“Heroes”
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
| “Heroes” Studioalbum av David Bowie |
||
| Utgjeve | 14. oktober 1977 | |
| Innspelt | Hansa Studio ved Berlinmuren i Vest-Berlin juli-august 1977 |
|
| Sjanger | Rock, Krautrock | |
| Lengd | 40:36 | |
| Selskap | RCA Records | |
| Produsent | David Bowie, Tony Visconti | |
| David Bowie-kronologi | ||
|---|---|---|
| Low (1977) |
“Heroes” | Stage (1978) |
“Heroes” (hermeteikna er ein del av tittelen for å uttrykke ironi)[1] er eit album av David Bowie frå 1977, og den andre delen av Berlintriologien med Brian Eno. “Heroes” har eit liknande lydbilete som det førre albumet Low, men er meir robust og opprivande. Av dei tre albuma er dette det einaste albumet som berre vart spelt inn i Berlin. Tittelsporet er ein av dei mest kjende songane til Bowie, ei klassisk soge om eit kjærastepar som møtes ved Berlinmuren, og sjølve albumet vert òg rekna som eit av dei beste av Bowie. Ein av årsakane til dette er gitararbeidet til gitaristen Robert Fripp (som kom frå USA og spelte inn delane sine i løpet av ein dag)[2] John Lennon vart sitert i 1980 då han laga albumet sitt Double Fantasy om at han ynskte å «gjere noko som var like bra som Heroes».[2][3]
Innhaldsliste |
[endre] Produksjon og stil
Albumet vart spelt inn i Hansa Studios i det som då var Vest-Berlin, og “Heroes” reflekterte tidsanda av den kalde krigen, symbolisert av den delte byen. Medprodusent Tony Visconti har sagt at det var ein av dei største studioopplevingane han har hatt. Studioet var om lag 500 meter frå muren, og vaktsoldatar såg inn gjennom kontrollrommet gjennom kikkertar. [4] Bowie viste igjen at han var påverka av Krautrock. Tittelen er eit vink til songen «Hero» på albumet NEU! '75 av det tyske bandet Neu!,[5] medan «V-2 Schneider» er inspirert og kalla opp etter Florian Schneider i Kraftwerk.[6] Tidlegare i 1977 hadde Kraftwerk nemnd Bowie og albumet Station to Station på tittelsporet på Trans-Europe Express.
Plateomslaget var inspirert av Erich Heckel sin Roquairol, og det same var omslaget til The Idiot av Iggy Pop, som Bowie medverka på og som kom same året.[7]
Sjølv om “Heroes” innehald fleire mørke og atmosfæriske instrumentalar som «Sense of Doubt» og «Neuköln», i tillegg til songar som «Blackout», vart albumet rekna som å vere eit lidenskapleg og positiv plate samanlikna med den melankolske og inadvente Low.[4][6] Dette merka ein ikkje berre på tittelsporet, men og på songar som «Beauty and the Beast» (gjeve ut som singel i januar 1978), den rustne «Joe the Lion» og muntre avsluttingssongen «The Secret Life of Arabia». Teksten til «Joe the Lion» vart skriven og spelt inn på mindre enn ein time i følgje Visconti.[8]
[endre] Utgjeving
“Heroes” vart markedsført av RCA med slagordet «There’s Old Wave. There’s New Wave. And there's David Bowie...»[6] Albumet fekk mykje ros då det kom seint i 1977,[2] Melody Maker og NME utropte begge albumet til «Årets album».[3][9] Albumet nådde tredjeplass i Storbritannia og haldt seg på lista i 26 veker, men var ikkje like populær i USA der det nådde 35. plass.
Fleire av songane på albumet vart spelt på Bowie sine konsertar i 1978, og gjeve ut på konsertalbumet Stage (1978). Philip Glass lagde eit klassisk stykke, "Heroes" Symphony, basert på dette albumet, som han òg hadde gjort med Low.
[endre] Innhald
All tekst er skriven av Bowie. All musikk er skriven av Bowie bortsett frå der andre er nemnd.
- «Beauty and the Beast» – 3:32
- «Joe the Lion» – 3:05
- «‘Heroes’» (Bowie, Brian Eno) – 6:07
- «Sons of the Silent Age» – 3:15
- «Blackout» – 3:50
- «V-2 Schneider» – 3:10
- «Sense of Doubt» – 3:57
- «Moss Garden» (Bowie, Eno) – 5:03
- «Neuköln» (Bowie, Eno) – 4:34
- «The Secret Life of Arabia» (Bowie, Eno, Carlos Alomar) – 3:46
[endre] Nye utgivnadar
Albumet har vorte gjeve ut på CD to gongar, den første gongen i 1991 av Rykodisc (med to bonusspor) og den andre i 1999 av EMI (med nymastra lyd og ingen bonusspor).
[endre] Bonusspor 1991
- «Abdulmajid» (tidlegare ikkje gjeve ut) – 3:40
- «Joe the Lion» (remixa versjon frå 1991) – 5:18
[endre] Medverkande
- David Bowie – vokal, tangentinstrument, gitar, saksofon, koto
- Carlos Alomar – rytmegitar
- Dennis Davis – trommer
- George Murray – electric bass
- Brian Eno – synthesizer, tangetinstrument, gitarhandsaming
- Robert Fripp – sologitar
- Tony Visconti – korist
- Antonia Maass – korist
[endre] Kjelder
- ↑ NME-intervju i 1977 med Charles Shaar Murray.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Nicholas Pegg (2000). The Complete David Bowie: s.307-309
- ↑ 3,0 3,1 Christopher Sandford (1996, 1997). Loving the Alien: s.182-193
- ↑ 4,0 4,1 David Buckley (1999) Strange Fascination - David Bowie: The Definitive Story: s.320-325
- ↑ Mat Snow (2007). "Making Heroes", MOJO 60 Years of Bowie: s.69
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Roy Carr & Charles Shaar Murray (1981). Bowie: An Illustrated Record: s.91-92
- ↑ [http://members.ol.com.au/rgriffin/GoldenYears/Heroes.html UNCUT-intervju i 1999.
- ↑ Nicholas Pegg (2000). Op Cit: s.112
- ↑ Ian Gittens (2007). "Art Decade", MOJO 60 Years of Bowie: s.70-73
| David Bowie |
|---|
| Diskografi |
| Studioalbum |
| David Bowie | Space Oddity | The Man Who Sold the World | Hunky Dory | The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars | Aladdin Sane | Pin Ups | Diamond Dogs | Young Americans | Station to Station | Low | "Heroes" | Lodger | Scary Monsters (and Super Creeps) | Let's Dance | Tonight | Never Let Me Down | Black Tie White Noise | Outside | Earthling | ’hours...’ | Heathen | Reality |
| Med Tin Machine |
| Tin Machine | Tin Machine II |
| Konsertalbum |
| David Live | Stage | Ziggy Stardust - The Motion Picture | Tin Machine Live: Oy Vey, Baby | Santa Monica ’72 | Bowie at the Beeb | LiveAndWell.com |
| Filmmusikk |
| Christiane F. | Labyrinth | The Buddha of Suburbia | |
| Tilknytta artiklar |
| Tony Visconti | Brian Eno | Mick Ronson | Iggy Pop |
