โบอิง 747
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โบอิง 747 (Boeing 747) โบอิง 747 เป็นอดีตเครื่องบินโดยสารที่ใหญ่ที่สุดในโลก ก่อนที่ แอร์บัส เอ 380 จะแล้วเสร็จ โบอิง 747 ไม่มีเครื่องต้นแบบ บินเป็นครั้งแรกเมื่อเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 1966 สายการบินแพนแอมเป็นสายการบินแรกในเส้นทางนิวยอร์ก-ลอนดอน เมื่อวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 1970[1]
[แก้] รายละเอียด โบอิง 747
- ผู้สร้าง: บริษัท โบอิง คอมเมอร์เชียล แอร์เพลน (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท: เจ๊ตโดยสารลำตัวกว้าง พิสัยบินไกล เจ้าหน้าที่ 3 นาย อัตราผู้โดยสารสูงสุด 500 ที่นั่ง
- เครื่องยนต์: เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์วิทนีย์
- รุ่น เจดี 9 ดี-3 ให้แรงขับ 19,730 กิโลกรัม
- รุ่น เจดี 9 ดี-3 ดับลิว ให้แรงขับ 20,410 กิโลกรัม
- รุ่น เจดี 9 ดี-7 ให้แรงขับ 20,635 กิโลกรัม
- รุ่น เจดี 9 ดี-7 ดับลิว ให้แรงขับ 21,320 กิโลกรัม
- จำนวน 4 เครื่อง
- กางปีก: 59.64 เมตร
- ยาว: 70.51 เมตร
- สูง: 19.33 เมตร
- พื้นที่ปีก: 511 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า: 170,823 กิโลกรัม
- น้ำหนักบรรทุกสูงสุด: 68,538 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด: 371,945 กิโลกรัม
- น้ำหนักร่อนลงสูงสุด: 285,763 กิโลกรัม
- อัตราเร็วขั้นสูง: 969 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทาง: 935 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- เพดานบินใช้งาน: 13,715 เมตร
- ระยะทางวิ่งขึ้นพ้นสิ่งกีดขวาง 35 ฟุต: 3,155 เมตร
- ระยะร่อนลง: 2,109 เมตร
- พิสัยบินไกลสุด: 12,230 กิโลเมตร เมื่อใช้ความเร็วเดินทางไกล
[แก้] อ้างอิง
 |
โบอิง 747 เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ โบอิง 747 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |
