Spółgłoska glottalizowana
Z Wikipedii
| Sposób artykulacji |
|---|
| ze względu rodzaj przegrody: |
| Spółgłoski zwarte |
| Spółgłoski zwarto-szczelinowe |
| Spółgłoski szczelinowe |
| Spółgłoski zwarto-otwarte: |
| Spółgłoski półotwarte |
| ze względu na jamy kanału głosowego: |
| Spółgłoski ustne |
| Spółgłoski nosowe |
| Ze względu na typ artykulacji ustnej: |
| Spółgłoski środkowe |
| Spółgłoski boczne |
| Ze względu na mechanizm przepływu powietrza |
| Spółgłoski wydechowe, płucne |
| Mlaski |
| spółgłoski glottalizowane |
| Zobacz też: klasyfikacja spółgłosek, miejsce artykulacji, narząd artykulacji |
Spółgłoska glottalizowana - spółgłoska z dodatkową artykulacją krtaniową.
W zależności od dźwięczności spółgłoski glottalizowane dzielą się na:
- spółgłoski ejektywne - bezdźwięczne, krtań pełni rolę tłoka wyrzucającego powietrze.
- spółgłoski iniektywne - dźwięczne, krtań zasysa powietrze.
Szacuje się, że spółgłoski glottalizowane posiada 15-20 % języków, m.in. języki afroazjatyckie (np. amharski), języki austronezyjskie, języki salisz, języki na-dene, języki kaukaskie. W językach indoeuropejskich spółgłoski glottalizowane są rzadkie; spółgłoski ejektywne istnieją w języku osetyńskim pod wpływem języków kaukaskich. Spółgłoski iniektywne spotykamy w języku sindhi.
