Lajos Portisch

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Lajos Portisch
Lajos Portisch, 2005
Państwo	Węgry
Data urodzenia	4 kwietnia 1937
Miejsce urodzenia	Zalaegerszeg
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1961)
Ranking (data)	2512 (01.04.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	18 (616)

Lajos Portisch (ur. 4 kwietnia 1937 w Zalaegerszeg) - arcymistrz, jeden z najwybitniejszych węgierskich szachistów.

W 1956 roku, w wieku dziewiętnastu lat, zadebiutował w reprezentacji Węgier na olimpiadzie szachowej w Moskwie. Był to debiut bardzo udany, Portisch wygrał cztery i zremisował cztery partie, nie ponosząc porażki, a jego drużyna zdobyła brązowe medale. W ciągu kilku lat awansował w szachowej hierarchii, w 1958 roku zwyciężył w mistrzostwach Węgier, w 1961 roku Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. Na początku lat sześćdziesiątych był już liderem węgierskich szachów i pozostał nim przez następne trzydzieści lat. W tym okresie należał do grona najwybitniejszych szachistów świata spoza koalicji radzieckich arcymistrzów. Wziął udział w rekordowej liczbie turniejów międzystrefowych, począwszy od 1962 roku uczestniczył we wszystkich turniejach międzystrefowych w kolejnych dwunastu cyklach rozgrywek o mistrzostwo świata. Do turniejów pretendentów awansował sześciokrotnie, lecz nigdy nie udało mu się dotrzeć do meczu finałowego. W 1965 roku w ćwierćfinałowym meczu pretendentów przegrał z Michaiłem Talem 2½ - 5½. W 1968 roku uległ 4½ - 5½ Bentowi Larsenowi, w 1974 roku przegrał 6-7 ćwierćfinałowy mecz z Tigranem Petrosjanem. W 1977 roku po zwycięstwie nad Bentem Larsenem 6½ - 3½ awansował do półfinału, w którym został pokonany przez Borysa Spasskiego 8½ - 6½. W następnym cyklu rozgrywek w pierwszej rundzie zremisował 7 - 7 ze Spasskim i awansował do półfinału ze względu na większą liczbę partii wygranych czarnymi. W półfinale uległ Robertowi Hübnerowi 4½ - 6½. W 1988 roku przegrał mecz ćwierćfinałowy Janem Timmanem 2½ - 3½.

Portisch jest również posiadaczem innego rekordu. W latach 1956 - 2000 uczestniczył w dwudziestu szachowych olimpiadach, rozegrał 260 partii ze znakomitym bilansem +121 =111 -28 (66,7%), zdobył sześć medali w drużynie i pięć indywidualnie. Był współtwórcą największego powojennego sukcesu węgierskiej drużyny, która w 1978 w Buenos Aires wyprzedziła reprezentację ZSRR i zdobyła złote medale. Po raz ostatni wystąpił na olimpiadzie w Stambule, w 2000 roku, w wieku sześćdziesięciu trzech lat. Osiągnął podobny wynik (+4 =4 -1) jak podczas swego debiutu^[1].

Portisch brał udział w ogromnej liczbie turniejów międzynarodowych. Do największych jego sukcesów należą turniejowe zwycięstwa: w Skopje (w 1968 roku, przed Jefimem Gellerem i Lwem Poługajewskim), Hastings (1971), Wijk aan Zee (1972, przed Wasilijem Smysłowem), Las Palmas (1972), San Antonio (1972, wspólnie z Anatolijem Karpowem i Tigranem Petrosjanem), Wijk aan Zee (1975) i Tilburgu (1978).

Lajos Portisch jest znany z dojrzałego, pozycyjnego stylu gry, dzięki któremu nazywano go węgierskim Botwinnikiem. Uczestniczy w turniejach do dzisiaj, w 2005 roku brał udział w VI Mistrzostwach Europy w Szachach, rozegranych w Zegrzu.