Opus Dei
Z Wikipedii
Opus Dei (łac. Dzieło Boże; pełna nazwa: Prałatura Świętego Krzyża i Opus Dei) - prałatura personalna Kościoła katolickiego. Powstała w Madrycie, 2 października 1928 (za pontyfikatu papieża Piusa XI), z inicjatywy św. Josemarii Escrivá de Balaguera. Jest obecne w 61 krajach. Według danych podawanych przez Opus Dei, w 2005 należało do niego 85 tysięcy osób. W Polsce jest około 400 członków Prałatury Opus Dei.
Spis treści |
[edytuj] Cele i działania
Opus Dei jest to hierarchiczna instytucja Kościoła katolickiego, której celem jest realizacja jego ewangelizacyjnej misji oraz rozpowszechnianie świadomości powszechnego powołania do świętości i uświęcającej wartości codziennej pracy, tj. dobrego wypełniania obowiązków zawodowych i rodzinnych.
Św. Josemaría tak mówił o misji Opus Dei:
- "Większość chrześcijan otrzymuje od Boga misję uświęcania świata od środka, przebywając pośród struktur doczesnych, Opus Dei poświęca się temu, by pozwolić im odkryć ową boską misję, ukazując im że powołanie ludzkie — powołanie zawodowe, rodzinne i społeczne — nie przeciwstawia się powołaniu nadprzyrodzonemu — wprost przeciwnie: tworzy jego nierozłączną część składową. Jedyną i wyłączną misją Opus Dei jest rozpowszechnianie tego przesłania — które jest przesłaniem ewangelicznym — wśród wszystkich osób, które żyją i pracują w świecie, w każdym środowisku i zawodzie. Tym zatem, którzy rozumieją ten ideał świętości, Dzieło udostępnia środki duchowe, również formację doktrynalną, ascetyczną i apostolską niezbędną do tego, by go wprowadzić w życie." [1]
Główną misją Dzieła "jest chrześcijańskie kształtowanie jego członków, jak również innych osób, które pragną taką formację otrzymać." [3] Escrivá streszczał także misję Opus Dei jako "wielką katechezę." [4]
[edytuj] Założenia Opus Dei
- propagowanie idei odnowy religijnej
- animowanie życia modlitewnego ludzi świeckich
- rozszerzanie wśród świeckich wiedzy teologicznej
- propagowanie pracy i apostolstwa jako drogi do świętości
Do założeń Opus Dei należy także wierność papieżowi. Członkowie Opus Dei, w większości (98%) osoby świeckie, realizując swoje zawodowe i rodzinne obowiązki działają na własną odpowiedzialność z zachowaniem autonomii przynależnej laikatowi. Dotyczy to także wyborów w sferze politycznej, społecznej i gospodarczej. Opus Dei zajmuje się wyłącznie ich formacją doktrynalną i ascetyczną. Opus Dei nie tworzy, ani nie kieruje świecką działalnością jej członków - inspiruje jedynie rozwój ich życia religijnego.
[edytuj] Historia
Opus Dei powstało 2 października 1928. Tego dnia Josemaría Escrivá zobaczył - określenia tego używał zawsze, gdy mówił o początku Opus Dei - misję, którą miał wypełniać przez całe swoje życie. Początkowo organizacja działała w Hiszpanii jako pobożne stowarzyszenie erygowane przez biskupa Madrytu. Od 16 czerwca 1950 uzyskało akceptację Stolicy Apostolskiej (Pius XII) wraz z powstałym w 1943 Stowarzyszeniem Kapłańskim Świętego Krzyża, związanym z Opus Dei. Jan Paweł II w 1982 zmienił status Opus Dei z instytutu świeckich na prałaturę personalną.
Papież Jan Paweł: "Instytucja ta od swoich początków usilnie stara się o to, aby nie tylko jasno określić powołanie świeckich w Kościele i w społeczności ludzkiej, lecz również zrealizować je w praktyce oraz, żeby urzeczywistniać naukę o powszechnym powołaniu do świętości i szerzyć uświęcenie pracy i, poprzez pracę zawodową, w każdym środowisku społecznym." [1]
[edytuj] Krótkie kalendarium
- 1928: 2 października. Powstanie Opus Dei
- 1930: 14 lutego. Włączenie kobiet do Opus Dei
- 1939: Ukazuje się pierwsze wydanie Drogi
- 1941: 19 marca. Opus Dei dostaje aprobatę biskupa Madrytu jako "pobożne stowarzyszenie"
- 1943: 14 lutego. Powstaje Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża
- 1946: Josemaría Escrivá z kilkoma współpracownikami przenosi się do Rzymu. Początek pracy apostolskiej w Portugalii i Anglii.
