Van Halen

Van Wikipedia

Van Halen is een Amerikaanse rockband, opgericht door de van oorsprong Nederlandse gebroeders Eddie (Edward Lodewijk) en Alex (Alexander Arthur) van Halen. Alex en Eddie zijn beiden geboren in Amsterdam (Michelangelostraat) en verhuisden later met hun ouders naar Nijmegen (Rozemarijnstraat).

De band is vooral bekend om de, aan het eind van de jaren zeventig vernieuwende, two hand tapping-gitaartechniek van Eddie en het flamboyante podiumgedrag van hun eerste zanger, David Lee Roth. Onder rockmuzikanten wordt Eddie van Halen inmiddels als invloedrijk rockgitarist gezien. Ook op het gebied van gitaarversterking, gitaareffecten en gitaarontwerp is Eddie verantwoordelijk voor vele vernieuwingen en verbeteringen, die door diverse fabrikanten (o.a. Charvel, Kramer, Ernie Ball, Peavey) ook in productie worden genomen en waar hij (uiteraard tegen fikse betaling) zijn naam aan verbindt.

[bewerk] Geschiedenis

[bewerk] Voor het ontstaan van de band

Door de achtergrond van hun moeder Eugenia zien de jongens er uit als Indo's, met name Alex. Hun muzikaliteit hebben ze vooral te danken aan hun vader Jan, een klarinettist en saxofonist, die o.a. met het Ton Wijkamp Kwintet in 1960 het Loosdrecht Jazz Concours wint. In de loop van de jaren zestig verhuist de familie met een piano en een handvol dollars per boot naar de Verenigde Staten. Na aankomst in New York maken zij nog een vierdaagse treinreis en vestigen zij zich daarna in Californië, iets dat veel Nederlanders en Indo's in die tijd deden. Eenmaal in de Verenigde Staten wordt de naam van de familie vastgelegd als Van Halen in plaats van de Nederlandse schrijfwijze: van Halen. Daarom is het soms ook zoeken naar Van Halen bij de cd/dvd-winkel, omdat het dus alfabetisch zowel bij de H als bij de V kan staan (meestal bij de V).

Edward (Eddie) (26 januari 1955) en Alex van Halen (8 mei 1953) studeren allebei klassiek piano als zij op school in aanraking komen met rock 'n' roll. Al op jonge leeftijd beginnen zij hun eerste bandje: The Broken Combs. Zij vormen later op de middelbare school in Pasadena een rockband en tijdens optredens komen ze in contact met David Lee Roth (10 oktober 1954). Onder de indruk van de broers treedt zanger David Lee Roth toe tot hun band, vlak daarna gevolgd door bassist Michael Anthony (20 juni 1954). Ze treden op onder de naam Mammoth, maar als blijkt dat er al een band met die naam is, veranderen ze in 1974 hun naam in Van Halen.

[bewerk] Eerste succes

Ze treden vooral op in clubs en hotels en spelen daarbij alles, van disco tot rock. Ze beginnen ook met het opnemen van hun eigen repertoire in hun optredens. Als Gene Simmons, de bassist van KISS, een optreden ziet in de Starwood Club in 1977, is hij zo onder de indruk dat hij studiotijd financiert voor een demo-opname. Op voordracht van Simmons krijgen ze een platendeal aangeboden van Warner Bros en in 1978 brengen ze hun titelloze debuutalbum met voornamelijk hardrockrepertoire uit. Dit debuutalbum wordt onthaald als meesterwerk en in 8 maanden tijd is het album platina in Amerika. Vooral het overrompelende gitaargeluid en de voor die tijd spectaculaire gitaartechniek met niet alleen two hand tapping (waarbij de gitaarhals met twee handen zeer snel wordt bespeeld), maar ook "duikvluchten" met de whammy bar (een speciaal ontwikkeld tremolo-mechanisme) zorgen voor veel opwinding en bewondering. Zeg Eruption (intermezzo-achtig nummer op het album) tegen je gitaarleraar en deze hoopte dat je het nooit zou zeggen. Eddie geeft aan vooral geluisterd te hebben naar Eric Clapton en Jimmy Page, maar in de loop der jaren blijkt hij na intens oefenen daar een geheel eigen geluid van gemaakt te hebben. Door de vocale beperkingen van David Lee Roth moeten Eddie en Michael wel hun snaren een halve toon lager stemmen. Bekendste nummer van het debuutalbum is Runnin' with the devil, waar Eddie meteen al zijn eigenzinnigheid toont door heel even aan het begin van het nummer de snaren bij de stemmechanieken te beroeren.

