Pedofilie
Van Wikipedia
Pedofilie (woord afkomstig uit het Grieks; pais (παις, wortel paid- = "knaap", "kind" pedo = "kind") en filia (φιλια, "vriendschap")) is een term, die gebruikt wordt voor het zich seksueel primair aangetrokken voelen tot kinderen die nog niet geslachtsrijp zijn, door volwassenen (ouder dan 18 jaar) of adolescenten (5 jaar ouder dan het kind). "Die nog niet geslachtsrijp zijn" betekent in de praktijk: kinderen tot gemiddeld ongeveer 12 jaar. In het dagelijks spraakgebruik wordt een volwassene die zich seksueel aangetrokken voelt tot personen van 14-15 jaar vaak een pedofiel genoemd, maar dit klopt dus niet, aangezien personen van die leeftijd vrijwel altijd al geslachtsrijp zijn.
Actieve pedofilie (ook wel pedoseksualiteit genoemd), wordt gezien als psychoseksuele stoornis. Er wordt dus onderscheid gemaakt tussen pedofilie en pedoseksualiteit. Het eerste slaat op het zich seksueel aangetrokken voelen tot kinderen, het tweede op het daadwerkelijk hebben van seks met kinderen. In het dagelijks gebruik wordt echter vrijwel uitsluitend van pedofiel en pedofilie gesproken, ook als men pedoseksueel of pedoseksualiteit bedoelt.
Volgens schattingen is het aantal pedofielen tussen de 0,2 en 1% van de bevolking, dus in België 20.000 tot 100.000 en in Nederland 32.000 tot 160.000.
Pedofilie wordt vaker geconstateerd bij mannen dan bij vrouwen. In het internationaal gehanteerde classificatiesysteem van psychische ziektebeelden, het zogenoemde Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, valt pedofilie onder de categorie "psychoseksuele stoornissen" en staat daar opgesomd met de andere parafilieën: fetisjisme, transvestitisme, voyeurisme, exhibitionisme, masochisme en sadisme.
Een beperkte vorm van pedofilie is pederastie. Deze term betreft enkel de mannelijke homofiele pedofilie.
Er valt ook onderscheid te maken tussen pedofilie en efebofilie, het zich aangetrokken voelen tot pubers. Het praktiseren van het laatste is onder zekere omstandigheden (zie onder) niet strafbaar. Deze seksuele voorkeur wordt in het dagelijks gebruik echter meestal wel als pedofilie aangemerkt.
Inhoud |
Onderzoek
In de jaren zeventig zette dr. Edward Brongersma zich in voor de verlaging van de minimumleeftijd voor seksuele contacten. Dr. Theo Sandfort publiceerde de onderzoeken Jongens over vriendschap en seks met mannen (1986) en Het belang van de ervaring (1988), waarin zijn conclusie was dat homoseksuele pedofiele contacten niet in alle gevallen schadelijk zijn voor het kind. Vergelijkbare conclusies werden getrokken door de Amerikaanse wetenschappers R. Bauserman, B. Rind en Ph. Tromovitch die een meta-analyse uitvoerden van bekende gegevens over seksuele ervaringen van jongens met mannen. Dit rapport werd door het Amerikaanse House of Congress formeel afgekeurd, wat tot heftige wetenschappelijke en morele discussies leidde.
Daarentegen zijn er vele rapporten verschenen waaruit blijkt dat al dan niet afgedwongen seksualiteit tussen kinderen en vertrouwenspersonen (incestueus als met mede-gezinsleden, familieleden, pleegouder(s) en adoptieouder(s), niet-incestueus als met hulpverleners, geestelijken, onderwijskrachten) wel degelijk tot ernstige en langdurige psychische en/of lichamelijke problemen leiden kan, ongeacht de sekse en leeftijd van dader en slachtoffer en de aantallen keren waarop het voorval zich voordeed.
Strafbaarheid
Over het algemeen wordt in de tegenwoordige maatschappij seksualiteit met kinderen verworpen. Een belangrijk argument daarbij is het machtsverschil tussen volwassenen en kinderen, waardoor er voor het kind geen werkelijke keuzevrijheid bestaat.
Het maken, in bezit hebben en verspreiden van pornografisch materiaal met personen onder de 18 jaar (kinderporno) is zowel in België als Nederland strafbaar.
België
Volgens de Belgische wetgeving is alle seksueel verkeer verboden met een partner die jonger is dan 16 jaar, zelfs indien die persoon daar toestemming voor gaf. In de praktijk worden enkel volwassenen vervolgd voor seksueel verkeer met een persoon jonger dan 16 jaar. Volgens de wet kan een minderjarig persoon die nog geen 16 jaar is, juridisch geen toestemming geven voor seksuele betrekkingen. Pedoseksuele handelingen vallen onder Hoofdstuk V (Aanranding van de eerbaarheid en verkrachting) van Titel VII (Misdaden en wanbedrijven tegen de orde der familie en tegen de openbare zedelijkheid) van Boek II van het Belgische Strafwetboek.
