Sardynia

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy wyspy na Morzu Śródziemnym. Zobacz też: Królestwo Sardynii.

Sardynia

Flaga regionu
Podstawowe dane:
Stolica:	Cagliari
Powierzchnia:	24 090 km²
Ludność:	1 655 677
Gęstość zalud.:	69 os./km²
Dane administracyjne:
Prowincje:	8 Cagliari Nuoro Oristano Sassari Carbonia-Iglesias Medio Campidano Olbia-Tempio Ogliastra
Gminy:	377

Położenie regionu

godło Sardynii

Sardynia z satelity

Sardynia (wł. Sardegna) – to skalista wyspa na Morzu Śródziemnym. Wraz z pobliskimi wyspami tworzy region administracyjny we Włoszech.

Na Sardynii warte zobaczenia są nuragi, megalityczne warowne wieże obserwacyjne, które pochodzą z połowy II tysiąclecia p.n.e. Na wyspie znajduje się ich około 7000. Budowane były bez użycia zaprawy z ociosanych kamieni.

[edytuj] Informacje ogólne

stolica: Cagliari
powierzchnia: 24 800 km² (region 24 100 km²)
liczba mieszkańców: 1 655 677 (2006)
gęstość zaludnienia: 66 os./km²
używane języki: sardyński i włoski
prezydent: Renato Soru
ważniejsze miasta: Sassari, Nuoro, Oristano, Alghero, Olbia
główne porty: Cagliari, Porto Foxi, Porto Torres
najwyższy szczyt: La Marmora (1834 m n.p.m.)
najważniejszy masyw górski: Gennargentu
rzeki: Tirso, Mannu, Flumendossa
najważniejsze jeziora: Coghinas, Omodeo

Przeważającą część wyspy zajmują góry i płaskowyże. Roślinność to głównie makia, wiecznie zielone zarośla. Klimat podzwrotnikowy śródziemnomorski; zimą łagodny i deszczowy, latem gorący i suchy.

[edytuj] Historia

Do 238 p.n.e. Sardynią władali Kartagińczycy. Pozostało tu więcej świadectw ich kultury niż w ojczyźnie – dzisiejszej Tunezji. W mieście Nuoro można oglądać świątynie boga Baala, cmentarze i domy mieszkalne tego starożytnego ludu, który został wyparty z Sardynii przez Rzymian.

Przez długi czas uczeni niewiele wiedzieli o kulturze nurageńskiej, pierwotnej cywilizacji sardyńskiej.

Stosunkowo spokojnie toczyło się na Sardynii życie za panowania Kartagińczyków, przybyłych z północnej Afryki – interesował ich przede wszystkim handel. W okresie panowania Rzymian, którzy przybyli tu w 238 p.n.e., miały miejsce ciągłe walki. Sardyńczycy dla obrony przed najeźdźcami wybudowali wokół nabrzeżnych miast pas fortyfikacji, zwany "terra barbagia". jeszcze gorsze czasy nastały dla Sardynii w roku 465 n.e., gdy pojawili się Wandalowie. W następnych stuleciach toczyły się walki z Bizantyjczykami i Saracenami, a potem nastali Genueńczycy i władcy z Pizy.

Dopiero w roku 1718 Sardynia dostała się pod panowanie dynastii sabaudzkiej, późniejszych królów Italii, stając się tym samym częścią Włoch.

[edytuj] Gospodarka

Na Sardynii eksploatuje się bogate złoża rud cynku, ołowiu, żelaza, miedzi, antymonu, srebra i boksytów. Znajdują się tu wielkie saliny morskie i kamieniołomy alabastru. Występuje przemysł hutniczy (hutnictwo cynku i ołowiu), stoczniowy, chemiczny, metalowy, cementowy, włókienniczy, spożywczy. Jest też rafineria ropy naftowej.

Występuje uprawa zbóż, roślin strączkowych, buraków cukrowych, warzyw, winorośli, oliwek, migdałów, drzew cytrusowych, tytoniu, oraz hodowla kóz i owiec, rybołówstwo, połów ostryg i skorupiaków.

Rozwinięta turystyka.