ภาษาอินโดนีเซีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาอินโดนีเซีย (Bahasa Indonesia บาฮาซา อินโดเนซียา)
พูดใน:	อินโดนีเซีย ติมอร์ตะวันออก และซูรินาเม
ดินแดน:	อินโดนีเซีย มาเลเซีย ติมอร์ตะวันออก และซูรินาเม
จำนวนคนพูดทั้งหมด:	17–30 ล้านคน(ภาษาแม่) รวมทั้งหมด 200 ล้านคน
อันดับ:	56
ตระกูลของภาษา:	ออสโตรนีเซียน  มาลาโย-โพลีนีเชียน   มาลาโย-โพลีนีเชียนตะวันตก    ซุนดิก     มาลายิก      มาลายัน       มาเลย์ท้องถิ่น        ภาษาอินโดนีเซีย
สถานะทางการ
ภาษาราชการของ:	อินโดนีเซีย
องค์กรควบคุม:	Pusat Bahasa
รหัสภาษา
ISO 639-1:	id
ISO 639-2:	ind
ISO/DIS 639-3:	ind
หมายเหตุ: หน้านี้อาจจะมีตัวอักษรหรือสัญลักษณ์ IPA ในลักษณะยูนิโคด

ภาษาอินโดนีเซียเป็นภาษาราชการของประเทศอินโดนีเซีย และเป็นภาษาที่น่าสังเกตในหลายด้าน เริ่มต้นด้วยการที่ชาวอินโดนีเซียส่วนใหญ่พูดภาษาอินโดนีเซียเป็นภาษาที่สอง และส่วนน้อยที่พูดเป็นภาษาแม่ในบางนัย ภาษานี้เป็นภาษาที่ค่อนข้างใหม่ เนื่องจากเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2488 และเป็นภาษาที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เนื่องจากเกิดคำที่ยืมมาจากภาษาอื่น ๆ อยู่ตลอด การเรียนรู้ภาษาอินโดนีเซียเป็นประสบการณ์ที่ให้ผลตอบแทนแก่ชาวต่างชาติ เนื่องจากการออกเสียงและไวยากรณ์ค่อนข้างเรียบง่าย ความรู้เบื้องต้นที่จำเป็นสำหรับการสื่อสารประจำวันสามารถเรียนรู้ได้ในไม่กี่สัปดาห์ ชื่อท้องถิ่นของภาษาอินโดนีเซียคือ บาฮาซา อินโดนีเซีย (Bahasa Indonesia) และชื่อนี้ก็นำมาใช้ในภาษาอังกฤษในบางโอกาส

สารบัญ 1 ไวยากรณ์ 2 สัทวิทยา 2.1 สระ 2.2 พยัญชนะ 3 คำศัพท์ 4 ระบบการเขียน

[แก้] ไวยากรณ์

ภาษาอินโดนีเซียมีการแบ่งเพศของคำน้อย คำจำนวนมากที่อ้างถึงบุคคลไม่มีการจำแนกเพศ ตัวอย่างเช่น adik หมายถึงน้องโดยไม่ระบุเพศ ไม่มีการแยกคำที่หมายถึง"คนรัก" ออกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ถ้าต้องการระบุเพศจะเพิ่มคำคุณศัพท์เข้ามา เช่น adik laki-laki หมายถึงน้องชายที่สืบสายโลหิตเดียวกัน ไม่มีคำที่มีความหมายตรงกับภาษาอังกฤษ "man" ที่หมายถึงผู้ชายและความเป็นมนุษย์โดยทั่วไป

คำบางคำมีการแบ่งเพศบ้าง เช่น putri หมายถึงลูกสาว และ putra หมายถึงลูกชาย คำเหล่านี้มักเป็นคำยืมจากภาษาอื่น เช่นตัวอย่างข้างต้นเป็ยคำยืมจากภาษาสันสกฤตผ่านทางภาษาชวาโบราณ ในจาการ์ตาและบางพื้นที่ abang อาจใช้หมายถึงพี่ชาย kakak (พี่ที่สืบสายโลหิตเดียวกัน) หมายถึงพี่สาว

การแสดงพหูพจน์ใช้การซ้ำคำ เช่น บุคคลใช้วา orang ประชาชนใช้ว่า orang-orang แต่ประชาชน 1,000 คนใช้ว่า seribu orang แต่คำโดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องแสดงความเป็นพหูพจน์ คำว่า "เรา" มี 2 รูป คือ kami เป็นสรรพนามไม่รวมผู้ฟัง กับ kita เป็นสรรพนามรวมผู้ฟัง อย่างไรก็ตามการใช้คำทั้ง 2 นี้ในการสนทนามีความสับสนบ้าง

รูปแบบพื้นฐานของประโยคเป็น ประธาน-กริยา-กรรม คำกริยาไม่ผันตามจำนวนหรือบุคคล ไม่มีการกำหนดกาล การบอกเวลาใช้คำคุณศัพท์บอกเวลา เช่น sudah "พร้อมแล้ว" รูปประโยคมีทั้งประธานเป็นผู้กระทำและถูกกระทำ การลงวิภัติปัจจัย และการรวมคำต่างๆ มักไม่นำมาใช้ในบทสนทนา

