Język sardyński
Z Wikipedii
Sardu | |
Obszar | Włochy -> Sardynia |
Liczba mówiących | ok. 1,5 miliona |
Ranking | ? |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki romańskie **Języki południoworomańskie ***Język sardyński |
Pismo | łaciński |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Sardynia |
Regulowany przez | ? |
Kody języka | |
ISO 639-1 | sc |
ISO 639-2 | srd |
SIL | SRO, SDN, SRD, SDC |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Język sardyński (limba sarda, sardu) to język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii - włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).
We Włoszech uznawany jest za dialekt języka włoskiego, jednak większość językoznawców spoza tego kraju, uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (właściwie w jego dialektach, gdyż nie ma on jednej formy literackiej) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z łaciny, greki, języka arabskiego, hiszpańskiego, katalońskiego oraz włoskiego.
Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:
- gallurski (północnowschodniosardyński),
- kampidański (południowosardyński),
- logudorski (środkowosardyński) (razem z dialektem nuorskim),
- sassarski (północnozachodniosardyński).
Zobacz też: Wikipedia w języku sardyńskim
Języki romańskie |
wschodnioromańskie: arumuński | istrorumuński | meglenorumuński | rumuński |