- Aanranding (aanranding is er zodra er een begin van uitvoering is) van de eerbaarheid (zonder geweld of bedreiging) van een persoon jonger dan 16 jaar wordt gestraft met 5-10 jaar opsluiting. Indien dit gebeurt door een bloedverwant in de opgaande lijn (en er dus incest is), wordt dit 10-15 jaar opsluiting.
- Aanranding van de eerbaarheid met geweld of bedreiging van een minderjarige ouder dan 16 jaar wordt gestraft met 5-10 jaar opsluiting.
- Aanranding van de eerbaarheid met geweld of bedreiging van een persoon jonger dan 16 wordt gestraft met 10-15 jaar opsluiting.
- Verkrachting (verkrachting is elke daad van seksuele penetratie van welke aard en met welk middel ook) van een minderjarige ouder dan 16 jaar wordt gestraft met 10-15 jaar opsluiting.
- Verkrachting van een persoon jonger dan 16, maar ouder dan 14 jaar, wordt gestraft met 15-20 jaar opsluiting.
- Verkrachting van een persoon jonger dan 14 jaar wordt altijd gelijkgesteld als verkrachting met behulp van geweld. Dit wordt gestraft met 15-20 jaar opsluiting. Indien het kind de leeftijd van 10 jaar nog niet bereikt heeft, is de straf 20-30 jaar opsluiting.
Deze straffen worden verzwaard indien gepleegd door een persoon die gezag had over het slachtoffer of indien het kind aan hem ter verzorging is toevertrouwd.
Nederland
Volgens de Nederlandse wet is seksueel verkeer van een volwassene verboden met een partner die jonger is dan 16 jaar. Ook is dit verboden met een prostitué (man) dan wel prostituee (vrouw) van 16 of 17. Er staan extra hoge straffen, tot 12 jaar gevangenisstraf, op het verrichten van seksuele handelingen met minderjarigen tot 12 jaar oud waarbij het lichaam wordt binnengedrongen. In de zedenalmanak van het ministerie van justitie worden pedoseksuele handelingen geschaard onder het item seksueel geweld. De leeftijd is geobjectiveerd: "Ik wist niet dat het meisje maar 15 was, ze zag eruit als 18" wordt in principe niet als verweer gehonoreerd. Ook indien wederzijdse toestemming bestaat is dit in principe geen strafuitsluitingsgrond (in deze zaak betrof het overigens een 40-jarige met een meisje van 12). Bescherming van minderjarigen wordt van groter belang geacht.
Tot justiële vervolging kan worden overgegaan ongeacht of er aangifte van het misdrijf wordt gedaan of niet. Ook als het minderjarige slachtoffer geen weerstand biedt aan, of zelfs uitnodigt tot de handelingen is de dader onverminderd strafbaar. Dit was tot 2003 anders - als het kind minimaal 12 jaar oud was, kon alleen vervolging plaatsvinden na een klacht door het kind, zijn of haar ouders of de Raad voor de Kinderbescherming. In het onderwijs hebben, krachtens de wet, docenten een meldingsplicht en besturen een aangifteplicht bij seksueel misbruik van minderjarigen.
Verenigde Staten
In de Verenigde Staten van Amerika is pedoseksualiteit een zeer ernstig misdrijf. Er is in Florida in 2004 een wet aangenomen die bij het eerste pedoseksualiteitsmisdrijf 25 jaar gevangenisstraf mogelijk maakt, en bij het tweede pedoseksualiteitsmisdrijf levenslang. De wet genaamd Jessica's Law heeft in vele staten in de VS al navolging gevonden. Zo zijn er momenteel 10 staten (2005) die soortgelijke wetten kennen. Echter organisaties als de American Civil Liberties Union vinden deze straffen te zwaar.
Gevolgen
Er bestaan diverse onderzoeken naar de gevolgen van seksuele contacten tussen volwassenen en kinderen. Duidelijk is in elk geval dat dit, op zowel korte als lange termijn ernstig nadelige gevolgen voor het kind kan hebben. Hoe algemeen deze gevolgen echter zijn, daar is geen overeenstemming over.
Pedofilie in de geschiedenis
Pedofilie kwam reeds voor in het oude Griekenland. Plato beschreef deze praktijken in zijn werk Symposion. Contacten tussen een man en een opgroeiende jongen (de leeftijd van de jongen was meestal tussen 12 en 18).
Seksuele mores lagen toentertijd duidelijk anders dan nu. Waar tegenwoordig het machtsverschil tussen volwassene en kind als een belangrijk argument tegen de pedofilie geldt, lag dit toen anders. Het was voor het opgroeien van een jongeling nuttig om een intensief contact met een oudere te hebben, die voor hem ook als een soort beschermheer optrad, en de jongeling hielp bij zijn verdere carrière. De contacten tussen de volwassen man en en de jongen werden wel op Grieks aardewerk (bijvoorbeeld in drinkschalen) afgebeeld.
