زبانهای اسلاوی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خانواده زبانهای اسلاوی یکی از شاخههای خانواده بزرگ زبانهای هندواروپایی است. بنابر این اعضاء این خانواده (برای نمونه زبان روسی) با زبان فارسی هم خویشاوندی دارند. خویشاوندی زبانهای اسلاوی با زبانهای بالتیک تقریبآ نزدیک است؛ به همین دلیل، برخی زبانشناسان این دو گروه را در یک زیرمجموعه قرار داده و آن را بالتو-اسلاوی مینامند. هماینک بیش از 250 میلیون نفر در اروپای مرکزی، شمال آسیا، و بیشتر بخشهای شبه جزیره بالکان، به یکی از زبانهای اسلاوی سخن میگویند. این گروه به زیرگروههای زیر تقسیم میشود:
- 1)اسلاوی شرقی: شامل زبانهای روسی، اوکراینی، و روسی سفید یا بلاروسی.
- 2)اسلاوی جنوبی: شامل زبانهای بلغاری و مقدونی در شرق و صربی و کرواتی و اسلوونیایی در باختر.
[ویرایش] منبع
زبانها و گویشهای اسلاوی | |||
اسلاوی خاوری | بلاروسی | اسلاوی خاوری باستان† | گویش نووگورود باستان† | روسی | روسین | روتنی† | اوکراینی | ||
اسلاوی باختری | چکی | کاشوبی | کنانیک† | سورابی پایین | پانونی روسین | پولابی† | لهستانی | پومرانی† | اسلوواک | اسلووینسی† | سورابی بالا | ||
اسلاوی جنوبی | بلغاری بانات | بلغاری | اسلاویک کلیسایی | مقدونی | اسلاوونیاک کلیسایی باستان† | زبان صربوکروات (بوسنیایی, بونیهواک, کروات, مونتهنگروئی, صربی, شوکاک) | اسلاویک یونان | اسلونیایی | ||
دیگر زبانهای اسلاوی | نیااسلاوی† | روسهنورسک† | اسلاووصربی† | اسلوویو | ||
†زبانهای مرده |