- 1950: 16 czerwca. Opus Dei otrzymuje aprobatę papieża Piusa XII
- 1962: Rozpoczyna się Sobór Watykański II, który głosi "uniwersalne powołanie do świętości"
- 1975: 26 czerwca. Śmierć Josemaríi Escriva - Álvaro del Portillo zostaje wybrany na jego następcę
- 1982: 28 listopada. Jan Paweł II eryguje Opus Dei jako prałaturę personalną w Konstytucji Ut sit. Mianuje w niej księdza prałata Álvaro del Portillo prałatem Opus Dei
- 1986: Ukazuje się Bruzda - wydane pośmiertnie dzieło Josemaríi
- 1987: Ukazuje się Kużnia, zamykająca trylogię rozpoczętą przez Drogę
- 1992: 17 maja. Beatyfikacja Josemaríi Escrivá
- 2002: 6 października. Kanonizacja Josemaríi Escrivá. Jan Paweł II ogłasza św. Josemaríę jako "świętego życia codziennego"
[edytuj] Prałaci Opus Dei
- św. Josemaria Escrivá de Balaguer (1928-1975)
- sługa Boży bp Álvaro del Portillo (1975-1994)
- bp Javier Echevarría Rodríguez (od 1994).
[edytuj] Jan Paweł II i Opus Dei
28 listopada 1982 r. Jan Paweł II erygował Opus Dei jako prałaturę personalną w Konstytucji Ut sit. Mianował w niej księdza prałata Álvaro del Portillo prałatem Opus Dei. 17 maja 1992 r. beatyfikował, a 6 października 2002 r. kanonizował ks. Josemaríę Escrivá.
Jan Paweł II mianował kilku członków Opus Dei na wysokie stanowiska, np. mgr Julián Herranz został przewodniczącym Rady Kurii Rzymskiej, mgr Juan Luis Cipriani Thorne, arcybiskup Limy, został kardynałem. Członkiem Opus Dei jest były rzecznik prasowy Stolicy Apostolskiej Joaquín Navarro-Valls.
Liczba członków Opus Dei w Kurii Rzymskiej za czasów pontyfikatu Jana Pawła II wynosiła 20 na jej 2659 pracowników (0,7 proc.) (dane z grudnia 2004 r.)[5].
Jedna z wypowiedzi Jana Pawła II o Opus Dei: "Kościół z wielką nadzieją kieruje swoją macierzyńską troskę i myśl na Opus Dei (Dzieło Boże), które, pod wpływem natchnienia Bożego, założył w Madrycie w dniu 2 października 1928 roku Sługa Boży Josemaría Escrivá de Balaguer, aby się stało mocnym i skutecznym narzędziem zbawczego posłannictwa Kościoła dla życia świata". (28 listopada 1982, Rzym)[6]
[edytuj] Członkowie Opus Dei
Członkowie Opus Dei dzielą się na numerariuszy, supernumerariuszy i przyłączonych. Numerariusze i przyłączeni (odp. także numerarie i przyłączone) żyją w celibacie (w tym także kapłani). Supernumerariusze i supernumerarie (ok. 70% członków) mogą założyć rodzinę. Wszyscy członkowie Opus Dei, z wyjątkiem ok. 2% księży, są świeckimi[7].
Św. Josemaria kładł duży nacisk na modlitwę i umartwienie, mające pomóc w drodze do świętości przez pracę zawodową i wypełnianie codziennych obowiązków. Najważniejszym z założeń Opus Dei jest świadomość tego, że pierwotnym powołaniem każdego człowieka, który przychodzi na świat, jest powołanie do świętości a w momencie Chrztu świętego Bóg nakłada na nas przywilej i obowiązek dążenia do świętości. Ci z katolików, którzy przyjęli to wyzwanie zostają wypełniającymi Dzieło Boże, starając się tym samym być godnymi Jego ojcostwa a Dzieło czyli człowiek, które swoim życiem dąży do uświęcenia za sprawą łaski Bożej daje jednocześnie wyraz największej miłości i wdzięczności za darowane życie i możliwość przebywania z Nim.