Veel hardrockbands van naam hebben in die periode liever Van Halen niet in hun voorprogramma, omdat de band de hoofdact compleet overbodig maakt. Daarnaast onderscheidt de band zich van andere hardrockbands, frontman David Lee Roth voorop, omdat ze het leven totaal niet serieus lijken te nemen en vooral met fun bezig zijn en hun muziek met een flinke dosis ironie en zelfspot larderen. Deze nonchalante houding gekoppeld aan hun kwalitatief hoge muzikale vakmanschap (dat dus wel degelijk duidt op serieusheid), blijkt publicitair gezien een gouden combinatie, die later door veel bandjes wordt gekopieerd. Van Halen blijft echter met groot gemak hun klonen voor, ten eerste omdat veel gitaristen het niveau van Eddie van Halen niet halen, ten tweede omdat David Lee Roth geen rol speelt, maar daadwerkelijk zo is als hij zich voordoet.

Al gauw worden de broers in hun vaderland dikke maatjes met Alfred Lagarde, die Van Halen regelmatig in die periode in zijn VARA's Betonuur draait en interviewt. In het jaar 1978 treedt de band op in Nederland, in Amsterdam en Delft, voor een enthousiast publiek en natuurlijk ook voor de trotse Nederlandse familieleden. Hier blijken Eddie en Alex de Nederlandse taal nog niet vergeten te zijn, al is het inmiddels voorzien van een vet Amerikaans accent.

De volgende twee albums (Van Halen II en Women and children first) zijn net zo populair en Van Halen speelt nu optredens als hoofdact, o.a. in Nederland in de Edenhal in Amsterdam in 1979. De band maakt indruk op het Pinkpopfestival van 1980, al wil het niet meewerken aan een live-opname voor de KRO-televisie. Overigens worden er toch stiekem opnamen gemaakt... Het album Fair warning uit 1981 scoort wat minder, maar het daaropvolgende Diver Down uit 1982, dat grotendeels uit covers bestaat, doet het heel goed. Vader Jan van Halen komt ook nog goed van pas op dit album, omdat hij klarinet(!) speelt in het nummer "Big Bad Bill (is Sweet William now)".

Hoewel in de VS en Europa (met name Nederland natuurlijk) zeer populair, zijn de leden dan nog steeds geen supersterren. Eddie is wel zeer geliefd bij gitaristen en wint vele jaren achter elkaar allerlei polls als beste gitarist, iets dat David Lee Roth op den duur niet lekker zit, omdat dat de aandacht te veel op Eddie richt. Er komt verandering in hun status door het album 1984, dat mede door de wereldwijde hit Jump een groot succes is. Op dit album maakt de band voor het eerst gebruik van een synthesizer en hoewel David Lee Roth in het begin nog wat aarzelend staat tegenover het gebruik van elektronische muziekinstrumenten, wordt de band geprezen om hun vernieuwende geluid.

[bewerk] Eerste wrijvingen

Ondanks het succes van het album en de andere hitsingles Panama en Hot for teacher, zit het binnen de band niet helemaal goed. David Lee Roth is niet blij met het gastoptreden van Eddie op het nummer Beat It van Michael Jackson en de band ergert zich steeds meer aan het exorbitante gedrag van Roth op het podium, maar ook vooral buiten het podium. Omdat Roth naar het publiek toe op een handige manier de gevierde jongen speelt is de omgang voor de rest van de band met hem bijna onmogelijk aan het worden. In 1985 brengt David Lee Roth een soloalbum uit (Crazy from the heat). Als hij ook nog de opnamen van het nieuwe Van Halen album traineert, wordt hij uit de band gezet. Roth maalt er niet om, want hij denkt dat Van Halen zonder hem toch ten dode opgeschreven is. Een enorme inschattingsfout, hoewel hij daar in eerst instantie niet mee zit, omdat hij inmiddels toewerkt naar zijn eigen superband met o.a. Steve Vai en Billy Sheehan. De eerste jaren na de scheiding van Van Halen heeft hij ook daadwerkelijk veel succes met deze band. Muzikaal is de band ook veel gedurfder en experimenteler bezig dan Van Halen, maar ook hier spelen ego-problemen Roth op den duur behoorlijk op. Ruzie met Steve Vai zorgt er voor dat Roth langzamerhand afzakt naar de middenmoot en hij zal hier niet meer uit komen.

