Epiphanius van Salamis
Van Wikipedia
Epiphanius van Salamis (Besanduk bij Eleutheropolis, ca. 310-315 - op zee, 12 april 403) was bisschop van Salamis, heresioloog en kerkvader.
Epiphanius werd als zoon van joodse ouders geboren in Judea. Hij bekeerde zich tijdens zijn jeugd tot het christendom en vertrok naar Egypte, waar hij ging leven als monnik. Hier kwam hij ook in contact met volgelingen van de gnosticus Valentinus. Na enkele jaren, rond 333-335, keerde Epiphanius terug naar Palestina om er - twintig jaar oud - een eigen klooster te stichten. De bisschop van Eleutheropolis wijdde hem tot priester, waarna Epiphanius dertig jaar lang leiding gaf aan de kloostergemeenschap.
In 367 werd Epiphanius bisschop van Salamis op Cyprus. Het kloosterwezen werd er door Epiphanius geïntroduceerd. Hier ontwikkelde hij zich ook tot een vruchtbaar en erudiet schrijver in zijn strijd tegen uiteenlopende ketterijen. Zijn pijlen waren voornamelijk gericht tegen Origenes, die hij beschouwde als de werkelijke grondlegger van het conflict rond de ariaanse heresie. Hij overtuigde Hiëronymus van zijn gelijk, die daarop openlijk afstand nam van de ideeën van Origenes en brak met Rufinus van Aquilea en Johannes van Jeruzalem.
[bewerk] Werken
- Panarion (medicijnkastje)
