Mechanisme van Antikythera
Van Wikipedia
Het Mechanisme van Antikythera (ca. 150 - 100 v.C.) is een in 1901 uit een in de buurt van het Griekse eiland Antikethera gezonken schip opgedoken bronzen mechanisme. Het uit de eerste eeuw voor Chr. stammende mechanisme bestaat uit verschillende lagen gegraveerde platen en tandwielen. Aangenomen wordt dat het mechanisme gebruikt werd voor navigatie op zee door informatie te geven over de stand van de zon, de maan en de vier toen bekende planeten. Een maanwijzer gaf de maanfasen weer, een andere wijzer gaf informatie over de opkomst en de ondergang van de voornaamste heldere sterren.
Helaas is veel van het mechanisme verloren geraakt en zijn de restanten, die in een museum in Athene te bezichtigen zijn, door corrosie zodanig aangetast dat het meer dan een eeuw heeft geduurd voordat het mechanisme goed doorgrond kon worden.
Naar schatting bestond het mechanisme uit circa 38 individuele tandwielen, waarvan slechts een deel gevonden is. Voor het bepalen en reconstrueren van de werking hebben wetenschappers dan ook aannames over de complexiteit moeten maken. Desondanks staat vast dat het Mechanisme van Antikythera gedurende meer dan 1200 jaar het meest complexe navigatieinstrument was dat geproduceerd is. Latere modellen kenmerkte zich door een veel kleinere complexiteit met circa 8 tandwielen.
Het bedrijf X-Tek heeft in 2006 door middel van CT-scans een beter inzicht gekregen in het inwendige van het apparaat. In het tijdschrift Nature van 29 november 2006 werd het mechanisme beschreven waarop dit apparaat waarschijnlijk is gebaseerd.
| Referenties: |