[bewerk] Nieuwe bezetting

Roth wordt in Van Halen snel opgevolgd door Sammy Hagar (13 oktober 1947) en het eerste album in de nieuwe bezetting (5150) wordt in 1986 een onverwacht groot succes. Het geluid wordt voor een groter publiek aanvaardbaar en verschuift van onvervalste hardrock naar stevige rockmuziek met popinvloeden. Zanger Sammy blijkt als podiumartiest minder spectaculair dan David Lee Roth, maar kan veel beter zingen en speelt ook nog eens behoorlijk gitaar. En waar de laatste jaren met David Lee Roth de gezichten op strak stonden, lijkt met Sammy ook het plezier weer helemaal terug in de band. Dat is bijvoorbeeld goed te zien op de live-opname Live without a net waar de band speelt of hun leven er van afhangt, maar met een gezonde dosis lol op het podium.

De opvolgers van 5150, in 1988 OU812 (min of meer een eerbetoon aan de dan net aan overmatig drankgebruik overleden vader van de broers, Jan van Halen) en in 1991 For Unlawful Carnal Knowledge zijn ook succesvol, al neemt de belangstelling buiten de VS behoorlijk af. Dit komt waarschijnlijk vanwege het feit dat Sammy Hagar in Europa relatief onbekend is en bovendien storend clichégedrag vertoont, waardoor de band veel meer "doorsnee" overkomt dan tijdens de periode met grappen en grollen met toen nog David Lee Roth. Ook grote hits blijven in het oude continent uit.

In Nederland echter houdt de band een fanatieke aanhang, die vooral via omroep Veronica nog regelmatig op een portie Big Rock wordt bediend. Harry Vermeegen gaat in het programma "Die Twee" zelfs begin jaren negentig bij de broers op visite in hun eigen 5150 Studio en vraagt wat zij van Nederland vinden. Zuchtend reageren de broers (op de zoveelste keer dat deze obligate vraag aan hen gesteld wordt) met gevoel voor ironie en in het Nederlands dat zij het maar een kikkerland vinden, maar toch... een prachtig land. Ook houden zij nog steeds van haring (Eddie: tegenover het Concertgebouw in Amsterdam staat de beste haringkar), drop en kroketten. En in hun jonge jaren keken ze vooral naar... Pipo de clown!

[bewerk] Minder spectaculair

Hoewel nog steeds van hoog niveau is duidelijk te horen dat Eddie met de inbreng van Sammy langzamerhand inlevert voor wat betreft zijn gitaarspel en er blijven verdere vernieuwingen uit. Eind jaren tachtig zijn ook nieuwe gitaargoden opgestaan als Joe Satriani en Steve Vai (enige tijd dus gitarist bij David Lee Roth), om er maar een paar te noemen en Eddie lijkt de strijd met hen niet te willen aangaan. Over Vai zegt hij in die jaren zelfs heel eerlijk: "ik hoorde iemand die hetzelfde deed als ik, maar dan beter en sneller". Eddie concentreert zich meer en meer op het gehele nummer en de solo's worden steeds minder spectaculair. Tijdens liveconcerten wordt Eddie in zijn solospot helaas ook steeds slordiger. Dat is bijvoorbeeld tijdens de (voorlopig?) laatste tour in 2004 te merken als hij tijdens een concert in zijn solospot de intro van Focus' Hocus Pocus compleet verkracht, maar hij komt er mee weg, omdat het publiek enthousiast reageert. Aan de andere kant heeft het slordige spel ook een bepaalde charme, die nou eenmaal bij de man hoort en die slordigheid heeft altijd al enigszins een rol gespeeld in zijn gitaarspel. Sterker nog, die slordigheid verklaart ook een deel van zijn populariteit, want in tegenstelling tot bijvoorbeeld Vai klinkt er niets bedachts in zijn spel, maar lijkt hij volledig op zijn intuïtie af te gaan. En daardoor klinken de studioplaten ook weer heel erg "live" en zijn er weinig overdubs nodig om het geluid "aan te dikken".