[แก้] สัทวิทยา

[แก้] สระ

สระ

	สระหน้า	สระกลาง	สระหลัง
Close	iː		uː
Close-mid	e	ə	o
Open-mid	(ɛ)		(ɔ)
Open	a

[แก้] พยัญชนะ

พยัญชนะ

	Labial	Apical	Postalveolar	Palatal	Velar	Glottal
เสียงนาสิก	m	n		ɲ	ŋ
Plosive	p b	t d			k g	ʔ
Affricate			ʧ ʤ
Fricative	(f)	s (z)	(ʃ)		(x)	h
Liquid		l r
Approximant	w			j

[แก้] คำศัพท์

ภาษาอินโดนีเซียเป็นภาษามาเลย์สมัยใหม่ มีคำยืมจากภาษาต่างๆมากมาย เช่น ภาษาสันสกฤต ภาษาอาหรับ (รวมภาษาเปอร์เซียและภาษาฮีบรู) ภาษาดัตช์ ภาษาโปรตุเกส ภาษาจีน และภาษาตระกูลออสโตรนีเซียนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม คำส่วนใหญ่มาจากรากศัพท์ของภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน

คำที่ยืมจากภาษาสันสกฤตได้รับอิทธิพลจากศาสนาพุทธและศาสนาฮินดู มีทั้งที่ยืมจากภาษาสันสกฤตโดยตรงและยืมผ่านภาษาชวา คำจากภาษาสันสกฤตส่วนใหญ่เข้ามาเป็นพื้นฐานของศัพท์ภาษาอินโดนีเซียจนไม่รู้สึกว่เป็นศัพท์ภาษาต่างประเทศ ส่วนคำยืมจากภาษาอาหรับนั้น ได้รับอิทธิพลจากศาสนาอิสลาม การแปลคัมภีร์ไบเบิลยุคแรกๆ จะใช้คำจากภาษาอาหรับแทนที่คำเฉพาะที่เป็นภาษาฮีบรู แต่ปัจจุบันเริ่มหันไปใช้คำจากภาษากรีกหรือคำจากภาษาฮีบรูมากขึ้น ตัวอย่างเช่น คำว่าพระเยซู เดิมใช้ว่า Isa แบบอาหรับ ปัจจุบันใช้ว่า Yesus

คำยืมจากภาษาโปรตุเกสเป็นคำทั่วไป ซึ่งเกี่ยวข้องกับการที่ชาวโปรตุเกสเป็นชาวยุโรปกลุ่มแรกที่เข้ามาถึงหมู่เกาะเครื่องเทศ คำยืมจากภาษาจีน มักเป็นศัพท์เกี่ยวกับการค้าหรือสิ่งชองที่มาจากจีน คำยืมจากภาษาดัตช์เป็นผลจากการที่เคยเป็นอาณานิคมของเนเธอร์แลนด์มาก่อน คำยืมกลุ่มนี้มักมีลำดับพยัญชนะที่ยากต่อการออกเสียง ซึ่งแก้ปัญหาโดยการแทรกเสียงสระเข้าไป เช่น schroef จากภาษาดัตช์ เป็น sekrup ในภาษาอินโดนีเซีย

เนื่งจากมีคำยืมจากหลายภาษาจึงมีคำที่มีความหมายเหมือนกันมาก เช่นคำว่า "หนังสือ" มีถึง 3 คำ คือ pustaka จากภาษาสันสกฤต kitab จากภาษาอาหรับ และ buku จากภาษาดัตช์ ความหมายของทั้ง 3 คำนี้ต่างกันเล็กน้อย pustaka ใช้กับหนังสือเกี่ยวกับเรื่องราวโบราณ หรือความรู้ในวงจำกัด ถ้าอยู่ในรูป perpustakaan หมายถึงห้องสมุด kitab ใช้กับหนังสือทางศาสนา เช่น alkitab หมายถึงคัมภีร์ไบเบิล buku ใช้เรียกหนังสือทั่วไป

[แก้] ระบบการเขียน

ภาษาอินโดนีเซียเขียนด้วยอักษรละติน การออกเสียงพยัญชนะใกล้เคียงกับภาษาอิตาลี การสะกดอาจสร้างความสับสนบ้างเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงตัวสะกดเมื่ออินโดนีเซียได้รับเอกราช ได้แก่ การเปลี่ยนจาก oe เป็น u เมื่อ พ.ศ. 2490 และกรารเปลี่ยน tj เป็น c dj เป็น j nj เป็น ny sj เป็น sy ch เป็น kh เมื่อ พ.ศ. 2515 การสะกดแบบเก่าได้อิทธิพลจากภาษาดัตช์ และใช้กับชื่อเฉพาะที่สะกดมาก่อนหน้านั้น เช่นชื่อประธานาธิบดีซูฮาร์โต สะกดว่า Soeharto และยอร์กยาการ์ตา ปัจจุบันเขียน Yogyakarta แต่บางครั้งเขียนว่า Jogjakarta