Niektórzy członkowie Opus Dei zmarli w opinii świętości, których procesy kanonizacyjne zostały otwarte (tzw. Słudzy Boży):
- Izydor Zorzano
- Montserrat Grases
- bp Alvaro del Portillo
- Guadalupe Ortiz de Landazuri
- Toni Zweifel
[edytuj] Przynależność
Aby dołączyć do Opus Dei, zawierając "umowę", wystarczy być pełnoletnim. Należy w tym celu napisać list do prałata lub wikariusza Opus Dei. Po upływie odpowiednio długiego okresu - w którym kandydat lepiej poznaje Dzieło i życie w jego duchu, a Opus Dei roztacza nad nim opiekę duszpasterską - dochodzi do zawarcia ustnej "umowy". Czas jej obowiązywania wynosi zazwyczaj rok. Po roku następuje potwierdzenie lub odwołanie powziętej decyzji. Po minimum pięciu latach, za obopólną zgodą, można zawrzeć "umowę", która obowiązuje do końca życia. W zawieranej "umowie" Opus Dei zobowiązuje się do dostarczania stałej formacji doktrynalno-religijnej, duchowej, ascetycznej i apostolskiej, oraz opieki duszpasterskiej ze strony kapłanów Prałatury. Osoba wstępująca do Opus Dei postanawia dążyć do świętości i prowadzić apostolstwo wg ducha i zwyczaju Opus Dei, podejmuje konkretne zobowiązania ascetyczne, formacyjne oraz obowiązki apostolskie, które wynikają ze statusu (numerariusza, przyłączonego lub supernumerariusza) w Opus Dei.
[edytuj] Opus Dei w Polsce
Pierwsze ośrodki Dzieła w Polsce zostały założony w 1991 w Szczecinie - Ośrodek Akademicki "Rejs"[8] i Centrum Kulturalne "Bursztyn"[9] , na mocy porozumienia ks. Stefana Moszoro-Dąbrowskiego z biskupem Szczecińsko-Kamieńskim. Potem powstały ośrodki w Warszawie - Ośrodek Akademicki "Przy Filtrowej"[10] oraz Klub "Potok"[11] i Klub "Iskierka"[12], Krakowie - Ośrodek Akademicki "Barbakan"[13] i Ośrodek Akademicki "Skała"[14] oraz Poznaniu - Ośrodek Kulturalny "Sołek"[15]. W Warszawie obecnie działają trzy ośrodki dla mężczyzn oraz trzy dla kobiet, w Krakowie i Szczecinie po jednym dla mężczyzn i kobiet, zaś w Poznaniu jeden dla mężczyzn. W Bożej Woli koło Siennicy (woj. mazowieckie) działa Centrum Konferencyjno-Formacyjne "Dworek"[16], używane na potrzeby Opus Dei.
Od 1999 roku Wikariuszem Regionalnym Opus Dei w Polsce jest ks. prał. Piotr Prieto.
[edytuj] Opus Dei a Kościoły lokalne
W statucie Opus Dei, wydanym przez Stolicę św., są zawarte wszystkie przepisy odnośnie relacji Opus Dei z biskupami lokalnymi[17]. Są to relacje harmonijnej współpracy, które faktycznie są bardzo dobre z wszystkimi biskupami z Polski. Na dowód tego biskupi z Polski wysyłają co rok licznych kapłanów swoich diecezji na studia kościelnych na uniwersytety prowadzone przez Opus Dei (Uniwersytet Nawarry i Papieski Uniwersytet św. Krzyża), mając pełne zaufanie do Prałatury Opus Dei. Liczba polskich księży absolwentów tych uniwersytetach od 1990 roku wynosi ok. 200[18].
Wierni Opus Dei pomagają też w parafiach, do których sami należą, jako zwykli chrześcijanie. Z niektórych ośrodków Opus Dei prowadzone są w parafiach katechezy, zgodnie z potrzebami proboszczów, m.in. w Warszawie i Poznaniu. Wierni Opus Dei angażują się też w akcje wolontariackie organizowane przez Kościół.
[edytuj] Niektóre dzieła apostolskie
Apostolstwo prowadzone przez Opus Dei to przede wszystkim osobiste apostolstwo jego członków we własnym środowisku.