[bewerk] Optredens in Nederland

Na het uitbrengen van een live album in 1993 en daarna o.a een soort homecoming-optreden in Nederland na 13 jaar (Ahoy', 13-4-1993), wordt in 1995 het album Balance uitgebracht. Mede naar aanleiding van de promotie voor dit album krijgt de Nederlandse fanclub 5150 i.s.m. de platenmaatschappij, radio Veronica en MTV het voor elkaar dat Van Halen een zeer uitzonderlijk Secret Concert geeft in Luxor in Arnhem. Nou ja, secret is het niet te noemen, want er staan buiten in de snerpende kou en sneeuw zo'n 3000 man ongeduldig te wachten, terwijl het alleen voor genodigden was bedoeld! Het is vrijdag 27 januari 1995, Eddie wordt toegezongen, omdat hij de dag er voor 40 jaar is geworden en de band speelt (hoewel ze maanden niet geoefend hebben en instrumenten hebben moeten lenen) in de beperkte beschikbare tijd de pannen van het dak. En dat nog wel rechtstreeks te volgen voor de luisteraar via het radioprogramma Countdown Café met Alfred Lagarde als presentator. Sammy heeft moeite om tijdens de aankondigingen boven het euforische publiek uit te komen en dat wil wat zeggen. Veel aanwezigen verklaren, bevangen door de emoties, dat dit het beste Van Halen-concert ooit was, hoewel het maar kort duurde.

Later in dat jaar (28 mei) treedt Van Halen op in het Goffertpark in hometown Nijmegen, maar doet dat vreemd genoeg in het voorprogramma van Bon Jovi. Dit tot onvrede van veel die hard Van Halen-fans, die vinden dat het eigenlijk omgekeerd zou moeten zijn. Sammy feliciteert tussendoor de Ajax-fans met de dan net behaalde Champions League Cup (zich niet realiserend dat hij zowat in Duitsland staat). Eddie valt op door bijna niets tegen het publiek uit zijn vroegere woonplaats te zeggen en al helemaal niet in het Nederlands, behalve een plichtmatig dank joe well. Het druilerige weer maakt de sfeer ook niet beter en de set is, behoorlijk tegen de verwachting in, een matte boel. Intussen is er dan al spanning ontstaan tussen Eddie en Sammy, waarschijnlijk mede omdat het, behalve Nederland dan, buiten de VS niet echt meer wil lukken met Van Halen. Sammy's podiumact is voor veel Europeanen te klef en te Amerikaans. Tevens botert het bepaald niet tussen Sammy en het management van de band. Sammy beschuldigt het management dat het roofbouw op de band pleegt (en doelt daarbij bijvoorbeeld op het doorspelen van de geblesseerde Alex met allerlei braces en bandages).

[bewerk] Terugkeer van Roth

In 1996 begint Van Halen onverwacht met het opnemen van enkele nieuwe nummers met hun vorige zanger David Lee Roth, in de eigen 5150 Studio, als bonustoevoeging voor een Best-of-album. Eddie wil (zeer in het geheim om de pers er buiten te houden) eens kijken of het weer wat kan worden met DLR, maar belooft hem (volgens zijn zeggen) nog niets voor de langere termijn. Een tour met Diamond Dave zou financieel gezien natuurlijk wel zeer lucratief zijn... Zelfs broer Alex is nog niet meteen op de hoogte van de toenadering en denkt, op een dag aangekomen in Eddies 5150 Studio, dat Dave de technicus in de studio bezig is. Als Eddie voorzichtig vertelt dat het dit keer niet Dave de technicus is, maar Dave de zanger ontploft Alex zo ongeveer. Eddie weet echter de boel te sussen en Alex wil uiteindelijk wel meewerken, maar van harte gaat het niet.

Roth van zijn kant is uiteraard zeer verheugd over het hernieuwde contact met de broers en Michael Anthony en neemt een aantal palmbomen(!) mee om het in de studio gezellig te maken tijdens de opnamen. Hoewel Roth denkt dat het een reünie voor altijd is, beweert Eddie van Halen achteraf dat het alleen maar was voor de opname van een paar nummers en dat Roth daar volledig van op de hoogte was. Als Sammy Hagar van dit alles hoort is hij uiteraard ontstemd en verlaat de band. Het is onduidelijk of hij is ontslagen of zelf is opgestapt. De gebroeders ontdoen zich echter daarna opnieuw ook van David Lee Roth, na nog wel gezamenlijk als band verschenen te zijn op de MTV Awards waar de band (en vooral de, slim, net iets later op het podium verschijnende David Lee Roth) oorverdovend wordt toegejuicht.

