Ֆյոդոր Տյուտչև

From Wikipedia

Ֆյոդոր Իվանովիչ Տյուտչև

Ֆյոդոր Իվանովիչ Տյուտչև, (Ռուսերեն՝ Фёдор Иванович Тютчев) (Դեկտեմբեր 5, 1803 - Հունիս 27, 1873)՝ ականավոր ռուս բանաստեղծ, դիվանագետ, 1857-ից Պետերսբուրգի Գիտությունների Ակադեմիայի թղթակից-անդամ:

[խմբագրել] Կենսագրություն

Ապրել է Մյունխենում, Թուրինում, անձամբ ճանաչել է Հեյնեին, Շելլինգին: Չէր մասնակցում գրական կյանքին, ինչպես նաև իրեն չէր համարում գրող։ Մեզ են հասել նրա մոտ 400 ոտանավոր, որոնք հաճախ քաղվածվում են Ռուսաստանում: Վաղ բանաստեղծությունները արտացոլում են XVIII դարի բանաստեղծական ավանդույթները։ 1830-ական թվականների ոտանավորների մեջ ուժ են առնում եվրոպական (մանավանդ գերմանական) ռոմանտիզմի ավանդույթները։ Սա փիլիսոփայական (խորհրդածական) լիրիկա է, որի հիմնական թեմաներն են՝ մտորմունքներ տիեզերքի, մարդկային ճակատագրի, բնության մասին։ 1840-ական թվականներին գրում է Ռուսաստանի և Արևմտյան քաղաքակրթության փոխհարաբերություններին նվիրված մի քանի քաղաքագիտական հոդված։ 1850-ականներին Տյուտչևը ստեղծագործում է մի շարք թափանցող սիրային երկեր, որոնցում սերը ողբերգության իմաստավորություն է ստանում։ Այս բանաստեղծությունները հետագայում միավորվել են այսպես կոչված «դենիսևյան» շարքի մեջ, այսինքն` երկերի շարք, որը նվիրված էր բանաստեղծի սիրուհուն՝ Ե.Ա. Դենիսևային։ 1860-1870 թթ. Տյուտչևի ստեղծագործություններում գերակշռում են քաղաքական բանաստեղծությունները։

Ամենահայտնի բանաստեղծությունը՝ «Silentum!», լռության դառը կոչ է, մի անձի կողմից մյուսին լիովին հասկանալու անհնարության մասին ափսոսանք։ «Мысль изреченная есть ложь» («Արտասանված միտքը ստություն է») արտահայտությունը Տյուտչևի ամենահաճախ քաղվածվող ասացվածներից մեկն է՝ «Умом Россию не понять» («Ռուսաստանը մտքով չի հասկացվի») և «Нам не дано предугадать, как слово наше отзовется» («Տրված չէ մեզ կանխագուշակել, թե բառը մեր ոնց կարձագանքվի») արտահայտությունների հետ մեկտեղ։