Czasami Opus Dei podejmuje się też prowadzenia większych, wspólnych dzieł apostolskich, tzw. dzieł korporacyjnych. Niektóre z nich to:
- IESE Business School - Madryt i Barcelona
- Uniwersytet Nawarry w Pampelunie (Hiszpania)
- Uniwersytet św. Krzyża w Rzymie
Prałatura Opus Dei opiekuje się też m.in. Sanktuarium maryjnym w Torreciudad.
[edytuj] Dostępność informacji
Kiedyś niektórzy zarzucali Opus Dei, że ujawnia tylko fragmentaryczne i ogólne informacje dotyczące działalności. Po ustanowieniu Opus Dei Prałaturą w 1982 r. jej status prawny został unormowany oraz udostępniony wszystkim chętnym. Opus Dei zwiększyła dostęp do informacji na swój temat także przy okazji beatyfikacji oraz kanonizacji Josémarii Escrivy.
Obecnie wszystkie ważne dokumenty o Opus Dei są udostępnione na stronie OpusDei.pl (statut, Konstytucja apostolska Ut sit[19]). Po polsku zostały wydane 4 książki o Opus Dei[20] (autorzy: Vittorio Messori, Rafael Gomez Perez, Giuseppe Romano, Le Tourneau); 3 różne biografie o Założycielu; działa Biuro Informacyjne Opus Dei w Polsce[21] oraz w każdym kraju, gdzie Prałatura działa.
[edytuj] Kontrowersje wokół Opus Dei
[edytuj] Krytyka ze strony byłych członków
Zdaniem niektórych byłych członków (zrzeszonych np. w Opus Dei Awareness Network), Opus Dei cechują metody działania, werbowania i formacji, bardzo podobne do metod niektórych znanych sekt religijnych:
- Zobowiązanie do przekazywania przez członków zarobków i sporządzenia testamentu na rzecz Opus Dei.
- "Agresywny werbunek" osób w wieku 12-18 lat, głównie w placówkach oświatowych, kierowanych przez Opus Dei.
- Zachęcanie członków do zerwania kontaktów z dotychczasowymi przyjaciółmi i rodziną oraz zastępowanie ich kontaktami wewnątrz organizacji.
- Całkowita kontrola nad życiem członków.
- Naruszanie tajemnicy korespondencji przez otwieranie i czytanie prywatnych listów do członków, np. od rodzin, przez osoby kierujące ośrodkami Opus Dei.
- Konieczność uzyskania pozwolenia na jakąkolwiek działalność nieprzewidzianą przez Opus Dei.
- Wywieranie nacisków, co najmniej psychologicznych, wobec członków, którzy chcą opuścić Opus Dei.
[edytuj] Komisja śledcza Parlamentu belgijskiego ds. sekt
Raport końcowy Komisji z 12 maja 1997 r. zawiera listę 189 grup i instytucji, które zostały szczegółowo zbadane. Obok takich sekt jak Kościoła Zjednoczeniowego Moona i Ordre du Temple solaire, raport umieszcza także Katolicką Odnowę Charyzmatyczną i Opus Dei, nie przesądzając jednak ostatecznie o charakterze "sekciarskim" lub "niebezpiecznym społecznie" tych organizacji. [22]
[edytuj] Komisja śledcza Parlamentu włoskiego
Parlament włoski w 1986 roku zakończył dochodzenie w sprawie rzekomej tajności Opus Dei. Raport końcowy przygotował ówczesny minister spraw wewnętrznych, Oscar Luigi Scalfaro. Wnioski, jakie sformułował, można streścić w następujących punktach (cytaty dosłowne):
- "Opus Dei nie jest tajne ani w świetle prawa, ani w rzeczywistości".
- "Obowiązek posłuszeństwa członków Opus Dei dotyczy tylko spraw duchowych".