Er wordt een raar "toneelstukje" opgevoerd als de band de artiest Beck een MTV Award moet overhandigen. Dave steelt meteen weer de show met een paar grappen en zet de arme, verlegen Beck compleet voor schut. Roth en de broers Van Halen sluiten opzichtig voor de camera vrede, maar de barsten zijn achter het podium na afloop van de uitzending al zichtbaar en een nieuwe media-oorlog tussen band en Roth is het gevolg. Eddie beschuldigt zowel Hagar als Roth van het lijden aan LSD, oftewel Lead Singer Disease. Daarmee bedoelt hij dat bij zangers alles om hen draait en dat de rest er maar bij hangt.

[bewerk] Met Cherone

Roth wordt opgevolgd door Gary Cherone, voorheen zanger bij Extreme. Het album Van Halen III uit 1998 wordt wisselend ontvangen en is het slechtst verkopende album en tevens ook creatief gezien het minste uit de geschiedenis van de band. Waar sommigen nog hoopten op een vernieuwde sound, dit omdat Gary met Extreme toch zeer goede nummers heeft geschreven, weet de band werkelijk geen enkel nummer te overtuigen. Ook valt bij veel fans het neurotische en vaak wat aanstellerige gedrag van Cherone verkeerd. Na de tournee stapt Gary Cherone dan ook op, maar dit keer in goed overleg en niet met knetterende ruzies. Vanaf dat moment is het eigenlijk mis met Van Halen als band. Vooral vanwege de toename van internetfora krijgen Eddie en Alex enorme verwijten over zich heen en zelfs de vrouw van Eddie (actrice Valerie Bertinelli) wordt vaak een soort Yoko Ono-achtige rol verweten.

[bewerk] Nieuw materiaal

In de lente van 2001 verklaart David Lee Roth dat hij nieuw materiaal heeft opgenomen met Van Halen. Uiteindelijk wordt dit toch niks. Enkele dagen later maakt Eddie bekend dat hij onder behandeling is voor kanker. In de zomer vertelt Eddie dat er genoeg nieuw materiaal is voor drie nieuwe albums, maar dat er nog geen nieuwe zanger is gevonden. Eddie blijkt gelukkig in 2002 inmiddels vrij te zijn van kanker en kan zich weer volledig op de muziek richten, ondanks huwelijksproblemen met zijn vrouw, de actrice Valerie Bertinelli. Er zijn dan ook problemen met uitgever Warner Bros, die het nu allemaal wel welletjes vindt en Van Halen min of meer de laan uitstuurt.

In 2004 maakt Eddie bekend dat Sammy Hagar weer terugkeert bij Van Halen en dat ze een grote tour door de VS gaan maken. Voor de promotie wordt er een nieuw album uitgebracht met als titel: Best of both worlds, maar het "nieuwe" album is echter een verzamelalbum met als bonus slechts 3 nieuwe nummers. Vooral het nieuwe nummer It's about time klinkt wel heel veelbelovend met een knetterhard intro en als basis een heftig akkoordenschema. Het geeft aan dat Van Halen in deze vorm nog springlevend is. De gelijknamige tour is ondanks het weinige nieuws in de VS een succes, maar eindigt volgens vele fans in een anti-climax als Eddie tijdens het laatste concert in Tucson (Arizona) voor een verbaasd publiek twee gitaren volledig aan puin slaat en daarmee symbolisch het definitieve einde van de band zou aankondigen. Iets dat Eddie, die niet als agressief bekend staat, normaal gesproken nooit zou doen en hij ook niet als podiumact nodig heeft.

[bewerk] Toekomst?