Een ander bekend voorbeeld van pedofilie in het verleden is de relatie van 54- jarige Mohammed, de 'stichter' ('ontvanger' in Islamitische bewoordingen) van de Islam met de negenjarige Aïsja, één van zijn echtgenoten. Reden voor het huwelijk was dat Mohammed de banden met Aïsja's vader Aboe Bakr, een van zijn belangrijkste volgelingen, wilde aanhalen en bezegelen.
Tot aan de 18e en 19e eeuw heerste in sommige plattelandsgebieden in Europa en Iran het fabeltje dat men "van een venerische ziekte kon genezen door de bijslaap (seksuele penetratie) met een dier of een klein meisje", zoals heden ten dage in Zuid-Afrika in het geval van een HIV-besmetting of AIDS beweerd wordt.
Dergelijke praktijken hingen mede samen met de algemene mening dat kinderen kleine volwassenen waren, die alleen wat moesten groeien, maar verder precies hetzelfde behandeld konden worden. Dit betekende dat zij ook zwaar werk moesten doen zoals volwassenen, en dat seksuele toenadering tot een kind niet als misdadig of schade toebrengend werd gezien. Pas na de opkomst van de (kinder)psychologie in de 19e en 20e eeuw veranderde dit beeld.
Voorstanders
In de zeventiger en tachtiger jaren van de vorige eeuw waren er vele organisaties die zich actief bezig hielden met het propageren van pedofilie en de acceptatie ervan. Zo had de NVSH een Werkgroep Pedofilie die jarenlang het tijdschrift Naar Integratie Kinderseksualiteit (NIKS) uitbracht. De Dordse uitgever Joop Wilhelmus heeft in die periode meerdere kinderpornografische tijdschriften uitgegeven zoals het blad Lolita. Momenteel zijn de bekendste organisaties die zich in Nederland nog actief bezighouden met de acceptatie van pedofilie de Vereniging MARTIJN en de politieke partij: PNVD (partij voor naasteliefde, vrijheid & diversiteit).
Internetpedofilie
Internetpedofilie is pedofilie via het internet. Dit kan variëren van het bekijken en verspreiden van kinderporno, tot het contact zoeken met minderjarigen, eventueel om deze ooit echt te ontmoeten.
Peter R. de Vries
Door het televisieprogramma van Peter R. de Vries is tweemaal een internetpedofiel opgepakt. De eerste keer was in 2002 toen een vijftienjarige jongen aan De Vries een e-mailberichtje liet lezen. Hierin stond dat de internetpedofiel de jongeman afperste om bij hem langs te komen. Kwam de jongeman niet, dan zou hij de foto's van de jongeman op een homo-datingsite zetten en dit ook bij het schoolinternet doen, zodat heel de school kon zien wat de jongeman werkelijk deed. De Vries regelde zelf via de computer van de jongen een afspraakje met deze man. Toen De Vries op de afgesproken plek kwam, ging de man er meteen vandoor in zijn auto.
Een ander geval van het betrappen van een internetpedofiel, was toen De Vries op 11 april 2006 een programma uitzond waarbij een man een meisje van elf jaar probeerte te overhalen naaktfoto's van zichzelf te sturen. Haar vader kwam erachter toen deze zijn fototoestel controleerde. De internetpedofiel kreeg het meisje zelfs zover om een GSM te nemen, waarbij zij zelf foto's kon maken, waar haar vader geen weet van zou hebben. De ouders namen contact op met De Vries en deze deed zich voor als hun elfjarige dochter. Hij nam de e-mails tussen 'het meisje' en de internetpedofiel op, en uiteindelijk maakte hij een afspraak. De man ontkende in alle toonaarden, maar werd wel aangehouden en in voorarrest gesteld.
Hulpverlening
In het veld van de hulpverlening zijn allerlei instanties op dit terrein actief. Onderscheid moet gemaakt worden in:
- vrijwillig aangegane hulp dan wel opgelegde hulpverlening aan pedofielen/-seksuelen. Door Justitie veroordeelde pedoseksuelen krijgen in alle gevallen hulpverlening opgelegd.
- hulpverlening aan slachtoffers.
Laagdrempelige hulpverlening wordt geboden door:
- in België door de verschillende Centra Algemeen Welzijn (CAW).
- in Nederland door het Bureau Vertrouwensartsen, het Advies- en meldpunt Kindermishandeling (AMK) en het FIOM.
Zie ook
Externe links
- Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (NVSH) pagina mbt pedofilie
- Iter daderhulp
- Recent nieuws omtrent pedofilie
- Uitzending "Panorama" van Canvas over "cyberpedofilie"
Meldpunten kindermisbruik
- Meldpunt Kinderporno op Internet (Nederland)
- Meldpunt Kinderporno op Internet (België)
- Bureau Jeugdzorg (Nederland)
- Child Focus (België)
| Bronnen en referenties: |
|