- "W rzeczywistości śledztwo w sprawie Opus Dei stanowiłoby niedopuszczalne pogwałcenie swobód obywatelskich". [23]
[edytuj] Opus Dei i władza świecka
Wskutek otaczania szczegółów swojej działalności tajemnicą, ukształtował się rozpowszechniony wizerunek Opus Dei jako organizacji uprawiającej "lobbying" w polityce międzynarodowej a także infiltrującej struktury Kościoła katolickiego. Źródła tego wizerunku są następujące:
- Istnieje opinia, iż w praktyce (wbrew deklaracjom) Opus Dei dąży do szerzenia wiary katolickiej przy pomocy władz państwowych, np. nieoficjalnej współpracy z hiszpańskimi partiami prawicowymi lub lewicowymi w Portugalii. Zdaniem części dyplomatów, strategią Opus Dei nie jest tworzenie partii politycznej, której elektorat w Europie byłby marginalny, lecz osadzanie "swoich ludzi" na kluczowych stanowiskach państwowych. (le Monde Diplomatique 1996, artykuł: Résurrection de l'Opus Dei en Espagne (Odrodzenie Opus Dei w Hiszpanii))
- Również części francuskich elit politycznych przypisuje się przynależność do Opus Dei.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Josemaría Escrivá, Rozmowy z prałatem Escrivá, Punkt 60
- ↑ Kard. Josef Ratzinger o św. Josemaríi Escrivie, "L’Osservatore Romano", Rzym, 7 października 2002
- ↑ Josemaría Escrivá, Rozmowy z prałatem Escrivá, Punkt 27
- ↑ Josemaría Escrivá, To Chrystus przechodzi, Przez Maryję do Jezusa, Punkt 149
- ↑ John Allen, Opus Dei, Warszawa 2006, s. 221.
- ↑ Wikicytaty: Jan Paweł II Jan Paweł II o Opus Dei
- ↑ CZYM JEST OPUS DEI - Osoby z Opus Dei
- ↑ Ośrodek Akademicki "Rejs" - Opus Dei w Szczecinie
- ↑ Centrum Kulturalne "Bursztyn" - Opus Dei w Szczecinie
- ↑ Ośrodek Akademicki "Przy Filtrowej" - Warszawa
- ↑ Klub "Potok" - Warszawa
- ↑ Klub "Iskierka" - Opus Dei w Warszawie
- ↑ Ośrodek Akademicki "Barbakan" - Kraków
- ↑ Ośrodek Akademicki "Skała" - Kraków
- ↑ Ośrodek Kulturalny "Sołek" - Poznań
- ↑ Dworek koło Mińska Maz.
- ↑ OpusDei.pl, Statuty Opus Dei
- ↑ Tu egzaminów się nie przekłada, 9 lutego 2004
- ↑ Konstytucja Apostolska Ut sit
- ↑ Książki o Opus Dei
- ↑ Biuro Informacyjne Opus Dei w Polsce
- ↑ Rapport de la Commission d'Enquête Parlementaire de Belgique sur les sectes
- ↑ Vittorio Messori, Śledztwo w sprawie Opus Dei, s. 25. Fronda, Warszawa 1998.
[edytuj] Bibliografia
Publikacje św. Josemaríi Escrivá
- Josemaría Escrivá, Droga, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1994, 1998, 1984, 1991, 1997, 2002.
- Josemaría Escrivá, Bruzda, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1991, 1997, 2006.
- Josemaría Escrivá, Kuźnia, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1992, 1998.
- Josemaría Escrivá, Droga. Bruzda. Kuźnia, Apostolicum - Księgarnia św. Jacka, Katowice-Ząbki 2001, 2005.
- Josemaría Escrivá, Różaniec Święty, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1984, 1992; Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 2003.
- Josemaría Escrivá, Droga Krzyżowa, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1991.
- Josemaría Escrivá, Różaniec Święty. Droga Krzyżowa, Księgarnia św. Jacka - Apostolicum, ISBN 8370313167, ISBN 8370302750, Warszawa 2002, 2004.
- Josemaría Escrivá, To Chrystus przechodzi, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1992, Księgarnia św. Jacka - Apostolicum, ISBN 8370302394, ISBN 8370313620, Katowice-Ząbki 2003.
- Josemaría Escrivá, Rozmowy z prałatem Escrivá, Księgarnia św. Jacka, ISBN 8370301053, Katowice 1993.
- Josemaría Escrivá, Kochać Kościół, Księgarnia św. Jacka, ISBN 8370301215, Katowice 1994.
- Josemaría Escrivá, Przyjaciele Boga, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1996, Księgarnia św. Jacka - Apostolicum ISBN 837030236X, ISBN 8370313000, Katowice-Ząbki 2002.
- Josemaría Escrivá, W ramionach Ojca. O Bożym ojcostwie, Verbinum, ISBN 8371921855, Warszawa 2003.