Andere fans beweren echter dat dit niets te betekenen heeft en doen dit af als een storm in een glas water. Feit is wel dat meteen na de tour er weer onduidelijkheid is over de toekomst van Van Halen. Dit zet natuurlijk vraagtekens bij de intentie van de tour (Big Fat Money?). De band belooft nog wel om in 2005 naar Europa te komen om op te treden. Gezien de communicatieproblemen tussen opnieuw Eddie en Sammy is dit niet meer gelukt. Complicerende factor is het feit dat bassist Michael Anthony wél erg goed kan opschieten met Sammy. Dat blijkt o.a. ook omdat hij met Sammy in gelegenheidsbands speelt en met succes. Tevens is het vermeende bovenmatige drankgebruik van Eddie volgens Michael Anthony een splijtzwam gebleken in de meest recente verhoudingen, omdat Eddie in tegenstelling tot vroeger (toen hij als bescheiden en zelfs verlegen fun guy bekend stond) steeds opgefokter zou reageren op van alles en nog wat, dit misschien als compensatie voor zijn vroegere verlegenheid en/of bescheidenheid. In het Van Halen-kamp heerst momenteel zoals gewoonlijk de mediastilte en maken de broers zich (althans ogenschijnlijk) niet druk om alles. Het is dus weer geduldig afwachten voor de fans, iets dat ze eigenlijk al jaren doen. Van Halen lijkt spijtig genoeg momenteel meer een project dan een band. Een project echter met een steeds uitgestelde opleveringsdatum. De vraag is zelfs gerechtvaardigd of de band er verstandig aan doet om onder deze naam door te gaan. Geen nieuwe zanger zal zich immers nog makkelijk voor het karretje laten spannen, omdat het verleden van de band immers niet te overtreffen is.

In augustus 2005 overlijdt de moeder van Eddie en Alex op 90-jarige leeftijd. In oktober 2005 doen sterke geruchten de ronde dat Van Halen via een reality show "Rock Stars" op MTV een nieuwe zanger zoeken, dit tot afgrijzen van veel (voormalige) fans. De band ontkent dit gerucht echter meteen.

Op 6 december 2005 is de scheiding tussen Eddie van Halen en Valerie Bertinelli door haar in gang gezet.

Inmiddels, juli 2006, heeft Eddie van Halen solo twee nummers opgenomen voor een adult movie van Michael Ninn, getiteld Sacred Sin. De nummers, Rise en Catherine, circuleren op het Internet en kenmerken zich vooral door het nadrukkelijke accent op boventonen en de afwezigheid van broer Alex op drums...

Op 2 februari 2007 maakt de band bekend dat zij opnieuw op tournee gaat met zanger David Lee Roth door de Verenigde Staten. Nieuw hierbij is dat de bassist Michael Anthony, mede verantwoordelijk voor de kenmerkende achtergrondvokalen, is vervangen door Eddy's zoon Wolfgang van Halen.

Op 8 maart 2007 maakt Eddie bekend dat hij in een afkickkliniek gaat. Waarvoor zegt hij niet. In de aankondiging op de officiële website zegt hij dat hij zich op het moment niet 100% kan geven, maar dat aan gaat werken om in de toekomst 110% te geven. Hij heeft er zin om de fans weer te zien beter dan ooit tevoren.

[bewerk] Prestatie

Het neemt allemaal niet weg dat voor Nederlandse en zelfs Amerikaanse begrippen deze broers iets fenomenaals gepresteerd hebben, dat gerust vergeleken kan worden met andere grote successen in de VS van bekende Nederlanders, zoals Arie Luyendijk, Paul Verhoeven, Rutger Hauer, Rick Smits, Famke Janssen en Jan de Bont (Van Halen schreef muziek voor zijn film Twister, o.a. het afwijkende, maar daarom niet minder mooie Respect the wind en Human Beeings) om er maar een paar te noemen uit recente historie. Alleen gaat het bij de broers Van Halen wel om een veel langere succesperiode dan de andere genoemde Nederlanders.

De enorme inkomsten van tientallen miljoenen verkochte platen/cd's/videobanden/dvd's en van de vele tours en merchandising zeggen genoeg. Eddie van Halen kan daar bovendien nog een flink aantal endorsements met gitaar- en gitaarversterkerleveranciers aan toevoegen.

