaowocowało 3 statuetką w jej karierze. Ostatnią nominację przyniósł jej film Höstsonaten (1978). Uważała, że była to jej najlepsza rola.

Jej ostatnim triumfem był serial Kobieta o imieniu Golda z 1982, w którym za rolę Goldy Meir przyznano jej nagrodę Emmy. Jednak Ingrid tego nie doczekała. Zmarła w 67. rocznicę urodzin na raka piersi.

Często grywała kobiety silne, o ciekawej osobowości. Trzykrotnie była laureatką Oskara: w 1945 za rolę w filmie Gaslight, 1957 w Anastasii i w 1975 za Morderstwo w Orient Ekspressie.

Jej inne filmy to:

Intermezzo (1939)
Casablanca (1942) .

[edytuj] Ciekawostki

Wyszła za mąż za włoskiego reżysera Roberto Rosselliniego (1949-57).
Urodziła troje dzieci, jedno z nich to aktorka Isabella Rossellini.
Jest jedną z aktorów, którzy przyczynili się do upadku tzw. systemu kontraktowego.
Na jej pogrzebie zagrano piosenkę z filmu "Casablanca" pt. "As time goes by".
Odrzuciła rolę u boku Charltona Hestona w filmie Planeta Małp (1968).
Pieśniarz folkowy Woody Guthrie napisał o niej piosenkę zatytułowaną jej imieniem i nazwiskiem.
Rolę Joanny d'Arc grała trzykrotnie.
Amerykański Instytut Filmowy sklasyfikował ją jako 4 najlepszą aktorkę w dziejach kina.
W czasie kręcenia Casablanki żona Humphreya Bogarta oskarżyła Ingrid o romans z jej mężem.
Sergio Scaglietti zaprojektował najpiękniejsze modele samochodów Ferrari z lat '50 i '60 z myślą o aktorce.
Aby zagrać swoją uhonorowaną Emmy rolę Goldy podróżowała po Izraelu i pytała o nią ludzi, którzy ją znali.
Jej prochy rozsypano nad szwedzkim wybrzeżem.
Jej autobiografia My story stała się bestsellerem.
Na planie filmu Casablanca Humphrey Bogart i Claude Rains musieli nosić specjalne koturny, by wyglądać na wyższych od mierzącej 178 cm aktorki.
Jej romans z fotografem wojennym Robertem Capa był podstawą dla scenariusza filmu Okno na podwórze.
Po raz pierwszy przyjechała do pracy na rowerze i w okularach słonecznych.
Ingrid Bergman ma swoją gwiazdę na hollywoodzkim Walk Of Fame przy 6759 Hollywood Blvd.
Miała kłopoty zdrowotne w czasie kręcenia filmu Saratoga Trunk.
Od jej imienia nazwano różę.
Mimo że jej rola Ilsy w Casablance przeszła do historii kina, nie otrzymała za nią nawet nominacji do Oscara.
Jest byłą teściową Martina Scorsese.
Pewnego razu przedsiębiorca Howard Hughes wykupił wszystkie możliwe miejsca na samolot z Nowego Jorku do Los Angeles, aby mieć pewność, że aktorka poleci z nim jego prywatnym samolotem.
Początkowo w filmie Dr. Jekyll i Mr. Hyde to Lana Turner miała grać Ivy, a postać Beatrix była przeznaczona dla Ingrid. Bergman poprosiła producentów o zamianę ról, ponieważ uważała, że rola Ivy jest większym aktorskim wyzwaniem.
Otrzymała rekordową wówczas sumę 129 tysięcy dolarów za rolę Joan of Lorraine.