Publikacje o św. Josemaríi Escrivá wydane przez członków Opus Dei
- Flavio Capucci, Tak, dziś również dzieją się cuda. Łaski za przyczyną bł. Josemaríi Escrivy, Księgarnia św. Wojciecha, ISBN 8370156045, Poznań 2002.
- Jan O'Dogherty, Św. Josemaría Escrivá, W serii „Rekolekcje z...”, Wydawictwo M, ISBN 837221204X, Kraków 2006.
- François Gondrand, Śladami Boga. Biografia Josemaríi Escrivy de Balaguer założyciela Opus Dei, Apostolicum, ISBN 8370312233, Warszawa 2000.
- Álvaro del Portillo, O Założycielu Opus Dei. Rozmowa z biskupem Álvaro del Portillo przeprowadzona przez Cesare Cavalleri, Wydawnictwo Księży Marianów, ISBN 8371194331, Warszawa 2004.
- Andrés Vázquez de Prada, Założyciel Opus Dei. Życie Josemaríi Escrivy. Tom I. Panie, żebym przejrzał!, Wydawnictwo M, Wydawnictwo św. Jacka, ISBN 8372212619, ISBN 8370302122, Kraków 2002. Fragment książki...
- Andrés Vázquez de Prada, Założyciel Opus Dei. Życie Josemaríi Escrivy. Tom II. Bóg i odwaga, Wydawnictwo M, Wydawnictwo św. Jacka, ISBN 8372218838, ISBN 8370302300, Kraków 2003.
- José Luis Soria, Escrivá. Mistrz dobrego humoru, Apostolicum, ISBN 8370312969, Warszawa 2003.
Inne publikacje o św. Josemaríi Escrivá
- Salvador Bernal, Josemaría Escrivá de Balaguer. Szkic biografii Założyciela opus Dei, Księgarnia św. Jacka, ISBN 8370300634, Katowice 1991.
Publikacje o Opus Dei wydane przez członków Opus Dei
- Rafael Gómez Pérez, Opus Dei. Próba wyjaśnienia, Promotor, ISBN 8390800349, Lublin 1998.
- Giuseppe Romano, Opus Dei. Posłannictwo, inicjatywy, ludzie, Edycja Świętego Pawła, ISBN 8371686412, Częstochowa 2002.
- Dominique le Tourneau, Czym jest Opus Dei, IW PAX, ISBN 8321117015, Warszawa 2004.
- Jose Antonio Abad Ibanez, Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża, Oficyna Wydawnicza Coliber, Warszawa 1996.
Inne publikacje o Opus Dei
- Vittorio Messori, Śledztwo w sprawie Opus Dei, Wydawnictwo M, Biblioteka Frondy, ISBN 8372215375, Kraków 2002.
- John L. Allen Jr, Opus Dei, Świat Książki, ISBN 8324701893, Warszawa 2006.
Publikacje krytyczne
- Matthias Mettner, Katolicka mafia. Tajne stowarzyszenia w Kościele sięgają po władzę, Wydawnictwo Interart, ISBN 837060188X, Warszawa 1995.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Oficjalne strony Opus Dei
- Polska strona internetowa Opus Dei
- Josemaría Escrivá, założyciel Opus Dei
- Pisma Założyciela Opus Dei (m.in. Droga, Bruzda, Kuźnia)
- Konstytucja Apostolska Jana Pawła II UT SIT. O powołaniu Prałatury Personalnej „Świętego Krzyża i Opus Dei”
Katolickie strony o Opus Dei
- Opis ogólny, opis formacji oraz zasad Opus Dei
- Fragment książki o początkach Opus Dei: „Założyciel Opus Dei. Życie Josemaríi Escrivy”
- Materiały dot. Opus Dei w serwisie Opoka.org.pl
- Dział poświęcony Opus Dei w serwisie Wiara.pl
- Na tropie Opus Dei, artykuł w Gościu Niedzielnym
- Opus Dei walka o świętość, artykuł w Niedzieli
- Tajemnice Opus Dei?, artykuł w Przewodniku Katolickim
- Emaus to cały świat. Praca w nauczaniu św. Josemaríi Escrivy, artykuł W drodze
- Opus Dei jest dla wszystkich, Ricardo Estarriol, numerariusz Opus Dei, artykuł w Gazecie Wyborczej
- Ośrodek Opus Dei Przy Filtrowej - Warszawa
- Pytania i odpowiedzi dotyczące Opus Dei na stronie SNE Gdańsk
Krytyczne strony o Opus Dei