[bewerk] Trivia

In eerste instantie speelt Eddie drums en Alex gitaar. Maar als Eddie zijn krantenwijk loopt om het drumstel te financieren, gebruikt Alex zijn drumstel. Eddie besluit daarop om maar gitaar te leren spelen.
In het prille beginstadium van de band wordt zanger David Lee Roth vaak toegeroepen als "Van", gelijk aan bijvoorbeeld Van Morrison. Nonchalante zaaleigenaren wisten toen nog niet dat de band genoemd was naar de Nederlandse achternaam van de gebroeders Alex en Edward en beschouwden Van als de voornaam van David Lee Roth...
Op een dag in 1978 krijgt de bekende Nijmeegse drummer Pierre Courbois van zoon Barend het debuutalbum van Van Halen in zijn handen gedrukt. Meteen concludeert hij tot zijn stomme verbazing dat het wel de zonen moeten zijn van Jan van Halen! Wat blijkt: Pierre speelde in zijn late tienerjaren in een jazzband met o.a. Ton Wijkamp en Jan van Halen. En soms moest hij tussendoor als oppas fungeren voor de zoontjes van Jan, Alex en Edward, maar wist toen natuurlijk nog niet wat zij muzikaal in hun mars hadden...
De titel van het zesde album, 5150, is een code van welzijnszorg uit Californië voor personen die een gevaar voor zichzelf of anderen kunnen zijn. Bij politie en ambulancepersoneel wordt de code gebruikt voor personen die psychiatrische hulp nodig hebben.
Het album OU812 is een antwoord op het eerste volwaardige soloalbum van David Lee Roth Eat 'em and smile (Eet hen en lach). Volledig uitgesproken wordt OU812 Oh, you ate one too (Oh, je hebt er ook één gegeten).
Hoewel de broers er vaak wat lacherig over doen houden ze op hun manier toch een zwak voor hun vaderland. Uiteraard woont hier nog familie, maar er waren ook geregeld contacten met het (inmiddels overleden) radiofenomeen Alfred Lagarde, oftewel Big Al en leden van The Golden Earring. Tijdens het concert in Ahoy' in 1993 speelt Eddie tijdens de toegift in een voetbalshirt van het Nederlands Elftal met het rugnummer 14, op Balance staat een nummer Amsterdam (en tijdens de tournee van het gelijknamige album werden tijdens dit nummer op de videoschermen beelden van Amsterdam vertoond met de bandleden als dubieuze toeristen in een figurantenrol), Eddies gitaarversterker wordt in 1995 in Nederland door gitaartechnicus Peter van Weelden in originele staat hersteld, Erwin Musper fungeert geregeld als recording engineer, Nederlandse journalisten hebben als eerste toegang tot de broers tijdens de tour in de VS van 2004 en als de heren schuttingtaal gebruiken (o.a. Eddie in aflevering Home Alone van de NBC sitcom Café Americain), dan wil dat nog wel eens als eerste in het Nederlands gebeuren! Zo ontvangt Peter van Weelden van Eddie als dank voor het opfrissen van zijn oer-Marshall een VH-shirt met als tekst "Bedankt boerenlul"...
Als vroegere bewoner van de Rozemarijnstraat 59 doet Eddie van Halen in 2005 mee voor de verkiezing van de Grootste Nijmegenaar, maar zal geen winnaar worden. Hij eindigt op plaats 17.

[bewerk] Discografie

[bewerk] Albums

Titel	Datum van release	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken
Albums met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/100
Van Halen	10-2-1978	14-6-1980	18	13
Van Halen II	23-3-1979	7-4-1979	14	11
Women and children first	26-3-1980	12-4-1980	5	18
Fair warning	29-4-1981	23-5-1981	11	8
Diver down	14-4-1982	1-5-1982	29	6
1984 (MCMLXXXIV)	9-1-1984	21-1-1984	15	9
5150	24-3-1986	12-4-1986	33	13
OU 812	24-5-1988	4-6-1988	24	8
For unlawful carnal knowledge	17-4-1991	29-6-1991	22	12
Live: Right here, right now	23-2-1993	6-3-1993	14	17
Balance	24-1-1995	4-2-1995	7	23
Best of (volume 1)	22-10-1996	2-11-1996	13	24
Van Halen III	17-3-1998	28-3-1998
Best of both worlds	20-7-2004	24-7-2004

[bewerk] Singles

Titel	Datum van release	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken
Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40
You really got me		1-4-1978	tip
Running with the devil		3-5-1980	8	11
Pretty woman		27-2-1982	33	3
Jump		11-2-1984	29	4
Why can't this be love		31-1-1987	16	8
Jump (live)		13-3-1993	17	7
Don't tell me		18-2-1995	34	2
Can't stop lovin' you	1995
Ain't Talkin' 'Bout Love

[bewerk] Externe links

Categorie: Amerikaanse rockband